Болмаан балалы ша

Мен апайымны жанынан алмаймын. айда барса да, еріп алам. шаына тыылам, айтан р сзіне ныып, тоймаймын. р имылын жіті баылаймын. Тріне арай бергім келеді. Мені апайым! Бірдеелерді былдырлап айтып жатырмын, айтып жатырмын. Менен назарын алып кетпесе екен деп сйлей беремін, сйлей беремін, бірдеелерді срай беремін, срай беремін. Бар нерімді крсетіп лекпін. «Міне, мен бір аяпен кп уаыт тра аламын!» «Міне, мен тбелескенде былай рамын!» «Міне, мен демалмай осыншама уаыт шыдай алам!» «арашы маан! Мені бойым кішкене сті!» «арашы маан, Маржан! Міне, мен н айта аламын! нді ні! Тыдашы, Маржан!» «стелді стінен кмпит рлап келейін бе?» Жауап ктпей, кмпит келем. йтеуір, апайымны кілі мен жата болса екен деп тілеймін. Баыттан басым айналып жр. Е уанышты кндерім сол кндер еді. Апайым мамама барып келіп, маан кйлек кеп кигізді. Мамамызды зір келе алмайтынын айтты, ауруханада ма, бір жата бпелі боп жатыр екен. Оан да аса назар аударам жо. Есіл-дертім аладан келген апайымда.

Сол кндері уаыт дарианы шыр боланы-ай! Апайыммен ткен рбір ст – мені таы да жалыздыпен бетпе-бет алатын болашаа атігездікпен сйреп, жаындатып алып келе жатыр еді.

Жалыз туысымен саынысып ауышан ттті мезеттер келмеске кетті. Кзді алдында ащы жасты алашы дымылы мен иекті алатын кемсені алашы дірілі пайда бола бастайтын уаыт та жетіп келді.

Мен ол кезде мыты психолог болып алам. лкендерді мені алай алдаысы келіп транын, менен нені жасырысы келетінін, не ойлап, не ойанын беске біліп, ккейім сайрап тратын ой!

ысасы, апайым мен йытап жатан кезде, таы автобуспен оуына тартып кетпек болды. Тапан екен, алданып ала салатын баланы! Тні бойы йытамадым. Апайымны бауырына тыыла тсіп, имастыпен шатап шытым.

Таерте апайым тез-тез жиналып, йден шыып кетті. Брін ап-аны біліп жатырмын. Амалым жо. лкендерге не деп айтасы? Оларды з шаруалары бар. Сені саынышы, сені имастыы олара керек пе еді?! Сен еріккен баласы, ал, оларды лкен шаруалар ктіп тр!

Есік аырын жабылды. Аулада кбірлеген біреу Маржанды шыарып салып трды. Кетті.

Мен крпені астында алашы жасымды тгіп алдым. Сосын…

Сосын мен зім бар я жоына кзім аны жетпеген дайа жалбарындым. «дай аа, егер мені естіп трсаыз, апайымды йге айтадан алып келіізші! Ол кетсе, маан те жаман болады. Маан Маржансыз те иын! тінемін Сізден, дай аа!».

ш сааттан со апайым мінген автобус жол ортада бзылып, Маржаным йге айтып келді. арабжырды Ленині ателескен екен! п, блем, кім айтты дай жо деп саан? Ей, арабжыр, дай бар екен! Алаай! Сйтіп, апайым таы бір кн асымда болды.

Сол кннен бастап мен дайды мейіріміне, Жаратан Ха пендесіні дасын абыл ететініне кзім де, жрегім де аны жеткен еді. Содан бері мен анама да, апайыма да міт артып, оларды тосуды доаран болатынмын.

Сол кннен бастап мені жалыз ораным, жалыз панам – тек жаратан Аллам болды. Осы кнге дейін. Ерте де солай болары ха! Мен сол кннен бастап, кез келген пенде діреті шексіз, мейірімі шексіз Жаратушыны назарында болатынын ынам едім. Шын тілегенге Алланы жрдемі тез келеді екен.

***

Бл оиа 1986 жылды мамырында болан екен. Арада 26 жыл ткен. Бріміз Маржанны туан кнінде йінде жиналды.

Содан ркім туан кн иесіне а тілегін атарып, ттытап жатты дегендей… Кезек маан келгенде, Маржаннан срадым:

– Маржан, сен 86 жылы ржара кктемде демалыса келгені есіде ме? – дедім.

– Білмеймін, бірдее еміс-еміс есімде бар – деп жауап берді.

– Натыра есіе тсіру шін былай срайын: сол демалыстан Талдыорана айтып бара жатаныда автобус сынып, йге оралып еді ой? Таы бір кн болып, айтты. Солай ма?

– А, и, и! Тура солай болан!

– Мхм…

– йбай, ол сені есіде алай саталып ап жр! – деп апайым а-та болды

– алай есімде саталмасын, сені Талдыорана оуа жібермеген мен болатынмын…

– алай сонда?

– дайдан тілегем.

Сосын жоарыдаы гімені айтып бердім. Солылдап жылаан Маржанды сол кні ре жбатып алан едік…

Олешка

Талдыоран демекші, сол жаа кшіп кеткен бір кршіміз бар еді. Талдыоран маан ол кезде жртты брі кшіп жатан Германияны маында сияты боп крінетін. Кейін ер жеткенде ол ажап шаарды талай басып ттік.

Сол Талдыорана жалыз бір сырласым кшіп кетті. азір бар ма, жо па, дай біледі.

Керемет демі бала болатын. Аты – Олешка. Заты грек болса да, маан ерекше жанашырлы танытып тратын еді. Данышпан айтыс боланда, лкендер сияты маан кіл айтаны есімде. Сол Олешка бар ой, кесі алаа кетерде тапсырыс беретін ойыншытарын екі дана ылып алдыратын. Бір данасы – маан. йтпесе, маан ойыншы перетін адам кне?!

Бір кні Олешканы кесі су жаа велосипед сатып алып берді баласына. Жалыз велосипед. Ол да бала емес пе, жарыратып кшеге шыа келді. ймелеп асына бара алды. Сипап стап, кріп жатырмыз. ызыып трмыз. Маан велосипед жо екенін бірден тсіндім. Жрегім шым ете алды.