Тик син ген…

Марат Кбиров Тик син ген…

1

Кызны чче-башы тузган, кашлары ыерылган, кзлреннн дштле очкыннар ччел иде. Ул нфртле карашын Илнурга кадап, буарга телгндй, ике кулын алга сузып аны стен атлады. Килеп иттем дигнд, кулларын тшерде д сзрг зерлнгн тк кыяфтен кереп туктап калды.

– Козел! Урод!– дип сзеп чыгарды ул, – Кем син? Ниг кыслыды монда?

Илнур бераз аптырап калды.

– Сине яклыйсым килде…

Кыз отыры кызды гына.

–  син миннн сорадымы? – бернич минут элек кен ярыйсы ук матур булып кренгн кыз адаа кыяфтен керде, – блки, миа шулай ошыйдыр.

Егет берни дип т йтлмде. Бу хл аны чен бтенлй ктелмгн нрс иде. Ит изгелек, кт явызлык дигне нкъ шушыдыр инде.

м кыз ирд аунап яткан егетлрне берсен чглде:

– Пашка, ничек син?

Тегесе ыгырашып кына куйды. Кыз аны башыннан сыйпап алды да карашын ян егетк батырды:

– Нрс карап торасы? Шыл моннан! Туктап тор… гр якын арада бу билмдн югалмыйсы икн, зене рвах дип уйла. хзер… Шайтаныма олак!

Илнур клемсерп куйды. Бу – кызык булган чен тгел, дньяны мгънсезлеген аптыраудан туган клемсер иде. м китрг ашыкты. Кыз да, кафе артындагы паркны агачлар куерак скн урынында аунап яткан ч егет т аа кызык тгел иде инде.

Ялгышлык килеп чыкты. Ул кызны фаигадн араларга телде, чынлыкта… Садо-мазо, блин. лл нинди днья бу, шайтан алгыры. Нинди ген игелек эшлрг телс д ул рвакыт зе каршы кылынган явызлыкка верел. Тге карашка бер рвшле булып кренгн нрслр, асылда, бтенлй башка трле булып чыга.

Берр бокал сыра чмереп уйларын тртипк китер ниятеннн, Илнур кафега атлады. Язгы тн зенч матур иде: ягымлы гына ил исеп куя, кошлар сайрый, лн арасында чикертклр чекердилр, тагын лл нинди бклр ыр суза. й уртасы шикелле. Югыйс, май башы гына бит ле. лл табигать т бераз саташа инде. Шулайдыр. Бтен галм, бар днья, рбер кеше саташа торгандыр… блки алай да тгелдер… Юк, барыбер саташадыр алар. Бу дньяны нрсседер дрес тгел. Мен ул зене унтугыз ел гомере эченд ген д… Юк, согы бернич елда гына да лл нрслр креп бетерде. м бер нрсне яхшы алады: ул – бу дньяда беркемг д киркми торган кеше. Беркемг д. бит бала чакта, мктп елларында метлре зур, ышанычы ныклы иде. Ул дньяда и бхетле, и бай, и данлыклы кеше булырга тиеш кебек иде. Моны чен аны бтен ммкинлеклре д бар – ирекле иле, халкы, зе… Тик институттан куылып эш эзли башлау белн ул зене кем икнен тиз тшенде. Ярый, ансы хакында иркенрк вакытта. монсы. Бгенге, мен леге хл…

* * *

Парк эчендге кафеда иптш егетлре белн сыра чмергн иреннн Илнур тмке тартырга дип урамга чыккан иде. Болай, ачыган тмжник тгел инде ул, авызына кергнд ген бераз ттен суырыштыра. Кафе-рестораннарны, яки рюмочныйларны да еш кунагы тгел. ле монда утыруы иптш егетлреннн азрак акча сорап торып булмасмы дип киленнн ген иде. Ашыгыч рвешт, аккча кирк – кредитын бераз солатты, хзер коллекторлар тынгы бирми. Мен шул… Иптшлре кафеда кызлар белн танышып алдылар да Илнур алар янында ялгызы келсезлнеп утырырга телмич, тмке тартырга дип урамга чыкты. Тнге лампочкалар нурында парк эче матур булып крен иде. Саф ава. Кеше юк диярлек. Илнур кулындагы тмкесен колак артына кыстырып куйды да ава сулап бераз йлнеп килерг булды.

Агачлар куерак урынга иткч, бераз кысталганын чамалап, йомышын шул агачлар арасында йомышлап чыгарга телде. Ешлык иде монда, ерактан да, хтта якындагы сукмактан узып баручы да крерлек тгел. Хатен тгн арада аларны креп калды. м эшне кайда барганын шундук тшенде. ч егет бер кызны кчлрг азаплана иде. Икесе ике яктан кулын каерып тоткан, берсе учлары белн кызны авызын каплаган, ченчесе аны итклрен ктреп, ыштанын салдырырга маташа. Кыз чблн, шышый, мма аны тавышы ерак китлми, авызы томаланган.

Фаига кз алдында иде. Чит-ятларны эшен тыгылырга яратмаса да Илнур бу юлы тз алмады. Блки, сыра шаукымы да булгандыр инде бераз. Хер, алай да тгелдер… леге хлне кр белн зене Лйлсен кз алдына китерде. Явыз егетлр кулында чблнче кыз аны сйгн ярыдыр шикелле тоелды. Нкъ шул сбпче иде. Лйл белн аралары зелгн булса да… Барыбер… Кемнедер яратып йргн кызы бит инде бу. Кемнедер селесе, я апасы. Кемнедер кызы. м аны ниндидер ч егет кчлрг ыена. гр бер д ярдм итми икн, хзер бу кыз ч егет кулыннан тчк. Коточкыч хл бит!

м Илнур алар янына атлады:

– й, братан, тынычлан аз гына.

Егетлрне чесе д чиксез гаплн белн аа тблде. Кызны ыштан тбен кармалап маташканы:

– Ты, че мудак… Совсем охирел?! – дип сзрг ыенган гездй Илнурга табан атлады. Тик килеп ит белн сугышырга ашыкмады, егетне иеннн тартып кафе ягына этрде, – Монда безне зебезне эшлр, братан. Бар, син з юлыда бул…

– Кызны ибрегез, – диде Илнур тыныч кына.

– Син борчылма, братан. Ул зебезне кыз.

Илнур бераз аптырап калды. Шунда кызны тавышы ишетелде.

– Иди атсудова, бля… Сука!

Кызны авызын томалап торган егет бу якка атлый иде:

– Нрс сйлшеп торасы, – диде ул иптшен, – Бр д ек. Телс кайда борынын тыгып йрмс.