Читаем История всемирной литературы в девяти томах: том восьмой полностью

Christophe L. Albert Giraud, son oeuvre et son temps. — Bruxelles, 1960.

Frickx R., Joiret M. La poésie française de Belgique de 1880 à nos jours. — P.; Bruxelles, 1977.

Gilbert E. Iwan Gilkin. — Gent, 1908.

Guiette R. Max Elskamp. — P., 1955.

Histoire illustrée des lettres françaises de Belgique. Publ. sous dir. de G. Charlier et J. Hanse. Bruxelles, 1958.

Juin H. Charles van Lerberghe. — P., 1969.

Liebrecht H., Rency G. Histoire illustrée de la littérature belge de langue française (des origines à 1925). — Bruxelles, 1926.

Mathews A. J. «La Wallonie», 1886–1982: The symbolist movement in Belgium. — N. Y., 1947.

Vanwelkenhuyzen G. Vocations littéraires: Camille Lemonnier, Georges Eekhoud, Emile Verhaeren, Georges Rodenbach, Maurice Maeterlinck. — Genève; P., 1959.

Willaime E. Fernand Severin: Le poète et son art. — Liege, 1941.

РОДЕНБАХ

Веселовская М. Жорж Роденбах: Бельгийский поэт: Жизнь и творчество. — М., 1917.

Glaser K. G. Rodenbach, der Dichter des toten Brügge. — Marburg, 1917.

Maës P. Georges Rodenbach. — P., 1926.

Mirval J. Le poète du silence: G. Rodenbach. — Bruxelles, 1940.

ВЕРХАРН

Волошин М. Верхарн: Судьба, творчество, переводы. — М., 1919.

Фрид Я. В. Эмиль Верхарн: Творческий путь поэта. — М., 1985.

Эмиль Верхарн: Биобиблиогр. — М., 1988.

Bazalgette L. Emile Verhaeren. — P., 1907. — Рус. пер.: Базальжетт Л. Эмиль Верхарн. — СПб., 1909.

Charles — Baudouin L. Le symbole chez Verhaeren. — Genève, 1924.

Estèe E. Un grand poète de la vie moderne. — P., 1928.

Mobilie de Poncheville A. Vie de Verhaeren. — P., 1953.

МЕТЕРЛИНК

Зеринг Л. Метерлинк как философ и поэт. — М., 1908.

Хвостов В. Этика Метерлинка. — М., 1913.

Andrieu J. — M. Maeterlinck. — P., 1962.

Bodart R. Maurice Maeterlinck. — P., 1962.

Compère G. Le théâtre de Maurice Maeterlinck. — Bruxelles, 1955.

Gerardino A. Le théâtre de Maeterlinck. — P., 1934.

Knapp B. Maurice Maeterlinck. — N. Y., 1975.

Postic M. Maeterlinck et le symbolisme. — P., 1970.

Глава 6 НИДЕРЛАНДСКАЯ ЛИТЕРАТУРА

Экман Т. О письмах Тургенева к Марселлусу Эмантсу // Тургеневский сборник. — М.; Л., 1964. — Т. 1. — С. 333–335.

Acht over Gorter: Een reeks beschouwingen over poëzie en politiek / Red. van G. Stuiveling. — Amsterdam, 1978.

Antonissen R. Herman Gorter en Henriette Roland Holst. — Antwerpen, 1946.

Bogaerts T. De antieke wereld van L. Couperus. — Amsterdam, 1969.

Booven H. v. Leven en werken van L. Couperus. — s’Gravenhage, 1981.

Brandt Corstius J. C. De dichter Herman Gorter. — s’Gravenhage, 1981.

Dubois P. H. Marcellus Emants: Een schrijversleven. — s’Gravenhage; Rotterdam, 1964.

Flaxman S. Herman Heijermans and his dramas. — The Hague, 1954.

Galle M. Couperus in de keitiek. — Amsterdam, 1963.

Hunningher B. Toneel en verkelijkheid. — Rotterdam, 1947.

Jong E. de. Herman Heijermans en de vernieuwing van het Europese drama. — Groningen, 1967.

Kammerbeek J. Albert Verwey en het nieuwe classicisme… — Groningen, 1966.

Knuvelder G. Handboek tot de geschiedenes der Nederlandse letterkunde. — ’s-Hertogenbosch, 1961. — D. 4.

Leeuwen W. L. M. E. v. Nederlandse auteurs van vijf generaties. — 2-e dr. — Hilversum; Antverpen, 1967.

Nech Yeder H. van. Dramatizations of social change: Herman Heijermans’ plays as compared with celected dramas by Ibsen, Hauptmann and Chekhov. — The Hague, 1978.

Pannwitz R. Albert Verwey und Stefan George. — Heidelberg; Darmstadt, 1965.

Roland Holst H. Herman Gorter. — Amsterdam, 1933.

Simons W. Henriette Roland Holst. — Brugge, 1969.

Tricht H. W. v. Frederik van Eeden. — Utrecht, 1978.

Van Hemeldonck W. Antieke en bijbelse metaforie in die moderne Nederlandse letteren (1880-ca 1914). — Gent, 1977.

Weevers Th. Poetry of the Netherlands in its European context, 1170–1930. — L., 1960.

Wolf M. Albert Verwey and English romanticism. — s’Gravenhage, 1977.

Глава 7 НЕМЕЦКАЯ ЛИТЕРАТУРА

История немецкой литературы. — М., 1968. — Т. 4. 1848–1918.

Deutsche Literatur der Jahrhundertwende / Hrsg. V. Žmegač. — Königstein / Ts., 1981.

Duwe W. Deutsche Dichtung des 20. Jahrhunderts vom Naturalismus zum Surrealismus: In 2 Bd. — Žürich, 1962.

Fifty years of German drama: A bibliography of modern German drama, 1880–1930. — Baltimore, 1941.

Just K. G. Von der Gründerzeit bis zur Gegenwart: Geschichte der deutschen Literatur seit 1871. — Bern; München, 1973.

Kaufmann H. Krisen und Wandlungen. — 2. Aufl. — B., Weimar, 1969.

Lehnert H. Geschichte der deutschen Literatur vom Jugendstil zum Expressionismus. — Stuttgart, 1978.

Lukács G. Deutsche Literatur im Zeitalter des Imperialismus. — B., 1946.

Soergel A., Hohoff C. Dichtung und Dichter der Zeit: Vom Naturalismus bis zur Gegenwart: In 2 Bd. — Düsseldorf, 1961.

Jahrhundertwende Manifeste und Dokumente zur Deutschen Literatur, 1890–1910 / Hrsg. E. Ruprecht, D. Bänsch. — Stuttgart, 1981.

ПОСТНАТУРАЛИСТИЧЕСКИЕ ТЕНДЕНЦИИ

Герхарт Гауптман: Библиогр. указ. рус. пер. и крит. лит. на рус. яз. (1891–1983) / Сост. А. А. Волгина. — М., 1985.

Перейти на страницу:

Все книги серии История всемирной литературы в девяти томах

Похожие книги

От Шекспира до Агаты Кристи. Как читать и понимать классику
От Шекспира до Агаты Кристи. Как читать и понимать классику

Как чума повлияла на мировую литературу? Почему «Изгнание из рая» стало одним из основополагающих сюжетов в культуре возрождения? «Я знаю всё, но только не себя»,□– что означает эта фраза великого поэта-вора Франсуа Вийона? Почему «Дон Кихот» – это не просто пародия на рыцарский роман? Ответы на эти и другие вопросы вы узнаете в новой книге профессора Евгения Жаринова, посвященной истории литературы от самого расцвета эпохи Возрождения до середины XX века. Книга адресована филологам и студентам гуманитарных вузов, а также всем, кто интересуется литературой.Евгений Викторович Жаринов – доктор филологических наук, профессор кафедры литературы Московского государственного лингвистического университета, профессор Гуманитарного института телевидения и радиовещания им. М.А. Литовчина, ведущий передачи «Лабиринты» на радиостанции «Орфей», лауреат двух премий «Золотой микрофон».

Евгений Викторович Жаринов

Литературоведение