Ихтимал…

Мин телекомпны кабыздым да почтаны ачтым. Анда хат килгн, тик кемнн икнен ич алап булмый. Хатта бары тик бер шигырь:

“Байсу кллренд аккошлар кп,

Казлар йзми никтер инешт.

бит

Авыл янындагы инешлрг

Каз-рдклр йз килеш.

Байсу яннарында шул ук урман,

Шул ук кырлар, яшел болыннар.

мма

Уйнамый шул чабып болыннарда

Ак бклле шаян колыннар.

Казлар йзсен дис инешенд,

Уйнасыннар дис колыннар,

йд,

Кайт ле син Байсу якларына

м тормышны ал син кулыа.

Шигырьне язылу кне – 20.04.2021”.

Мин шушы хатны укыдым да аптырап утыра идем, Вакыйф бабакай тавышын ишеттем:

– Озакламый тормышлар шактый згрер. Борчылучылар, кайгыручылар, днья беткндй кыланучылар кп булыр. мма днья бетмс, улым. Бу шигырь сиа киш ул.

Мин леге хатны электрон почтадан алып телекомпта саклап куйдым м… уянып киттем.

***

Тхфт ул иртне яхшы хтерли. Уянуга, тиз ген телекомпын кабызып, почтаны карады. Анда леге хат юк иде, лбтт. Хтеренд калган шигырьне тиз-тиз ген ыеп бастырып куйды Тхфт. Шулкадр ачык итеп хтерлвен зе д гаплнде.

Кичк таба Тхфт бисе янына китте. Вакыйф бабакайны фатирына кчкннн бирле, Нурания би телекомптан озын-озак сйлшерг яратмый. Исн-саулыгын белдер д бетте-китте. Кишлшсе, озаклабрак сйлшсе кил икн – рхим ит, кил, кунак та булырсы, сйлшерсе д.

Тхфт килеп кергнд, бисе китаплар, альбомнар актарып утыра иде. Оныгын сенеп каршылады. Тиз ген кухняга чыгып, табын хстрлде. Тхфт кайчандыр аа Остага охшатып ясаган бер роботын блк итмкче булган иде, бисе алмады. зем зерлим, йдге эшемне зем эшлим, диде.

бисене тмле чен эч-эч, Тхфт гаеп тшен д сйлп бирде. Шуны сйлрг килгн иде д бит инде ул.

– Тикмг тгел бу, улым. Язып куй ле син моны. Оныта крм. зем д лл нинди тшлр кергли. Минеке картая бару билгеседер инде, блки. Шулай да исед тот ле син моны…

Ул вакытта язып куймаган иде шул. Мен бген яза инде, бтенесен –иде тшен д. Алар эзлекле булып кз алдына килеп торалар.

***

Тхфтне дфтреннн.

16нчы декабрь, 2100 ел, пнешмбе иде. Бу кнне кргн тшем.

Ишегалдына чыксам, анда ат басып тора. Ап-ак ат! Бу бит теге – тугыз яшьлек чакта Байсуда кргн тшемд мин атланып чапкан ат. “Атлан!” –дигн тавыш ишетелде. Вакыйф бабакай тавышы иде бу, мма ул зе кренмде. Мин атка шулкадр т-итез атландым, зем д та калдым. Бер мизгел эченд ак атым мине ниндидер капка тбен китереп иткерде. Сикереп кен тштем д, капканы ачып, ишегалдына кердем. кият дис, кият тгел, мма мин ниндидер ткн заманга элктем бугай. й икн. Ишегалдына игле ат килеп керде, арбасына печн тялгн. Минем андыйларны элекке киноларда гына кргнем бар иде. йалды ишеге ачылып, аннан тугыз-ун яшьлрдге бер малай килеп чыкты.

– Кайттымы, бабай, печнне ябезме?

– Атны тугарыйм ле, улым. Аннары карарбыз. ле башта чй эчеп алырбыздыр.

– Бабай, иртг минем туган кн. Килер микн бген спит магазинга?

– Сатучы апа йтте бит, улым, заказ бирдек, диде. Килер.

– Аннары балыкка да спит белн ген йрермен, йеме, бабай.

– Йрерсе, улым.

Бабасы атын тугарганда, малай аны янында бтерелде. Мине крче д юк. зем атланып килгн ак атны зем д крмим.

Ул арада ишектн яшь кен бер сйкемле хатын-кыз чыкты.

– тй, мичк шг тыктык. Ул пешкнче, йд, тиз ген еп атыйк бу печнне. Мин лапас тбсен менм, – диде д, ниндидер таяк-киртлрдн ген ясалган баскыч куеп, тбг менеп т китте. Абзый кеше снкк печнне кплп элктереп, тбг ыргыта башлады. Малай ис арбадан ишеп тшереп тора. Бик тиз ген тгллп т куйдылар. Мин земне эшлексезлнеп кзтеп торуыма кыенсынгандай да булдым.

Киемнрен каккалап, бакчаны койма баганасына беркетелгн юынгычта кулларын-битлрен юып, печнчелр йг кереп китте. Минем бакчаны карап чыгасым килде. И-и, мондагы матурлык! Ччклр, агачлар, куаклар. Мин, ле лгермгн икнен креп торсам да, бер алма зеп кабып карамакчы идем, капка ачылып китте д аннан бер хатын-кыз башы кренде.