Бурятские народные сказки. Бытовые

дог юм. Залуу хүбүүн "хуушанай эсэгэ үбгын ёпо гурамые 6ү*> эбдыш. Нэгэ аяга щулэ барижа хайрлыш, — гэжэ малгайн шэнээн мяхатайгаар аягатай шулэ барина.

Яагаашье амандаа агтаи, хэлэндээ хэдүулгэтэй һамгаи гээшэб гэжэ хаанай адуушан хүбүүн һанажа һуугаад, яараи байжа аягатай шүлэиһөөнь амасан, малгайн шэнээн мяхыекь маймаран һуужа эдибэ.

Нүхэрни намайгаа мэхэлбэ аа гү гэжэ хаанай хатан үбгэи-дөө этигэл ядаад, адуушан хүбүүнэй галдуулхыень хоёр ню-дөөрөө хаража абаха байна гэжэ хара һанаандаа бодоод, хун-дэ мэдүүлэнгүй мордожо абаад, утаа бааяжа байһан ой тээшэ моринойнгоо шадалаар' харайлгаба.

Адуушан хүбүүнэй тэндэ халуун хоол барижа һууха һам-баанда, хаанай хатан тэрэ айлай газаагуур унгэржэ гараша-ба. Түүдэбшын галда хатанай дүтэлжэ ерэхэтэйнь хамта, хаанай барлагууд зэмэтэй хүн гээшэмнай энэл һалхи налхин һа-муу ябадалтай һамган байба алтай гэжэ һанаад, хаанайнгаа хатаниие саб шүүрэжэ баряад, бархира бархиртарнь туудэбшэ соо хаяжархёод: "Хара һанааниинь халуун дүлэнөөр дэгдэбэ алтай, манда үлүү ажал гаргаһанайнгаа туһые үзэбэ хаш", — гэжэ хаанай барлагууд энеэлдэжэ байба.

Адуушан хубүүн арай гэжэ тэрэ айлһаан мултаржа гараад, хабшуу хадын хүнды соогуур моринойнгоо шадал соо табнлуулжа ябана. Хүрэхэ газартаа хурэжэ, дутэ ошоходонь, түүдэбшын улаан дүлэн мушхаран, арьяаг нарһанай оройдо хүрэн алдажа байба.

— Энэ юун брлооб? — гэжэ адуушан хүбүүн гайхан асууба.

— Түүдэбшын галда түрүүлжэ ерэһэн хуниие барижа абаад. галдажархёоройгты, гэжэ хаан манда хатуу шанга захиралта үгөө һэн. Бидэ тэрэ захиралтаар хаанай хатанай ту-рүүлжэ ерэмсээр, энэ түүдэбшын галда арюулжархёобди, — гэжэ барлагууд харюусаба. Н

— Ай, нохойл! Яаба хээбэ гээшэбтэ, нухэдни! Намайе ша-тааха гэһэн байгаа ха юм!~гээд, адуушан хүбүүнэй туудэбшэ тээшэ дүүлихэдэнь, барлагууд барижа:

— Нүхэр, яажа байнаш! Хоёр хуниие шатааха гэһэн захиралта угы'л! — гэжэ хорин байбад.

Барлагууд хаанда орожо:

— Хаан аба, танай захиралтые гуйсэд хусэндэнь оруулаад ерээбди, — гэбэ.

— Тиигээл һаа болоо. Ошожо байгты, — гэжэ хэлэхэтэйгээ хамта, адуушан хүбуунэй ерээд байпые обёорон хараад:

— Юу?! Худалаар бү хэлэгты! — гэжэ урагшаа даб гэбэ.

— Хаан аба, хдйрлагты! Танай захнралтын ёһоор түрүүл* жэ ерэһэн хүниие шатаажархёобди.

— Хэниие?

— Танай хатаниие.

Хаан сошопон яйһандаа гэдэргээ унан алдаад: — Үгы, ши яаламшя?! — гэжэ адуушан хубуун тээшэ шан-гаар хараадтнна.

_ үндэр турэлтэ хаан аба, хэшээгты иамайе. Харгы зам дээрэ һуудаг нэгэ гэрэй эзэн эхэнэрэйдэ хуушанай эсэгэ уб гын еһо гуримаар төөлэй хундэхэ гэжэ байһаар, нэгэ бага хожомдошобо гээшэлби. Тиигэбэшье туудэбшэ тээшэ дуулихэ-дэмни, эдэнэр барижа абабал, — гэбэ.

— Тон зуб! Хоёр хуниие шатааха гэһэн хаанай зүгпөө за-хиралта угы гэжэ хорижо, барижа абаа һэмди, — гэбэ барла-гууд.

— Тэрэ зуб, — гэжэ хаан дуугараад, унн удаан тархияа ад-хан бодолгото болон байһаар: "Бодолгогуй захиралта бу гар-гаг, боложо бай ha и эдеэ бу орхиг!" — гэжэ халаг хухы болоод, ухэдхэн унашоо гэлсэдэг юм.

62. СЭСЭН ХААН

Урда сагта Дотор Монгол, халхын монгол, Халха дурбэн аймаг эдэ бүгдэ ман-

жа хаанай мэдэл доро байһан юм.

Хаан Манжань Бээжэн хотондоо оруулжа сайлуулһан юм ха. Монголой дурбэн хаанда нэрэ соло ухын тулда. эдеэнэйн-гээ гэртэ оруулаад, заан һэльмэртээ шэрээ дүрбүүлэндэнь табиһан байха юм. Тиигээд аягын һуури һуба асаржа табихадань, хаанай бэлэг гэжэ панаад, нэгэниинь гарт" барижа маани татаба, нүгөөдэнь хүзүүндээ үлгэжэ, хаанай хайр болобо гэжэ 'һанажа һууба. Гурбадахинь үбэртөө хэжэ, бэлэг аба-баб гэжэ һанажа һууба. Эгээ залуунь гурба оройжо кольцо хээд, шэрээ дээрээ табиба.

Удан угэй домботой сай, мунгэн һууригүй аягатай сай асар-

лай.

Дээд сагай хундэнь сай аягалхадань, аягань халаад, һуу-Ригуй аягаяа табиха газараа оложо ядажа, гараа халан һууба. Хоёрдохидонь аягалхадань, гараа халаажа, үбдэг дээрээ

табяад ihyy6a.

Гурбадахинь табиха газараа оложо ядажа һууба ха. Залуу

иөөсидэнь аягалхадань, сайгаа абаад ууба. оройһон һүба дээ-

рэ. табиба.

манжа хаан энэ бүгэдыень шэнжэжэ һууна.

^айлуулжа дүүргээд: "Манай урда байрада хари холын на шан бии, дуу гардаггуй, юм", — гэбэ. тиигээд газаа гад-ду жа гарахадаа, тэдэ дурбэн тэрэ гэртэ оробо ха. Хүүнэй мэнл мҮ"льһэ саһаар хэһэн хүн һууна ха. Үбгэн ноёаиинь

гяп?эшэлжэ захалаа ха, залуу ноёниинь тойроод мэндэшэлэнгүй

"ралсаа ха.

рил??Хи1н бусажа, эдеэнэйнгээ гэртэ ороно ха. Баһа нөөхи һуу-

™даа һууба ха.

Тиихэдэнь Манжа хааниинь һураба ха:

— Тэрэ айлшантаймнай уулзажа хөөрэлдэбэ гут! Үбгэн ноёдынь:

— Угэ-хэлэхэгуй юм хаям, — гэжэ захалабад. Залуу ноё-няннь угэ тудажа абаад:

— Угэ хэлээ хамнай, таанар дуулабагуйт, — гэбэ.

— Дээдэ холын хун хамнайб, — гээ хамнай, — бусаха са-гаа үнгэршоод һуунам, — гээ хамнай.

Хабарай орой саг болоһон байба ха. Тиигээд уһа саһаар хэ-һэн хун байһаииинь багсаажа хэлэһэи байна,

Эдеэ асараба. Эдеэ асарахадаа, дээдэ захайн ноёндонь шабараар хэһэн ухэрэй толгой асаржа табиба. Удаадахи ноёндонь шабараар хэһэн гахайн толгой асаржа табиба. Гурбада-гаар ноёндонь шабараар хэһэн хониной толгой асаржа табиба. Дурбэдэхи ноёндонь шабараар хэһэн мориной толгой асаржа табиба. щ!