Şüräle

Bik awırta qullarım, dustım, cibär, zinhar, cibär;

Şürälene räncetüdän närsä bar, siña ni bar?

Tibränä dä yolqına, biçara ğaqılınnan şaşa,

Şul arada yäş yeget öygä kitärgä mataşa.

At başınnan totqan ul, bu şürälene belmi dä,

Ul monıñ föryatların aslan qolaqqa elmi dä.

- İ yeget, hiç yuq ikänder märxämät xisseñ sineñ,

Äytçe, zinhar, märxämätsez! Kem - sin? İsmeñ - kem sineñ?

İrtägä kilgänçe duslar, tändä canım torsa gär,

Şul fälän atlı keşe qıstı, - diermen, sursalar.

- Äytsäm äytim, sin belep qal, çın atım - "Bıltır" minem,

Bu yeget abzañ bulır bu, bik belep tor sin, enem!

Şüräle föryat itäder, audan ıçqınmaq bula,

Häm dä ıçqınğaç, yegetkä ber-ber eş qılmaq bula.

Qıçqıra: qıstı, xarap itte yawız "Bıltır" mine,

Ah, üläm bit, bu bäladän kem kilep yolqır mine?

İrtägesen şürälelär bu fäqirne tirgilär:

- Sin yülärseñ, sin qotırğan, sin tilergänseñ, dilär.

Äytälär: "qıçqırma sin, tiz yaxşılıq berlän tíıl!

İ yülär! Qısqanğa bıltır, qıçqıralarmı bıyıl!"

Ğöncä - açılıp citmägän çäçäk.

Sadaí xuşları - yağımlı tawışları.

Säwlätläre - batırlıqları.

Cíhan - dönya.

Qariem - uquçım.

İnsan - keşe.

Förät - zarlanıp yılaw.

Aslan - hiç tä.

1907