Doktoro Jivago (Libro 1)

Kande poka puerulo il remarkis, ke la nomo, quan il portis, indikis a diversa nocioni. Existis la JIVAGO- Manufakturo, la JIVAGO-Banko, la JIVAGO-domi, existis la JIVAGO-metodo fermigar kravato-nodo per pinglo, ed existis mem dolca rumo-kuko kun la nomo JIVAGO. On povis, dum certena tempo, vokar al kaleshero en Moskva „Ad JIVAGO!", lore il vehis per la glit-veturo trans sep monti al fablo-mondo. On trovesis subite en kalma parko. Korniki sideskis sur la abieto-rami, e la pruino falis sur la sulo. La voki dil korniki sonis kam la krako di branchi. Hundi venis ek la regiono dil nov-konstrukturi. Ibe on acendis jus la lumi. Esis vespero.

Ma subite disfalis omno. Li esis povra. 4

Dum la somero 1903, Yura e sua onklo vehis en voyajo- charo kun du kavali tra la agri a Dublyanka, al domeno dil silko-fabrikanto ed art-meceno Kologrivov por vizitar la pedagogo e popularigero da utila konoci, Ivan Voskoboinikov.

Esis la festo dil Deala Matro en Kasan, e la rekolto esis en plena iro. Ma pro la dimezala varmego o pro la festo, nulu esis sur la agro. La suno brulis sur la stacanta cereli-faski. Super la agri cirkulis uceli. La frumento- faski stacis en absoluta kalmeso kam soldati o pupei, for de la strado.

5

Se on vidis longe en ica direciono, on povis kredar, ke an la horizonto kuris figuri, agro-mezuristi, qui notis ulo.

Vedenyapin questionis Pavel, qua esis laboristo che la libro-edito, e qua sidis tordita sur la ligna stulo, un gambo super la altra, kom signo, ke il ne esis veturisto o kaval-flegisto: „Kad ica agri apartenas al domen- proprieteri o rurani?"

„To esas siniorala-lando", respondis Pavel dum il acendis detaloze sigareto. „Ed ica agri", il fumis ed indikis per la flogilo al altra latero, „ica agri esas nia havajo. He, ka vi dormas?" il vokis sempre itere al kavali, quin il observis kam lok-duktanto observas sua manometro.

Ma la kavali tiris kam omna kavali en la mondo. La brankardiero laboris en la inata simpleso dil naturo, dum la apud-kavalo memoris (omnakaze por komencanto) pri ociemo, qua volis prizentar su kam cigno, e qua dansetis che la sono dal klosheti, kauzita per la hufi. Vedenyapin aranjis jus la imprim-probaji por Voskoboinikov, qua skribabis libro pri la agronomiala questiono. Ica korektiguri esis importanta pro la kreskanta preso dal censuro al edito. „La populo en distrikto furias", dicis Vedenyapin. „En Pankovskaya li mortigis komercisto, dum li forbrulis la kavaledukerio dil land-kapitano. Quo esas tua opiniono? Quon la homi parolas en tua vilajo?" Pavel vidis la kozi ankore plu mala kam la korektigisto, qua volis kalmigar la pasiono di Voskoboinikov en ica questiono.

„Quon li povas dicar? La populo esas sen dukto, sen lineo, tale on dicas. Se la mushiko havas libereso, unu mortigos la altru. Che Deo! He, ka vi dormas?"

6

Esis la duesma voyajo dal onklo e Yura a Dublyanka. Yura kredis konocar la voyo. Sempre se la planajo dilatesis e nur ankore poka arbori existis, il opinionis, ke la strado turnus su ad dextre, ed on vidus la vasta panoramo de la domeno di Kologrivov kun la kolor- chanjanta rivero e la fervoyi-lineo. Ma il eroris singlafoye. Un agro venis al altra agro, cirkumata da diversa foresti. Ica chanjo di arbori levis la humoro. On deziris sonjar e pensar pri la futuro. La famoza libri da Vedenyapin ne existis ankore. Ma lua idei posedis ja formo. Il nur ne savis, ka lua tempo esis proxima. Ma ja balde ica Vedenyapin havus sua plaso inter la reprezentanti dil tatempa literaturo, profesori e revolucionala filozofi. Vedenyapin pripensis omna lia temi, ma ecepte la terminaro existis nula konkordo. Ili omna adheris an irga dogmati ed uzis vakua vorti ed fingita imaji. Patro Nikolai kontree esis religioza homo, qua konocis la doktrino da Tolstoi e la revoluciono, qua iris ma tamen ad altra direciono. Il durstis a ferma ideo, a sincera e nedependanta voyo, qua povis transformar la mondo, qua esus komprenebla mem por infanto e nulsavanto, qua esus kam fulmino e tondro. Il durstis a nova perspektivo. Yura bonsentis che sua onklo. Lua onklo memoris pri la matro. Kam elu, il esis liberpensanta homo sen pre- opiniono. Kam elu, il posedis aristokrata sentimento por la egaleso di omna enti. Kam elu, il povis komprenar omno ye la unesma regardo e povis interpretar la idei fresha e senco-konforma.

Yura joyis, ke il povis vehar kun sua onklo a Dublyanka.

7

Ibe esis tre bela regiono, e la piktistala loko memoris Yura pri la matro, qua amabis la naturo. Elu e Yura facabis ofte exkursi. Ultre to il rividus la gimnaziano Nika Dudorov, qua vivis che Voskoboinikov. Forsan Nika Dudorov desestimus lu, pro ke il evis du yari plu kam Yura. Dum la saluto il presis singlafoye la manuo di Yura adsube e sinkis la kapo tro adsube, ke la hari kovris lua tota vizajo.

5

„La viv-nervo dil pauperismo", Vedenyapin lektis ek la manuskripto.