Остромирово Евангелие 1056-1057 года

1Рече же оученикомъ своимъ: не възможьно эсть да не придуть съблазии. горе же томоу имьже придуть. 2оунээ эмоу бы было аще бы камень жрьновьныи възложенъ на выю эго и въврьженъ въ море неже да съблажняэть малыихъ сихъ эдиного. звънемлэте себэ: аще съгрэшить тебэ братой твои запрэти эмоу. и аще покаэть ся отпоусти эмоу. 4и аще седмишьди дьньмь съгрэшить въ тя и седмишьди дьньмь обратить ся глаголя каю ся отпоусти эмоу. 5и рэшя апостоли господеви: приложи намъ вэру. 6рече же господь: аще бысте имэли вэру яко зрьно гороушьно глаголали бысте оубо сукаминэ сеи въздери ся и въсади ся въ море и послоушала бы васъ. 7которыи же от васъ рабъ имэя орющь ли пасущь иже пришьдъшоу эмоу от села речеть эмоу: абиэ минувъ възлязи; 8а не ли речеть эмоу: оуготоваи чьто вечеряю и прэпоясавъ ся слоужи ми доньдеже ямь и пию и потомь яси и пиэши ты; 9еда имать хвалу рабоу томоу яко сътвори повелэная; не мьню. 10тако и вы эгда сътворите вься повелэная вамъ глаголите яко раби недостоини эсмъ яко эже длъжьни бэхомъ сътворити сътворихомъ.11и бысть идущоу эмоу въ иероусалимъ и той прохождааше междоу самариэю и галилеэю. 12и въходящоу эмоу въвьсь нэкую сърэте и десять прокаженъ мужь иже сташя издалече 1зи ти възнесошя гласъ глаголюще: iсоусе наставьниче помилоуи ны. 14и видэвъ я рече имъ: шьдъше покажите ся иереомъ. и бысть идущемъ имъ исчистишя ся. 15эдинъ же от нихъ видэвъ яко исцэлэ възврати ся съ гласъмь великъмь славя бога 16и паде ницъ на ногоу эго хвалу эмоу въздая и той бэ самарянинъ. 17отвэщавъ же iсоусь рече: не десять ли исчистишя ся а девять къде; 18како не обрэтошя ся възвращьше ся дати славы богоу тойкъмо иноплеменьникъ сь; 19и рече эмоу: въставъ иди. вэра твоя съпасе тя. 20въпрошенъ же бывъ от фарисеи къгда придеть царьствиэ божиэ отвэща имъ и рече: не придеть царьствиэ божиэ съ сумьнэниэмь. 21ни рекуть: се сьде ли овъде. се бо царьствиэ божиэ вънутрьуду въ васъ эсть. 22рече же къ оученикомъ: придуть дниэ эгда въжделээте эдиного днии сына чловэчьскааго видэти и не оузьрите. 2зи рекуть вамъ: се сьде се овъде христосъ не изидэте ни поженэте. 24яко бо млънии блисцающи ся от подънебесныя на подънебесную свэтить ся тако будеть сынъ чловэчьскыи въ дьнь свои. 25прэжде же подобаэть эмоу мъного пострадати и искоушеноу быти от рода сего. 26и якоже бысть въ дьни ноэвы тако будеть и въ дьни сына чловэчьскааго. 27ядэаху пияху женэаху ся и иосягааху до нэгоже дьне въниде ное въ ковьчегъ и приде потопъ и погоуби вься. 28такожде и якоже бысть въ дьни лотовы ядэаху и пияху коуповааху и продаяаху саждааху зъдааху. 29бъ ньже дьнь изиде лот от содомлянъ одъжди жоупелъ и огнь съ небесе и погоуби вься. з0по томоужде будеть и дьнь въ ньже сынъ чловэчьскыи явить ся. з1въ той дьнь иже будеть на кровэ и съсуди эго въ домоу да не сълазить възятой ихъ. и иже на селэ такожде да не възвратить ся въспять. з2поминаите жену лотову. ззиже аще възищеть доушя своэя ю съпасти погоубить ю. и иже погоубить ю живить ю. з4глаголю вамъ: въ ту нощь будете дъва на ложи эдиномь. эдинъ поэмлють а дроугыи оставляють. з5будете дъвэ въкоупэ мелющи. эдину поэмлють а дроугую оставляють. з6дъва будете на селэ. эдинъ поэмлють а дроугыи оставляють. з7и отвэщавъше глаголашя эмоу: къде господи; онъ же рече имъ: идеже тэло тоу орьли сънемлють ся.

Глава 18