Сымон-музыка

Якуб Колас Сымон-музыка

Беларускай моладзі

сваю паэму прысвячаю.

Аўтар

Ад роднае зямлі, ад гоману бароў,
        Ад казак вечароў,
        Ад песень дудароў,
Ад светлых воблікаў закінутых дзяцей,
        Ад шолаху начэй,
        Ад тысячы ніцей,
З якіх аснована і выткана жыццё
I злучана быццё і небыццё, —
Збіраўся скарб, струменіўся няспынна,
Вясёлкавым ірдзеннем мне спяваў,
        І выхаду шукаў
        Адбітак родных з’яў
У словах-вобразах, у песнях вольнаплынных.
I гэты скарб, пазычаны, адбіты,
        У сэрцы перажыты.
        І росамі абмыты
Дзянніц маіх, дзянніц маіх мінулых,
Для вас, душою чулых,
        Як доўг, як дар,
        Дае пясняр.

Частка першая

I