Kets Yulduzi

— Odatlanmaganlikdan, — dedi u. — Ko‘rib turibsiz, men o‘ chimni juda yaxshi his etyapmai. Yerdagidan haxi yaxshi. U yerda men o‘limga mahkum etilgan edil — silning uchinchi bosqichidan Kesh tupurardim. Raketaga ham naq bo‘lmasa zaxugbilda olib chiqishayozdi. Hozir otday bo‘lib ketdixm. Kets Yulduzining fazilati faqat shugina emas. Bu tengi yo‘q kurort. Uning yerdagi kurortlardan afzalligi shundaki, bu yerda har bir kishi uchun zurur bo‘lgan iqlimni yaratish muxmkin.

— Shunday qattiq saralashga qaramay sil ahvolingiz bilan sizni qanday qilib Ketsga qabul qilishdi? — ajablandim xugen.

— Kerakli odam uchun istisno qilishgan-da, — dedi kulib direktor. — Meni maxsus sanitar raketasida jo‘natishdi, bu yerda esa kasallikning so‘nggi izlari tugagunga qadar alohida xonada saqlashdi. Vrachixugiz, hurmatli Anna Ignatyevna Meller, suyak sili bilan og‘rigan bexuyurlar uchun xugaxsus havo sanatoriylari tashkil etish harakatida yuribdi. U tajribalar ham qilib ko‘rdi — natijalar juda yaxshi. Sildan chiriyotgan suyaklarga mutlaqo tegilxmaydi. Gips karavotlari haxm, mayib belni ichdan bog‘laydigan serbar belboglar ham, qo‘ltiqtayoq ham yo‘q. Quyoshiing ultrabinafsha nurlari istaganingizcha. Teri erkin nafas oladi. Dengiz havosi. Bizning sharoitimizda buni yaratishdan osoni yo‘q. Osoyishtalik, ovqat yetarli. Tuzalishiga umid qolxmagan bexugorlar ham qisqa muddatda shifo topib ketadi.

— Lekin bu odamlar uchun Yerga qaytish xavfli bo‘lsa kerak?

— Kasallik o‘tgan bo‘lsa, hech qanday xavf yo‘q. Yerga qaytg. tilarning ko‘pchiligi hozir sog‘-saloxmat yurishibdi. Biz boshqa ga p larga alaxsib ketdik. Asosiy xiasalaga o‘taylik… Xo‘sh, o‘rtoq Drtemyev, biologlar bizga juda ham zarur. Istaganingizcha ish topiladi. Birinchi navbatda Yulduzni o‘z orynjereyaxmizda yetishtirilgan meva va sabzavot bilan ta’xminlashni yo‘lga qo‘yish kerak. Hozircha bu ishni «bog‘bon» ix «iz Andrey Pavlovich Shlikov nxshi uddalab turibdi, lekin biz fazodagi mulkimizni tobora kengaytiryapmiz. Yerda odamlar faqat to‘rt toxugoiga — sharqqa, garbga, shimol va janubga qarab siljiydilar. Bu yerda esa yuqoriga va pastga — qisqasi, hamma tomonga qarab quloch otish mumkin. Biz asta-sekin turli xil yordaxmchi korxonalar bilan boyiymiz. Yangi oranjereya quryapmiz. Unda Shlikovning yordamchisi — Kramer ishlaydi.

— Men u kishini taniyman.

Direktor bosh silkidi.

— Juda soz… — davom etdi u qalam ushlab turgan qo‘lini ko‘tarib.

Qalam uning barmoqlari orasidan sirg‘alib chiqib, yonginamdan o‘tib ketdi. Men uni ilib olmoqchi bo‘lgan edim, oyoqlarim poldan ko‘tarilib, havoda muallaq turib qoldim. Bir minutlardan keyingina tovonim «pol» ga tegdi.

— Bu yerdagi narsalar o‘jar, qochishning payidan bo‘lishadi, — hazil qildi direktor. — Shunday qilib, deyarli to‘la vaznsizlik sharoitida meva va sabzavot yetishtiramiz. Biolog qarshisida qanday ajoyib masalalar tugilishini tasavvur qilib ko‘ring-a. O‘simliklarda og‘irlik kuchi bo‘lmaganda geotropizm qanday kechadi? To‘qimalarning bo‘linishi, modda almashinuvi, shiraning harakati qanday yuz beradi? Ultra qisqa nurlar qanday ta’sir ko‘rsatadi? Kosmik nurlar-chi? Eh-ha, hammasini sanab chiqish qiyin! Shlikov kashfiyot ketidan kashfiyot ochyapti. Hayvonlar-chi? Biz ularni ham parvarish qilamiz. Hozirning o‘zidayoq tajriba qilinayotgan bir necha jonivorlarimiz bor. Axir fazodagi bunday laboratoriya — o‘z ishini sevgan olim uchun bir xazina-ku. Ko‘rib turibman, sizning ham ko‘zlaringiz chaqnab ketyapti.

Men o‘z ko‘zlarimni ko‘rmasdim, lekin direktorning gaplari menga juda ta’sir qilgan edi. Rostini aytsam, shu tobda faqat Armanistonni emas, hatto Tonyani ham unutib qo‘ygan edim.

— Tezroq ishga kirishsam, — dedim men.

— Ertagayoq kirishasiz, — javob berdi direktor. — Faqat hozircha bu yerda, oranjereyada emas. Oyga ilmiy ekspeditsiya uyushtiryapmiz. Keksa astronomimiz Fyodor Grigoryevich Tyurin, geolog Boris Mixaylovich Sokolovskiy va siz uchasiz.

Bu xabarni eshitib, darrov Tonyani esladim. Uni balki uzoq muddatga tashlab ketarman. Mensiz uning holi nixma kecharkin…

— Biologning nima keragi bor? — so‘radim men, — Oy butunlay o‘lik sayyora-ku.

— Shunday deb o‘ylash mumkin. Ammo-lekin… Yaxshisi, bu haqda astronomimiz bilan gaplashing, uning o‘z taxminlari bor. — Direktor kulimsiradi. — Chol bir oz telbaroq. Uning bitta falsafasi — «Harakat falsafasi» bor. Gapiraverib sizni charchatib qo‘ymasa deb qo‘rqaman. Lekin o‘z sohasining juda yirik olimi. Iloj qancha? Qariganda ba’zi odam sergaproq bo‘ladi deyishadi. Hozir Tyurinning oldiga borib, u bilan tanishasiz. G‘alati chol. Faqat hadeb falsafa sotishiga yo‘l qo‘ymang.

Direktor qator tugmachalardan birini bosdi.

— Kramer bilan tanishsiz. Hozir chaqiraman, u observatoriyaga kirishda sizga yordam beradi. Yedingizda bo‘lsin, u yerda hozirgi arzimas ogirlik kuchi ham yo‘q.

Kramer uchib kirdi. Direktor unga hamma gapni tushuntirdi, Kramer bosh irg‘ab, meni yetaklab oldi. Biz yo‘lakka chiqdik.

— Bu galgi uchishda sayyorlararo bo‘shliqda mustaqil harakat qilishni o‘rganib olishga tirishaman, — dedim men.