Остромирово Евангелие 1056-1057 года

1И вълэзъ iсоусь въ корабль прэяде и приде въ свои градъ. 2и се принесошя эмоу ославлэнъ жилами на одрэ лежящь. и видэвъ iсоусь вэру ихъ рече ослаблэноуоумоу: дрьзаи чядо отпоущають ся грэси твои. зи се эдини от кънижьникъ рекошя въ себэ: сь хоульствоуэть. 4и видэвъ iсоусь помышлэния ихъ рече: въскую мыслите вы зъло въ срьдьцихъ вашихъ; 5чьто во эсть оудобээ рещи ослаблэноуоумоу отпоущають ся грэси твои или рещи въстани и ходи; 6нъ да оувэсте яко власть имать сынъ чловэчь на земли отпоущати грэхы. тойгда глагола ослаблэноуоумоу: въстани и възьми одръ твои и иди въ домъ твои. 7и въставъ иде въ домъ свои. 8видэвъше же народи чоудишя ся и прославишя бога давшааго власть таку чловэкомъ. 9и прэходя iсоусь оттудоу видэ чловэка на мытьници сэдяща именьмь матфея и глагола эмоу: по мънэ иди и въставъ по нэмь иде. 10и бысть эмоу възлежящоу въ домоу и се мънози грэшьници и мытаре пришьдъше възлежааху съ iсоусьмь и съ оученикы эго. 11и видэвъше фарисеи глаголааху оученикомъ эго: почьто съ мытари и съ грэшьникы эсть оучитель вашь; 12iсоусь же слышавъ рече имъ: не требоують съдравии врача нъ болящеи. 1зшьдъше же наоучите ся чьто эсть милостыни хощу а не жрьвэ. не придохъ бо призъватой правьдьникъ нъ грэшьникы на покааниэ. 14тойгда приступишя къ нэмоу оученици иоанови глаголюще: по чьто мы и фарисеи постимъ ся мъного а оученици твои не постять ся. 15рече имъ iсоусь: еда могуть сынове брачьнии плакати ся доньдеже съ ними эсть женихъ. придуть же дьниэ эгда отиметь ся от нихъ женихъ и тойгда постять ся. 16ни къто же бо не приставляэть приставлэния плата небэлэна ризэ ветойсэ. възьметь бо коньчину свою от ризы и больши дира будеть. 17ни въливають вина нова въ мэхы ветойхы. аще же ни просядуть ся мэси и вино пролиэть си и мэси погыбнуть. нъ вино ново въ мэхы новы въливають и обоэ съблюдеть си. 18сице глаголющоу эмоу къ нимъ се кънязь нэкы пришьдъ кланяаше ся эмоу глаголя яко дъщи моя нынэ оумрэтой нъ пришьдъ възложи на ню руку твою и оживеть. 19и въставъ iсоусь по нэмь идэаше и оученици эго. 20и се жена кръвоточива дъвэ на десяте лэтэ имущи приступльши съзади прикосну ся въскрилии ризы эго. 21глаголааше бо въ себэ: аще тойкъмо прикосну ся ризэ эго съпасена буду. 22iсоусь же обращь ся и видэвъ ю рече: дрьзаи дъщи вэра твоя съпасе тя. и съпасена бысть жена от часа того. 2зи пришьдъ iсоусь въ домъ къняжь и видэвъ сопьця и народъ млъвящь 24глагола имъ: отидэте не оумрэтой бо дэвица нъ съпить. и ругааху ся эмоу. 25эгда же изгънанъ бысть народъ въшьдъ ятой ю за руку и въста дэвица. 26и изиде вэсть си по вьсеи земли тон. 27и прэходящоу оттудоу iсоусоу по нэмь идоста дъва слэпьца зовуща и глаголюща: помилоуи ны сыноу давидовъ. 28пришьдъшоу же эмоу въ домъ приступиста къ нэмоу слэпьца и глагола има iсоусь: вэроуэта ли яко могу се сътворити; глаголаста эмоу: еи господи. 29тойгда прикосну ся очесоу има глаголя: по вэрэ ваю буди вама. з0и отврьзоста ся очи има. и запрети има iсоусь глаголя: блюдэта да ни къто же не оувэсть. з1она же ишьдъша прослависта и по вьсеи земли тои. з2тэма же исходящема се приведошя къ нэмоу чловэкъ нэмъ вэсьнъ. ззи изгънаноу бэсоу проглагола нэмыи и дивишя ся народи глаголюще: ни коли же яви ся тако въ израили. з4а фарисеи глаголааху: о кънязи вэсъ изгонить бэсы. з5и прохождааше iсоусь грады вься и вьси оучя на съборищихъ ихъ и проповэдая евангелиэ царьствия и исцэляя вьсякъ недугъ и вьсяку язу въ людьхъ. з6видэвъ же народы милосрьдова о нихъ яко бэаху съмятени и отврьжени якоже овьця не имущя пастыря. з7тойгда глагола оученикомъ своимъ: жятва оубо мънога а дэлатель мало з8молите ся оубо господиноу жятвэ да изведеть дэлателя на жятву свою.

Глава 10