Etti yot begona

Bahtli ona, bahtli ota, lekin hayot tashvishi olib ketar oradan yosh sevgilik hissini ikki yoshdan. Qolar qo'llarida olti farzand, ikki yosh sevgini gullari va mevasi. Lekin ota tushina tashvish o'g'irligini, istar oson yo'lini. Yetim ona topar mehir bollaridan, ko'rmarki qayoqa ketdi sevgi mehir ikki yoshni o'rtasidan.

Vaqt o'tar, mehir ketar otani oiladan, istar o'z sevgisini yoshligini ko'chada. Ona sezar, lekin ishonmas, negaki bollaridan mehir toparman deb kelajakda. Ona harakat yo'lida, oilani tashvishini ola boshlar bo'yniga, yengillatay deya ota ishini. Qiyintchilik, tashvish, bir bir ketin farzand vazifasi, otani ohiri chartatar. Topa kochada yosh sevgini, o'ynar yo'l yolakay har zamon. Ona sezar, lekin chidar, niyati bitta, farzand o'sar yengillar oila tashvishi deya. Tish tishiga ko'ya sabrini, istar ish yo'lini yordam beray deya otaga.

«Farzand bo'lar, yettinchisi» – deyar ekan bir kun ona otaga. «Men ham bilmadim vaktini» – deya ona yerga qarab kechirim so'rar ekan otadan, «na yuragim bilmadi, na o'zim qoldim bosh qotira, na hudoyim bizga berdi bu farzandni, bilmadim» – derkan ona. Ota achchiqlanar, sabri tugar. Boshlanar janjalu nalat. Ona noiloj yig'lar, ko'zlari otani istar mehrini, lekin ota topa yosh boshqa sevgini, qaramar onaga. Kechalari yig'la o'zini yupatar doyim ona

"mayli yetti farzand qo'llar meni, mehir berib otani qaytarar orqaga. Hato qilgan vahti ham, o'tib ketar” deya niyatda yashar edi shu zamon ona.