Царь арабов ан-Нуман Ибн аль-Мунзир был очень привержен язычеству и поклонялся аль-Уззе — а это звезда аз-Зухра. Его постиг удар Сатаны, и [языческие] священнослужители не [смогли] сделать так, чтобы ему стало лучше. Тогда его излечили епископ Хиры Шимун, епископ Лашома Сэбришо и монах Ишозха. И он стал христианином, а за ним крестились два его сына, аль-Мунзир и аль-Хасан. Аль-Хасан больше всех из них был привержен Христианству; входя в церковь, он позволял нищим приближаться к себе [111, ч. 1, с. 56].
Использованные источники и литература
ПС
— Палестинский сборникBGA
— Bibliotheca Geographorum ArabicorumCSChR
— Corpus Scriptorum Christianorum OrientaliumCSHB
— Corpus Scriptorum Historiae ByzantinaePO
— Patrologia OrientalisZDMG
— Zeitschrift der Deutschen Morgenlandischen Gesellschaft1. Епископ Себеос. История. Пер. С. Т. Малхасянц. Ереван: АрмФАН, 1939.
2. История Африки в древних и средневековых источниках. Сост. С. Я. Берзина, Л. Е. Куббель. М.: Наука, 1990.
3. Мишин Д. Е. Хосров I Ануширван (531–579), его эпоха и его жизнеописание и поучение в истории Мискавейха. М.: ИВ РАН, 2014.
4. Пигулевская Н. В. Арабы у границ Византии в IV в. // ПС, 1960, вып. 5 (68). С. 45–65.
5. Пигулевская Н. В. Арабы у границ Византии и Ирана в IV–VI вв. М.-Л.: Наука, 1964.
6. Пигулевская Н. В. Киндиты и Лахмиды в V в. и начале VI в.//ПС, 1962, вып. 9 (72). С. 80–104.
7. Пиотровский М. Б. Южная Аравия в раннее средневековье. М.: Наука, 1985.
8. Чунакова О. М. Зороастрийские тексты. М.: Восточная литература, 1997.
9. Abu-Dulaf Mis'ar Ibn Muhalhil's Travels in Iran (circa A. D. 950). Ed. V. Minorsky. Cairo: Cairo University Press, 1955.
10. Acta martyrum et sanctorum. Ed. P. Bedjan. T. IV. Parisiis, Lipsiae, 1894.
11. Acta SS. Arethae et Rumae et sociorum martyrum Negranae in Arabia Felice. Ed. E. Carpentier. Bruxellis, 1861.
12. Al-Idrisi (Abu 'Abd Allah Muhmmmad ibn Abd Allah ibn Idris al-Hammudl al-Hasani). Opus geographicum sive «Liber ad eorum delectationem qvi terras peragrare studeant». Ed. A. Bombaci, U. Rizzitano, R. Rubinacci, L. Vecchia Vaglieri. Fasc. 4. Neapoli — Romae: Istituto Universitario Italiano di Napoli, Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente, 1974.
13. Ammiani Marcellini Quae supersunt. Lipsiae, 1835.
14. Ammiani Marcellini Quae supersunt. T. III. Lipsiae, 1838.
15. Ammiani Marcellini Rerum gestarum qui supersunt. Rec. F. Eyssenhardt. Berolini, 1871.
16. Ammiani Marcellini Rerum gestarum qui supersunt. Rec. V. Gardthausen. Vol. II. Lipsiae, 1875.
17. Ammianus Marcellinus. Cambridge (Massachusetts), London: Harvard University Press, 1935 (т. 1), 1940 (t. 2), 1986 (t. 3).
18. Ammien Marcellin, Jornandes, Frontin (Les stratagemes), Vegese, Modestus. Ed. M. Nisard. Paris, 1869.
19. Annales quos scripsit Abu Djafar Mohammed Ibn Djarir at-Tabari. Ed. M. J. De Goeje et al. Lugduni Batavorum: E. J. Brill, 1964.
20. Anonymi auctoris Chronicon ad annum Christi 1234 pertinens. Ed. J.-B. Chabot. Parisiis: E Typographeo Reipublicae, 1920. CSChO. Scriptores Syri. Series tertia, tomus XIV. Pars I.
21. Bahar M. Glossary of Pahlavi Bundahish. Tehran: Iranian Culture Foundation, 1967.
22. Beeston A. F. L. Nemara and Faw // Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London. Vol. 42, No. 1 (1979). P. 1–6.
23. Beeston A. F. L. Old South Arabian Era Datings // Proceedings of the Seminar for Arabian Studies, A.F.L. Beeston at the Arabian Seminar and other papers (2005). P. 141–146.
24. Beeston A. F. L., Ghul М. A., Muller W. W., Ryckmans J. Sabaic Dictionary (English — French — Arabic). Louvain-la-Neuve: Peeters, Beyrouth: Librairie du Liban, 1982.
25. Bellamy J. A. A New Reading of the Namarah Inscription // Journal of the American Oriental Society, vol. 105, no. 1 (January — March 1985). P. 31–52.
26. Bron F. Quelques nouvelles inscriptions du Jawf // Arabian archaeology and epigraphy. 2010. № 41. P. 41–45.
27. Brooks E. W. John of Ephesus. Lives of the Eastern Saints (1). Paris: Firmin-Didot et Cie, 1923 (I. PO, t. XVII. P. iv — 307 — 4.1), 1924 (II. PO, t. XVIII. P. 511 698 — ч. 2), 1926 (III. PO, t. XIX. P. 151–285 — ч. 3).
28. Caskel W. Entdeckungen in Arabien. Wiesbaden: Springer Fachmedien, 1954.
29. Carmen Maksura dictum. Ed. L. N. Boisen. Havniae, 1828.
30. Caussin de Perceval A. P. Essai sur l'histoire des Arabes. Paris, 1847.
31. Cereti C. G. The Zand i Wahman Yasn. A Zoroastrian Apocalypse. Roma: Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente, 1995.
32. Chronica minora. Ed. E.-W. Brooks. CSChO. Scriptores syri. Series tertia, tomus IV. Parisiis, Lipsiae, 1903 (pars prior — 4. 1), 1904 (pars secunda — ч. 2), 1907 (pars tertia — ч. 3).
33. Chronique de Michel le Syrien, patriarche jacobite d'Antioche (1166–1199). Ed. J.-B. Chabot. Paris, 1899 (т. 1), 1901 (T. 2).
34. Chronologie orientalischer Volker von Alberuni. Hrsg. С. E. Sachau. Leipzig, 1878.
35. Claudii Ptolemaei Geographia. Ed. C. F. A. Nobbe. T. II. Lipsiae, 1845.