Буржуа

283. «Qui Deum timet, nihil negligit, quia sc, non omitit aliquod necessarium ad salu-tem sive actum sive circonstantiam debitam; et hoc, non quia timor opponatum negligen-tiae directe; sed quia timor Die excitat hominern ad actam rationis». Sc. ad sollicitudinern quia timor facit homines consiliativos (Thorn. Aqu.) и, следуя ему. Ant. тог. II 9.03.с. 2. Мы вспоминаем исповедальную книгу брата Леонардо.

284. Томистская этика со всею решительностью защищает старый еврейский принцип, что доказательны лишь половые сношения, имеющие целью деторождение: 5. Г/iom. S. th. lla-llae qu. 153 a. 2 и 3.

285. «Frequenter… ad intemperantiam declinat prodigi… quia ex quo supertlue expen-dant, in aliis, etiam in rebus voluptuosis expendere non verentur ad quas magis inclinat conpupiscentia carnis». Следуя S. Thorn. Ant. S. mor. II, 6. t 8. 1.

286. Ant. S. mor. IV, 5, 17, 4.

287. 5. Thorn. S. th. lla-llae qu. 129 a. 4.

288. Ant. S. mor. IV, 5, 17, 1.

289. Ant. S. mor. II, 6, 8, 1.

290. Ср… еще: 5. Thomas. S. th. lla-llae qu. 117–119.

291. «Consistit autem hoc vitium (sc. prodigalitas) in expendendo superflue divitias ubi et quando non oportet te minus debito eas amiando… Contingit enim quandoque, quod ali-quis excedat in dando et sic erit prodingus: puta facit convivium superfluum те1 vestem excessive pretiosam те1 ludit et huius modi et stirnul cum hoc excedet in accipiendo etc» (Ant. S. mor. II, 6, 8, 1).

292. «Est attendendus hie excessus non solum secundum quantitatem sed secundum pro-portionern, considerata qualitate personae potentis, nobilis et plebei et huius modi» (Ant. 1. с.).

293. «…dum sic perabundat in dando, deficiunt ei propria bona, unde cogitur indebite adquirere, puta per fraudes, usuram et huius modi» (Ant. 1. с.).

294. «Cum tempus sit pretiosissima res et irrecuperabilis» (Ant. S. mor. II, 9).

295. «…поп solum inferior invenitur otiosus animalibus brutus, sed etiam cunctis crea-turis, a cunctis discordans. Nam omnis creata operatur aliquo modo secundum modum suum: nulla est otiosa» (Ant. 1. с.).

296. Ant. S. mor. 11.1.16. § 2, ср. всю главу 17, носящую заголовок: «De vanis frau-dibus, quae commititur in negitiando».

297. Alberti, Delia fam., 134: «Estimo io sia non tanto per prudentia et sagacita di nostri uomini, ma yeramente piu prernio di Dio, pol ch'e nostre onestamente avanzano. Cosi lddio, a oui sopra tutti piace l'onesta e giustizia, doni a lloro grazia che possano in lunga prosperita godeme…»

298. S. Thomas. S. th. lla Пае qu. 49, 53, 123.

299. Титул 9. Pars II, S. mor. Ant. трактует об Acidia 3-й главы negligentia.

300. «Dicendum quod, sicut Phil. dicit in Eth. VI, delectatio maxime corrumpit exsistimationern prudentiae; et praecipue delectatio quae est in venerieis, quae totam ani-man absorbet et trahit ad sensibilem delectationern; perfectio autem prudentiae et cuiuslibet intellectualis virtutis, consistin in abstractione a sensibilius…» 5. Thorn. S. th. lla, ii.ge, 53 a b.

301. «Patet quod abusum divitiarum et paupertatis fugiendum docet, non ipaas divi-tias et paupertatem». Opusc. contra impugnantes relig. rionci. 3 цитировано у llgner Ant. т. Fl. 151.

302. «In tantum divitae sunt bonae in quantum perficiunt ad usum virtutis Paupertas non in se est bona, sed in quantum liberal ab illis, quibus impeditur homo, quorninus spiri-tualibus bonis intrudat» (Ant. S. mor. IV. 12. 3). 303. «a. Domino Deo est haec varia divitiarum et inaequalis dispensatio» (Ibid. mor. II I II. L).

304. «Богатому бог хотел» benignitatis suae experimenta conferre; со ссылкой на H. Ambrosius: Ibid. mor. II. I II. § 1, или он хотел дать ему возможность fidelis onis его nipeiabundantia: Anf. S. mor. dispensationis 7, 3, § 2. Богатство должно употребляться ad finern «quern Durs intendit. ut scilicet recognoscat ipsurn ut benefactorem et diligat et pro nomine eius indigentibus largiatur» (Ant. S. mor. II. 1. II. 1).

305. Ant. S. тот. II. 1. II. 1.

306. Это важное место гласит в целом: «Singulares autem personas multas ab intrin-icco donates conspicimus quadam sapientia… ita quod Inter homines vel aliorurn domini mati nei facti sint quamvis domini non sint. Et quia his naturali aequitate debetur regimen aliorum, idcirco si isti appetunt dominium si adhoc cumulant pecunias ut dominium temporale emant, ut quiucque decet sapientiam, a rationis rectae tramite non recedunt». Это следовательно, «qui cumulant pecuniam ut habeant superiorem statem consonum uae virtuti: mensuratur quippe horum appetitus ascendendi penes quantitatem suae virtutil» (Comm. Card. Cajet. ad S. Thorn. S. th. lla, Пае qu. 118 a. 1).