Святой Григорий Чудотворец, епископ Неокесарийский. Его жизнь, творения, богословие

Ή κατά μέρος πίστις.	„Эранист“блаж. Феодорита.
a) πιστεύομεν ούν αναλλοίωτου μενούσης τής θεότητος τήν σάρκωσιν του λόγου γεγενήσθαι προς άνακαίνωσιν της άνθρωπότητος. ούτε γάρ άλλαξις ουτε μετακίνησις ουτε περικλεισμός έν πνεύματι περί τήν αγίαν του θεού δύναμιν [682].	καί μέντοι καν τω περί πίστεως λογιδίω ουτω λεγει πιστεύομεν ουν άναλλοιώτου μενούσης τής θεότητος τήν σάρκωσιν αυτής γεγενήσθαι προς άνακαίνησιν τής άνθρωπότητος ούτε γάρ αλλοίωσις, ουτε μετσκίνησις, ούτε περικλεισμός γέγονε περί τήν άγίαν του θεου δύναμιν [683].
б) В известном теперь тексте ή κατά μέρος πίστις соответствующего места нет.	καί μετ’ ολίγα' προσκυνοΰμεν δε Θεόν σάρκα έκ τής άγιας Παρθένου προσλαβόντα. καί διά τοΰτο άνθρωπον μέν οντα κατά τήν σάρκα, Θεόν δέ κατά τό πνεύμα [684].
в) § 28. όμολογουμεν τόν υιόν θεού υιόν άνθρωπου γεγενήσθαι, ουκ όνόματι άλλά άληθεία προσλαβόντα σάρκα έκ Μαρίας παρθένου [685].	καί έν έτέρα δέ έκθέσει ούτως εφη' όμολογουμεν τόν ϒιόν τού Θεού υιόν ανθρώπου γεγενήσθαι, ούκ όνόματι, άλλ’ αληθεία προσλαβόντα έκ Μαρίας τής Παρθένου σάρκα [686].
г) υιός έπεδήμησε κόσμω σάρκα εκ παρθένου λαβών, ήν έπλήρωσεν αγιοο πνεύματος εις τόν πάντων ήμών αγιασμόν, θανάτω δέ παραδους τήν σάρκα τόν θάνατον έλυσε διά τής άναστάσεως εις τήν πάντων ήμών άνάστασιν [687],	έκ τού κατά κεφάλαιον βιβλίου… καί έν έτέρω δέ παραπλησίω συγγράμματι ταΰτα γέγραφεν… καί μετ’ ολίγα… καί μετ’ ολίγα πάλιν. ϒιός έπεδήμησε κόσμω σάρκα έκ τής Παρθένου λαβών, ήν έπλήρωσε άγιου Πνεύματος εις τόν πάντων ήμών άγιασμόν. Θάνάτω δή τον θάνατον παραδούς, τον θάνατον έλυσε διά τής άναστάσεως εις τήν πάντων ήμών άνάστασιν [688]

д) καί των περί σάρκα παθών γινομένων τήν απάθειαν ή δύναμυς είχε τήν έαυτής. ασεβής ουν ό το πάθος άνάγων εις τήν δύναμιν [689].

έν δέ τω περί πίστεως λογιδίω ταυτά φησι καί τών περί σάρκα παθών γινομένων, τήν απάθειαν ή δύναμις είχε τήν έαυτής. Ασεβεί ουν ό το πάθος άνάγων εις τήν δύναμιν [690].

Свидетельство блаж. Феодорита весьма решительное и определенное: оно без всякого колебания и нарочитых доказательств утверждает, что приводимые им выражения принадлежат Аполинарию Лаодикийскому. Эранист написан блаж. Феодоритом в конце 447 или в начале 448 года [691], еще до начала Евтихианскаго спора, когда со времени смерти Аполинария прошло немного более 50 лет [692] и когда, следовательно, еще живы были сведения о литературной деятельности Аполинария. Можно быть уверенным, что блаж. Феодорит имел списки произведений Аполинария. Вообще же необходимо обратить внимание, что блаж. Феодорит говорит слишком уверенно об авторстве Аполинария, чтобы можно было подвергать сомнению достоверность его свидетельства. В данном случае для нас достаточно этого результата. К подробному обсуждению свидетельства блаж. Феодорита мы возвратимся в связи с иным вопросом относительно κατά μέρος πίστης.