Wszystko czerwone

SPIS OSУB

żywych, martwych i poszkodowanych

1. ALICJA – wstrząsająco gościnna pani domu.

2. ZOSIA – przyjaciуłka Alicji, zaproszona do niej na nudny urlop.

3. PAWEŁ – syn Zosi, młodzieniec po maturze, zaproszony na wakacje.

4. EDEK – dawny wielbiciel Alicji, zaproszony na pуźniej.

5. LESZEK – przyjaciel Alicji, przybyły bez zaproszenia.

6. ELŻBIETA – cуrka Leszka, samodzielna młoda dama, bawiąca przejazdem.

7. EWA – piękna kobieta, zamieszkała na stałe w Danii, żona Duńczyka.

8. ROJ – mąż Ewy, nadludzko wielbiący żonę.

9. ANITA – dziennikarka przystosowana do urozmaiconego życia.

10. HENRYK – duński mąż Anity, człowiek anielsko spokojny.

11. PAN MULDGAARD – duński policjant, mуwiący po polsku.

12. KAZIO – ofiara uczuć do Elżbiety.

13. FACET W CZERWONEJ KOSZULI – postać tajemnicza, plącząca się po wydarzeniach.

14. WŁODZIO – przyjaciel Alicji, zaproszony ogуlnie.

15. MARIANNE – szwajcarska żona Włodzia, zaproszona z nim razem.

16. AGNIESZKA – antagonistka Elżbiety, zaproszona z koniecz­ności.

17. CIOTKA – duńska staruszka obdarzona nadmiarem wigoru, wcale nie zapraszana.

18. KANGURZYCA – idiotka z Australii, objawiająca się tylko telefonicznie w niewłaściwych chwilach.

19. GRETA – duńska kuzynka Alicji, budząca kontrowersyjne zdania.

20. BOBUŚ – dawny przyjaciel, pуźniej wrуg Alicji, przybyły z Anglii.

21. BIAŁA GLISTA – flama Bobusia, przybyła z Polski.

22. PANI HANSEN – sprzątaczka Alicji, niewinna ofiara nazwiska.

23. THORSTEN – siostrzeniec Alicji, młodzieniec niezwykle sympatyczny.

24. OBCY CZŁOWIEK, PRZYPADKOWO WIEZIONY NA ŁEBKA.

25. LILIAN – znajoma Alicji, kobieta rzadkiej urody.

26. HERBERT – syn przyjaciуł Alicji, zesłany z nagła przez Opatrzność.

27. ANNE LIZE – żona Herberta.

28. AUTORKA – przyjaciуłka Alicji, zaproszona na wcześniej.

– Allered to wcale nie znaczy „wszystko czerwone” – powiedziała z niezadowoleniem Alicja. – Nie wiem, skąd ci taki idiotyczny pomysł przyszedł do głowy.

Były to niemal pierwsze słowa, jakimi powitała mnie, kiedy wysiadałam z pociągu w Allerшd. Stałyśmy przed stacją i czekałyśmy na taksуwkę. Gdyby umiała przewidzieć naj­bliższą przyszłość, zapewne zaprotestowałaby przeciwko tłumaczeniu znacznie gwałtowniej.

– Tylko co? – spytałam – „Rшd” to jest czerwony, a „alle” to wszystko.

– Można wiedzieć w jakim języku?

– Pośrednim, między niemieckim i angielskim.

– A, pośrednim… Słuchaj no, co ty masz w tej walizce?!

– Twуj bigos, twoją wуdkę, twoje książki, twуj wazonik, twoją kiełbasę…

– Swojego nic nie masz?

– Owszem, maszynę do pisania. „Rшd” to jest czerwony i koniec, postanowiłam!

– Nic podobnego. „Rшd” to jest takie coś jak poręba. Taki wyrąbany las. Takie coś w tym rodzaju, takie że rosło, usunęli i nie ma.

Nadjechała taksуwka i przy pomocy kierowcy upchnęłyśmy się w środku razem z moimi bagażami na te trzy minuty drogi, ktуrej przebycie piechotą potworny ciężar walizki całkowicie wykluczał. Nie przestałam upierać się przy swoim.

– „Rшd” to jest czerwony i wszyscy o tym wiedzą, a o porębie nikt nie słyszał. Skoro usunęli i nie ma, to nie ma o czym mуwić. Allerшd to jest wszystko czerwone…

– Sama jesteś czerwona. Sprawdź sobie w słowniku i nie mуw bredni – zirytowała się Alicja.

Była w ogуle wściekła i zdenerwowana, co rzucało się w oczy. Nie zdążyłam dowiedzieć się dlaczego, bo całą drogę zajęło nam wszystko czerwone, potem zaś okazało się, że w domu kłębi się tłum ludzi i nie ma żadnej możliwości spokojnie porozmawiać, szcze­gуlnie że wszystkim czerwonym w mgnieniu oka zaraziłam całe towarzystwo. Tłumaczenie, ku wzmożonej furii Alicji, znalazło powszechne uznanie.

– Rozlokuj się, umyj, rуb, co chcesz, tylko nie zawracaj mi teraz głowy – powiedziała niecierpliwie. – Zaraz przyjdzie reszta gości…

Bez zbytniego trudu pojęłam, że trafiłam do Allerшd akurat na zebranie towarzyskie średnich rozmiarуw, dość długo jednak nie mogłam się zorientować, kto jest gościem stałym, a kto chwilowym. Informacji udzielił mi Paweł, syn Zosi, naszej wspуlnej przyjaciуłki, ktуra stanowczo odmуwiła konwersacji z kimkolwiek, do nieprzytomności zaabsorbowana przygo­towaniem odpowiednio wytwornego posiłku.

– Jak myśmy przyjechali, to Elżbieta już była – powiedział. – I jest. Edek przyjechał zaraz po nas, trzy dni temu, a Leszek dzisiaj rano. Z wizytą przychodzą cztery sztuki, Anita z Henrykiem i Ewa z tym, jak mu tam, Rojem. Alicja jest wściekła, matka jest wściekła, a Edek jest pijany.

– Bez przerwy?

– Zdaje się, że tak.

– A ta Sodoma i Gomora dzisiaj to z jakiej okazji?

– Oblewanie lampy.

– Jakiej lampy?!

– W ogrodzie. To znaczy na tarasie. Alicja dostała ją w prezencie imieninowym od Jensa czy kogoś tam innego z rodziny i musiała zainstalować. Duńskie oblewanie już było, dzisiaj jest nasze, rodzime…