Дамавiкамерон (на белорусском языке)

- Лепш бы мы грошы i вiно ўзялi, - у тон працягнуў стажор.

- Слiмак! - сказаў Газавiк i ўдарыў стажора кулаком у патылiцу.

XXI. НАТУРШЧЫЦА

Два жывапiсцы, калматы i рудабароды, накiроўвалiся да мансарды ў майстэрню з бутэлькай кубiнскага рому "Havana Club", калi сустрэлi Натуршчыцу.

- Вы куды? - спыталася яна.

Мастакi паказалi "Havana Club".

- Я з вамi, - узрадавалася Натуршчыца.

Калi рому ў бутэльцы паменшала недзе напалову, жанчына ўстала i заявiла:

- Хачу танчыць!

Калматы i рудабароды прамаўчалi.

- Буду танчыць аголеная, а вы будзеце мяне жывапiсаць...

Мужчыны нiчога не адказалi.

Натуршчыца зайшла за шырму, дзе распранулася цалкам. Потым выйшла на сярэдзiну пакоя i пачала скакаць. Вялiкае белае цела хвiлiн пяць лётала па майстэрнi, ажно пакуль не заскавытаў дзвярны замок. Жанчына войкнула i заляцела за шырму. Рудабароды адчынiў дзверы. На парозе стаяла суседка:

- Што тут у вас творыцца? Вы што, каня сюды прывалаклi? У мяне жырандоля ледзь-ледзь не абарвалася. А як абарвецца - то ўжо будзеце плацiць. А вы хоць ведаеце, колькi яна каштуе?

Рудабароды сцепануў плячыма.

- Вось-вось, не ведаеце, таму i скачаце. 1200 рублёў яна каштуе! I калi толькi што - давядзецца заплацiць...

- Скакаць больш не будзем, - рудабароды спынiў суседку.

- Я папярэдзiла, каб потым не казалi, што не ведалi. 1200 рублёў!

- Заплацiм! - мастак зачынiў дзверы.

Натуршчыца выйшла з-за шырмы i запрапанавала выпiць. Калматы разлiў па шклянках ром. Натуршчыца выпiла стоячы, паставiла шклянку на стол i села на каленi да рудабародага. Той высока ўзняў поўную шклянку i ўсклiкнуў:

- Карцiна Рэмбранта "Аўтапартрэт з Саскiяй"!

- На Саскiю яна не цягне, як i ты на Рэмбранта, - з'едлiва зазначыў калматы мастак, было вiдаць, што ён пакрыўдзiўся на жанчыну, бо тая села на каленi не да яго.

- Затое ў пана Рэмбранта Харменса ван Рэйна не было... - рудабароды са смакам выпiў свой ром.

- А ў мяне лепшая фiгура, чым у тваёй Саскii. Ты толькi ўспомнi тую карову: жывот вiсiць, грудзi вiсяць i яшчэ складкi тлушчу на спiне.

- Не было ў Саскii нiякiхскладак сала. Ты пераблытала Рэмбранта з Рубенсам, - баранiўся калматы.

- I нiчога я не паблытала. Вялiкi альбом, на супервокладцы партрэт Яна Сiкса, якi нацягвае пальчаткi. Ёсць такi альбом? Ёсць! I яшчэ там быў смешны афорт. Жанчына спраўляе патрэбы. Таўсценная карова, задраўшы спаднiцу, сядзiць на кукiшках i спаражняецца праз дзве адтулiны. Вось табе галандская эстэтыка. Так што не блытаю я Рубенса i Рэмбранта, а складкi тлушчу былi, менавiта ў Саскii.

- Не было, - не здаваўся калматы.

- Дарэчы, лiтовец, якi аблiў кiслатою Саскiю, добра зрабiў, бо ўсе карцiны Рэмбранта антыэстэтычныя, - Натуршчыца пацалавала рудабародага жывапiсца. - Слушна я кажу?

- Слушна, - кiўнуў той.

- Не слушна, - калматы жывапiсец устаў. - Лiтовец аблiў кiслатою не Саскiю, а Данаю, i не па эстэтычных, а па палiтычных матывах.

- Палiтыка, палiтыка, - скрывiлася Натуршчыца. - А чаму тэрарыст выбраў Рэмбранта? Чаму Данаю? Чаму не Тыцыяна цi Рафаэля? Я адкажу сама. Даная антыэстэтычны твор, як i Саскiя, дарэчы. Што, можа, не так?

Калматы адно толькi махнуў рукою.

- А я хачу танчыць, - узрадавалася аголеная Натуршчыца.

Рудабароды цiха зашаптаў ёй у вуха.

- Ты што, думаеш - я шлюха, - абурылася тая.

- Тады пайшлi за шырму, - спакойна прапанаваў рудабароды.

- Занясi мяне...

Рудабароды панёс жанчыну за шырму. Калматы вылiў рэшткi рому ў шклянку i спустошыў яе адным вялiкiм глытком. З-за шырмы чулася парыпванне канапы. Калматы запалiў цыгарэту. Калi рудабароды жывапiсец выйшаў з-за шырмы, ягоны калега дапальваў ужо трэцюю цыгарэту.

- Ты што, увесь ром выжлукцiў?

- А ты думаў, я буду адно сядзець i слухаць, як вы маркiтуецеся?

- Можаш i ты схадзiць за шырму.

Калматы згасiў недапалак i пайшоў за шырму. Рудабароды ўзняў бутэльку "Havana Club" i паглядзеў на святло. На донцы сабралася грамаў дзесяць пятнаццаць. Мужчына вытрас рэшткi рому з рыльца проста ў рот.

- Толькi не ў мяне, - пачуўся з-за шырмы голас Натуршчыцы.

Рудабароды прыслухаўся, але ў майстэрнi было цiха. Тады ён устаў, саставiў тры крэслы ў шнур i лёг на iх. I тут цiшыню ўзарваў грукат. Рудабароды ўскочыў са свайго лежбiшча. Шырма ляжала на падлозе. Калматы стаяў на адной назе i нацягваў нагавiцы. Натуршчыца паднялася з канапы i закрычала:

- Гэты iдыёт усё вылiў мне ўсярэдзiну. Я ж сказала, што сягоння спускаць нельга. Скацiна кудлатая...

Калматы засмяяўся:

- Я ад тваёй пяшчоты забыў усё на свеце. I яшчэ я не прывык падманваць свае яйцаклеткi.

Калi жывапiсцы з Натуршчыцай стаялi на тралейбусным прыпынку, дык тая сказала:

- З вас 50 рублёў, па 25 з кожнага, на аборт.

Калматы склаў дулю i паднёс да сур'ёзнага твару Натуршчыцы. Тая размахнулася, каб ударыць нахабнiка па шчацэ, але рудабароды перахапiў агрэсiўную руку.

- Супакойся, заўтра прыйдзеш, i я дам грошы. Ты ж нас ведаеш i любiш. А ён перабраў.

Калматы жывапiсец адышоў на колькi крокаў i гучна сказаў:

- А ў Саскii не было складак тлушчу на спiне.

XXII. РАБАЎНIК