Исландские королевские саги о Восточной Европе

En er þar var saman komit margt stormenni ok fioldí folks, ok þingit var sett, stoð Olafir upp ok sagði sva. Ek vænti herra konungr at þer munit skilia með vitro yðuarri at þat sem ek hefi fyrir yðr nockut orði aa komit. at yðr ok öllum oðrum rikum ok urikum er mörgum lutum betra at trua aa einn sannan guð skapa[ra] sinn. þann er gerdi himin ok iorð ok alia luti syniliga ok vsyniliga ok ollum gefr eilifa sælu utan enda aa sik rettliga truandum ok ser truliga þionandum. helldr en villaz i sva miklum myrkrum at trua aa falsot skurð goð. þau er þvi siðr mega aðrum nðckura hialp ueita at þau sialf mega huargi hræraz ór stað nema þau se af aðrum borin e(ðr) dregin. sva sem ek sagða yðr laungu þa er ek uissa ecki til guös. at mer syndizt alt at eínu v vitrligt þeim at þiona. fyrir þvi skal ek allan minn starfa ok aastundan til leggia. ok alldri af letta at boða yðr guós nafn fyrr en ek hefir yðr konungr ok allan þenna lyð leiðt af þeim dimma villu stíg sem þer hafit allz of lengi gengit aa biarta vánar gðtu eilifrar hialpar.

ValldamaR konungr svar(aði) ræðu hans ok s(agði) sva. Af þeim smá geislum er skína af þinum fagrligum for tðlum til minnar skynsemdar. hopar mer til vanar at sið ferði kristinna manna se betra en vart. En langr vani forns aatrunadar helldr mer aptr sva at ek hugfesti litt þat er þar til heyrir. ok þat aNat at mitt hugskot segir varla hæfa minni fat vitzku. at kasta þeim aa trunadi. er minir frændr ok lang feðgar hafa halldit æfinliga alia sina daga. huerr eptir aNan. þvi uil ek vm þetta vanda mal heyra til lögur. fyrst drotningar er miklu er vitrari en ek. siþan allra aNaRa hðfðingia ok varra rað giafa. Varð þa mikill romr at mali konungs.

En er hlioð fekkz tok drotníngin sva til mals. Þessi maðr Olafr kom til þín ko-nungr þa er hann var bam at alldri. ny kominn or utlegð ok mikilli aa nauð. tokt þu hann vt lendan ok v kunnan aa þinar nadir sva at þu fæddir hann ok fostraðir sva elskuliga sem þinn eigin son. lcunni hann ser þat sva i nyt at færa at hann efldi ok aukaði yduart Riki með ollum goð uilia þegar hann matti nöckut at færaz fyrir alldrs sakir ok þroska. þaðan af varð hann hugþeckr ollum godum mðnnum Nu var hann aa brotto vm hrid. ok gerðiz hollr ok heilraðr þeim höfþingium er hann átti eigi iafn mikit goðs at ðmbuna sem yðr. syniz hann ok aa hyggiu samliga ok með mikilli alvöro fram flytia þat aa heyriliga erendi er hann ferr með er ollum vitrum mðnnum mun synaz heilsamligt. Þar fyrir gefr min samvitzka mer val at skilia. at moþir yður konungr man þenna mann hafa fyrir sieth forðum daga. ok margir aðrir spekingar ok visdoms menn þessa rikis fyrir sðgðo. at einn ut lendr maðr mundi her upp fæðaz. sa er eigi at eins mundi pryða þetta Riki með biðrtu liosi sinnar vitro ok visdoms. helldr ok viða aNarstaðar mundi hans goð leikr fagrliga blomgaz. sa ek þetta laungu aa hans yfir bragði. ok fannz mer þa þegar ok sva æ siþan fleira til hans en aNaRa ungra manna. Nu er þetta sannara en þat er vandir menn grunuðu at v dygð mundi undir bua ockrum kiær leikum. Lauk drottningh með þvi sinni tðlu at allir lofaðu hennar snilld ok uitr leik. lyktaðiz með þvi þingit at með Guðs miskunn ok aa eggian drotningar hetu allir at taka retta tru. J þann tíma kom Pali biskup af Grikk landi i trausti Olafs konungs ok skirði Valldamar konung ok Allogiam drotningu ok allan þeira lyð ok styrkti þau i heilagri tru. […]

Þessir lutir sem nu voro sagðir vm kristni boðan Olafs TryGva sonar i Garða RÍki его eigi v truanlighir þviat eín bok aagiæt ok sann froð er heitir Ymago mundi kveðr skyrt aa at þessar þioðir er sva heíta. Rvsci. Polaui. Vngaríj. kristnaðvz aa dðgum Ottonis þess er hinn.iij. var keisari með þvi nafni. Sumar bækr segia at Otto keisari hafi farit með her sinn j Austr ueg ok brotit þar folk viða til kristni ok með honum Olafr Tryggva s(on). (В. I. S. 152–158)

77. (Þ)Essu næst bio Olafr konungr skip sin ok lið austan or Garða Riki. hann siglði fyrst til Danmerkr. ok þaðan uestr vm haf. Sva s(egir) Hallar stein.

Sen aull siþan runnu.
sneckiu borð or Görðum.
her morg hæla törgut.
hilldings vnd gram milldum.
vestr lönd virða kinder
ver fakum reð heriat.
aldyggr arfi Tryggva.
Olafr ok klauf stalum.

Olafr konungr helt fyrst til Englandz. ok heriaði þar viða landit. […] (В. /. S. 158–159)

12 78. […] En ecki hafði hann meira af nafni sino. siðan hann for or Garða Riki hit fyrra sinn. en hann kallaði sik Ola. ok sagdiz vera girðzkr. […] (В. I. S. 161–162)