Сымон-музыка

Якуб Колас Сымон-музыка

Беларускай моладзі

сваю паэму прысвячаю.

Аўтар

Ад роднае зямлі, ад гоману бароў,
    Ад казак вечароў,
    Ад песень дудароў,
Ад светлых воблікаў закінутых дзяцей,
    Ад шолаху начэй,
    Ад тысячы ніцей,
З якіх аснована і выткана жыццё
І злучана быццё і небыццё, –
Збіраўся скарб, струменіўся няспынна,
Вясёлкавым ірдзеннем мне спяваў,
    І выхаду шукаў
    Адбітак родных з’яў
У словах-вобразах, у песнях вольнаплынных.
І гэты скарб, пазычаны, адбіты,
    У сэрцы перажыты.
    І росамі абмыты
Дзянніц маіх, дзянніц маіх мінулых,
Для вас, душою чулых,
    Як доўг, як дар,
    Дае пясняр.

Частка першая

I