- Духтаре, ту мехост бошад феей? Пас, ое он! Ва ман дар рухсатии истироат ба дорам айрат шуда. Ман уломи веками кор бе рухсати! Хаста. Трудись, олиаи! - раздался аз боло овози Худо мебошад.
Одамоне, лежащие дар нимсола, сжались аз тарс ва ба коленях табдил выползать аз хурао. Чашмони оно затравленно блуждали оид ба тазия Марины.
- Ба куо ин ба шумо амаи выползаете? - аноби Марина страшным овоз мебошад. - Шумо ба духтарони ман аввориен!
- Ч скажешь, царица ту ба мо Графитовая, - проговорила вездесущая Нимфа Игоревна, вай тезтар амаи омад, ки дар худ.
Табиист, ки е кас Марину Виртуал феей на имон оварданд, вале дигарон титулами он табдил осыпать бо пои то ба сар. олиб аст, аммо одамон онро слушались! Вай затребовала худ опочивальню бо сафед ва нутаои сие эсос намекунанд полосами. Вай захотела посуду, отделанную сафед ва сие марворид. Вай мехост зуд выполнялись домашними слугами.
Дар рзи дуввуми Марина потребовала амъ зверей, выкрасить оно машк дар ранги графита е одд карандаша ва сохта, дар уайраои сафед. амаи сояои сие ранги входили дар обиход аз оное, ки подобострастно бовар нав святыню - Графитовую богиню.
Дар рзи сеюм Марине надоело боз фею. Вай надоело худ бадан, он захотела бошад сершумор будани девочкой ва атто феей! Вале Худо рафта дар бораи таътил ва гуфт, дар чанд рз е аср рафт. Марину табдил раздирать нав фикрои захотела назорат аз болои амаи одамони сайера, ва на тано бар одноклассниками! Ва на бештар ва на камтар! Бар амаи!
Ва ч тавр Худо ба амаи одамон идора? Ва дар ин о вспомнила, ки вууд гуногун мазаб, маънои онро надорад, ки вай бояд на барои амаи одамон пайрав, ва тано барои православными. Вай вздохнула бо +азаб!
ает командовала тано худ, балки дар ин о бояд властвовать бар амаи! Не, он усулан на мехост бошад феей! Се рз отдохнул Худо ва метавонист, ки барои баргаштан ба кор! Устала Марина. Ох, устала!
Звери аз непривычной coloration ба оети злыми. Бар окрестностями истода звериный поентар зеркаш. Лаяли выкрашенные дар як ранги саг. Марина посмотрела ба худ ва взревела дар унисон зверям.
Дар ураи вошла Нимфа Игоревна:
- Ч прикажете, Шумо Высочество?
- Ман ба фея! Ман ариб олиаи!
- Бубахш, Марина, вале дар заминии должностях не унвони 'олиаи', балки ба як подшо, маликаи, президенти.
- Нимфа Игоревна, бо Шумо на поспоришь. Он го ба ман де, шро, ки ч тавр ба пайрав амаи человечеством?
- Ва чаро ин ба ту зарур аст? Слежка - кор хеле утомительная. Ва он го, дар географической корти Виртуальное малакути-давлат просматривается. Мефамам, ки шумо - олиаи е фея, ман ин воспринимаю, вале подчиняюсь!
- Аваллин шахсе, Нимфа Игоревна, верните ман прежний облик!
- Марина, отстриги нохуно, перекрась ми...
Нимфа Игоревна на успела договорить, ки дар ураи влетело се нафар. Оно рухнули ба инс ва протянули Марине дароз дар экран, ки як.
Ин экран барои назорат аз человечеством! - проговорил миена аз се нафар бо номи Олег, ки амзамон дар мактаб дарс кибернетики.
- Дар ин о ба амаи, он рй, ки шумо метавонед корро нест! Ва чаро зебогии panoramic аз экрани? - аноби величественно Марина.
- Ин экрани таррез барои назорат аз целыми минта^2а°о. Шумо принесут плоскую харитаи аон, ки дар он дармонго алам барои интиоли оид ба корт ва экрани отразит действительность, - гуфт авон бо наигранной подобострастностью.
Дар ураи овард корт бо ручками тайироти ва муаррар экран.
- Ин ама хуб аст, - протянула Марина, - вале ч тавр ман хоад худ дар онои мардум?
- Марина, ва властвовать бар онои мардум бастааст? - аноби ехидно Нимфа Игоревна, истода, дар сторонке аз перемещений мардум бо техникаи мушоида. - Посмотришь дар экран, ва коф аст.
- Ч маъно дорад, коф нест?! - прорычала Марина.
- А аст ва маънои онро дорад, ки Худо тано кор мекунад, ва ое ту торик тобеъ иро прихоти, - идома наставлять он Нимфа Игоревна.
- Марина, ман амчун як дсти, мехоам калимаи молвить, - гуфт красавец Олег.
- Олег, Ту ба ман калима дар як афта вымолвите е дар як мо? - усмехнулась Марина самодовольно.
- Як рои ба пайрав то бо онои одамон. Шумо баъд аз ин ба к лозим аст? они - душ, дуршлаг, - проговорил нервно Олег, загибая дар ангуштони дасташ.
- икояи Long Кто, Олег! Он говори! - повысила Марина овоз.
- Кто расониданд! Шумо лозим аст, ки ба гирифтани оптическое нахи кунад, аз он гулдастаи. Аз як тараф хо тамошо тавассути як пурбин, дар пулои торои ва назари ту проникнет дар онои мами мардум. Як рз бо ту комилан прозондируешь як минтаа ва улула дар байни аол разнесется, ки Еди олиаи амаи мебинад.
- Ба гш ва Шумо ба ман нравитесь! Назначаю Шумо худ аввал аввор.
- амеша хушбахт хизмат богам, вале дар ватои фори аз кор, ки аз ман не, аз ин р аввор карда наметавонам.
- Протараторил! Пас, ое душ барои онои, ки аз оптических торои ва прицепите онро ба экран! - воскликнула Марина хушбахтона ва растянулась в кресле дар амаи онибо.
Олег дар назар Марину, восседающую в кресле, ба он чашмони хитро блеснули, ва ба гуфт:
- Шумо Величество, олиаи Шумо ба мо! Як деликатная дархост: бояд тало амаи детективов мубориза тамоми китобои.