Kets Yulduzi

— Ish bilan tutilib qoldim! — dedi Tonya. — Yana bitta kashfiyot qildim. Bu yerda juda foydali, lekin, afsuski Yerda kam qo‘llaniladi… Maskanimizni teshib o‘tib, sal bo‘lmasa halokatga giriftor qilayozgan mitti asteroid yodingda bormi? Shundan so‘ng, ehtimollik nuqtai nazaridan bunday hollar juda oz bo‘lsa ham, harholda yuz berib turishiga ishonch hosil qildim. Shuning uchun bir ixiro…

— Demak, kashfiyot emas, ixtiro?

— Ha, ixtiro. Men hatto eng kichkina asteroid yaqinlashganini ham oldindan payqab, Yulduzni uning yo‘lidan avtomatik tarzda surib qo‘yadigan apparat ixtiro qildim.

— Kema yo‘lida ko‘chma muz tog‘lari paydo bo‘lgani haqida xabar beruvchi radioapparatlarga o‘xshagan-da?

— Ha, faqat bitta farqi shuki, mening apparatim faqat ogohlantirmaydi, balki «kema» ni chetga surib ham qo‘yadi. Keyin batafsil gapirib beraman. Parxomenko dokladni boshlamoqchi.

Hamma jim bo‘ldi.

Direktor to‘planganlarni «yulduz yilining muvaffaqiyatli yakunlanganligi» bilan tabrikladi. Gulduros qarsaklar, yana sukunat.

Keyin u yakun yasab, Yer farzandi bo‘lgan Kets Yulduzi o‘z «onasiga qarzini qaytara boshlagani» haqida gapirdi. Ketsliklar ulkan yutuqlarni qo‘lga qiritdilar, ular astronomiya, aerologiya, geologiya, fizika, biologiya sohasidagi o‘z ishlari bilan butun insoniyat xazinasini boyitdilar. Qanchalab yirik ilmiy kashfiyotlar qilindi, Yerda hal qilib bo‘lmaydigan ne-ne muammolar hal etildi! Chunonchi, Tyurin favqulodda qimmatli kashfiyotlar ochdi. Uning «Fazo tuzilishi» kitobi fan tarixiga butun bir davr yaratuvchi klassik asar bo‘lib kiradi. Uning nomi Nyuton va Galiley kabi fan siymolarining nomi bilan yonma-yon turadi, dedi.

Aerolog Kistenko, geolog Sokolovskiy, «mashhur Ixtirochi va eksperimentator o‘rtoq Gerasimova» ning ishlari ham yuksak baholandi, mening arzimas ishlarim haqida ham, nazarimda, sal oshiribroq to‘xtalib o‘tildi.

— O‘rtoq Yevgenyev o‘zini osmon bo‘shliqlarini zabt etuvchi chinakam qahramon sifatida namoyon qildi, — dedi Parxomenko na orqadagilardan biriga qarab chapak chala boshladi.

Yevgenyev! Qorasoqol! Men bo‘ynimni cho‘zib, uni ko‘rishga urinaman, lekin qahramon o‘zini panaga oladi. U qarsaklarga ham chiqmadi.

— Kamtarlik qilyapti, o‘rtoqlar, — dedi Parxomenko. — Lekin uni asteroidlar mintaqasida kechirgan ajoyib sarguzashtlari haqida gapirishga majbur qilamiz. Ekspeditsiya boshlig‘i bizning oldimizda hisob berishi kerak.

Nihoyat, halqada Yevgenyev paydo bo‘ldi. Men uni darrov tanidim.

— Xo‘sh, bir ko‘rishda tanirmiding uni? — deb so‘radim Tonyadan. Tonya jilmaydi.

— Soqolsizlar orasida — tanirdim, lekin o‘ziga o‘xshagan soqol qo‘yganlar orasida bo‘lsa, tanish qiyin. Aerodromga ketayotgan paytida bir ko‘zim tushgandi, xolos.

Yevgenyev gap boshladi. Birinchi so‘zlarini eshitiboq Tonyaning rangi oqarib qetdi.

— Senga nima bo‘ldi? — deb so‘radim o‘takam yorilib.

— Axir bu Paley-ku! Ovozi o‘shaniki… Qanday o‘zgarib ketibdi-ya! Paley-Yevgenyev… tushunolmay qoldim!

Mening rangim Tonyanikidan ham oqarib ketgan bo‘lsa kerak: bu yangilik meni qattiq hayajonga soldi.

— Gapirib bo‘lganidan keyin oldiga boramiz! — dedi Tonya qat’iy ohangda, — Balki, bir o‘zing borganing ma’quldir? Gaplaring yig‘ilib qolgan harholda.

— Bizning oramizda sir yo‘q, — javob berdi Tonya. — Shunaqa bo‘lgani yaxshi. Yur!

Qarsaklar tinib, qorasoqol «stol» dan nari ketishi bilan Tonya ikkovimiz uning oldiga qarab yurdik.

Majlisning tantanali qismi tugayozgan edi. «Pashsha galasi» harakatga keldi. Orkestr kuy boshladi. Hammamiz jo‘r bo‘lib «Yulduz gimni» ni ijro etdik. Gullar karnavali boshlandi.

Olomon orasidan bazo‘r o‘tib, nihoyat Paleyga yaqinlashdik. U Tonyani ko‘rib kuldi, va:

— Nina! O‘rtoq Artemyev! Salom! — deb qichqirdi.

— Tinchroq joyga o‘taylik. Sen bilan gaplashishim kerak, — dedi Tonya Paleyga va havoda uchib yurgan bir tutam xushbo‘y binafshani ilib oldi.

— Mening ham gaplarim bor, — javob berdi Paley.

Biz zalning narigi burchiga qarab jo‘nadik, lekin u yer ham shovqin edi. Tonya kutubxonaga o‘tishni taklif qildi.

Paley-Yevgenyevning kayfiyati yaxshi edi. U bizni, garchi zarurati bo‘lmasa ham, stulga o‘tirishga taklif qildi. O‘zi nihoyatda chaqqonlik bilan havoda suzib yurgan stulni ilib olib, ostiga qo‘ydi. Biz ham shunday qildik, lekin unga yetishishimpg ga ancha bor edi. Tonya yonboshlab qoldi — Paley uning stulkchk o‘ziniki bilan yonma-yon qo‘ydi. Men oyog‘im osmonda bo‘lib, ularning oldida boshim bilan turib qoldim, lekin o‘zimning qo‘pol harakatlarim bilan Paleyga kulgi bo‘lmaslik uchun holatimni o‘zgartirmadim.

— Shunday tursam qiziqroq bo‘ladi, — dedim men.

Talay vaqtgacha hech birimizdan sado chiqmadi. Paleyning ko‘rinishi quvnoq bo‘lishiga qaramay, hayajonlanayotgani sezilib turardi. Tonya haqida ham shunday deyish mumkin. Mening ahvolim esa ularnikidan battar edi. Rost gap, ularning gapini eshitmaslik uchun jon deb nari uchib ketgan bo‘lardim. Paley men tomonga bosh irgab, Tonyadan:

— O‘rtoq Artemyev qallig‘ingmi? — deb so‘raganida yana ham noqulay ahvolga tushdim.