LA SORCISTO DE OZ

Dorothy ne savis quale respondar, nam l’omna homi evidente opinionis, ke el esas sorcerino, ed el bone savis, ke el esas nur ordinara puerino qua venabis hazarde per ciklono aden stranja lando.

Kande el fatigesis pro vidar la dansado, Boq duktis el aden la domo ed ofris chambro havanta beleta lito. La lit-tuki esis ek blua stofo, e Dorothy dormis profunde en oli til jorno, e Toto dormis sur l’obskure blua tapiseto apud el.

El manjis abundanta frua dejuno, e regardis mikra Munchkina infanto, qua ludis kun Toto e tiris lua kaudo e kriis e ridis per maniero tre amuziva a Dorothy. Toto esis bona stranjajo ad omni, por ke li nultempe vidabis hundo.

‘Quante fora esas la Smeralda Urbo?’ demandis la puerino.

‘Me ne savas,’ grave respondis Boq, ‘nam me nultempe iris adibe. Esas plu bona ke homi evitez Oz, ecepte ke li havas afero kun lu. Ma la voyo esas longa al Smeralda Urbo, ed okupos multa dii. La lando hike es rich ed agreabla, ma vu mustas trairar loki rud e danjeroza ante ke vu atingos la fino di vua voyajo.’

Lo kelke desquietigis Dorothy, ma el savis, ke nur la grand Oz povas helpar el retroirar a Kansas, do el brave rezolvis ne retroturnar su.

El adiis sua amiki, ed itere komencis marchar alonge la voyo pavita per flava briki. Pos irir de plura milii, el pensis, ke el pauzez por repozar, e do klimis al suprajo dil fenco apud la voyo e sideskis. Esis larja maizo-agro ultre la fenco, e ne fore el vidis Terorigilo pozita alte sur stango por fugigar uceli del matura maizo.

Dorothy pozis sua mentono sur manuo e regardegis penseme la Terorigilo. Lua kapo esis saketo burizita per palii, havanta okuli, nazo e boko piktita por reprezentar vizajo. Blua chapelo olda e pinta olqua apartenabis ad ula Munchkino sidis sur ta kapo, e la restajo dil figuro esis blua vestaro paruzita e senkolorigita anke burizita per palii. An la pedi esis olda boti havanta blua supraji, quale omna viri en ta lando portis, e la figuro elevesis super la maizo-stipi per stango en sua dorso.

Dum ke Dorothy serioze regardegis la vizajo stranja e piktita dil Terorigilo, el astonesis vidar un del okuli palpebragar ad el. Komence el opinionis, ke el erorabis, nam nula terorigili en Kansas palpebragas; ma balde la figuro amikale salutis ad el per la kapo. El decensis la fenco e marchis ad ol, dum ke Toto kuris cirkum la stango ed aboyis.

‘Bona jorno,’ dicis la Terorigilo per kelke rauka voco.

‘Ka tu parolis?’ astonate demandis la puerino.

‘Certe,’ respondis la Terorigilo; ‘quale tu standas?’

‘Sat bone, danko,’ jentile replikis Dorothy; ‘quale tu standas?’

‘Me ne standas bone,’ dicis ridetante la Terorigilo, ‘nam esas tre tedanta pendar hike nokte e jorne por fugigar korniki.’

‘Ka tu ne povas decensar?’ demandis Dorothy.

‘No, pro ke ica stango esas en mea dorso. Se tu bonvole forprenos la stango, me grande obligesos a tu.’

Dorothy extensis amba brakii e tiris la figuro del stango; nam, burizita per palii, ol esis tote lejera.

‘Multa danki,’ dicis la Terorigilo, pos ke lu pozesis sur la sulo. ‘Me sentas me esar nova homo.’

Dorothy perplexesis, pro ke esas stranja audar burizita homo parolar e vidar lu reverencar e marchar apud el.

‘Qua tu esas?’ demandis la Terorigilo, extensante su e beante, ‘ed adube tu iras?’

‘Mea nomo esas Dorothy,’ dicis la puerino, ‘e me iras al Smeralda Urbo por demandar ke la grand Oz retrosendez me a Kansas.’

‘Ube es la Smeralda Urbo?’ lu questionis; ‘e qua esas Oz?’

‘Nu, ka tu ne savas?’ el replikis surprizite.

‘Certe no; me savas nulo. Komprenez, me esas burizita, do me havas tote nula cerebro,’ lu triste respondis.

‘Ho,’ dicis Dorothy; ‘me chagrenas por tu.’

‘Ka tu opinionas,’ lu demandis, ‘se me irus kun tu al Smeralda Urbo, ke la grand Oz donus cerebro a me?’

‘Me ne savas,’ el respondis; ‘ma tu darfas irar kun me, se tu deziras. Se Oz ne donos cerebro a tu, tu esos ne plu kompatinda kam tu nun esas.’

‘Lo es vera,’ dicis la Terorigilo. ‘Komprenez,’ lu duris private, ‘me ne sucias ke mea gambi ed brakii ed korpo esas burizita, pro ke me ne povas esar domajita. Se on fulus mea ped-fingri o prikus me per pinglo, to ne importus, pro ke me ne povas sentar to. Ma me ne volas ke homi nomizez me folo, e se mea kapo restus burizita per palii vice cerebro, quale la tua, quale me savus irgo?’

‘Me komprenas tua opiniono,’ dicis la puerino, qua advere changrenis pri lu. ‘Se tu venus kun me, me demandus Oz, ke lu facez omno posibla por tu.’

‘Danko,’ lu gratitudoze replikis.

Li retroiris al voyo, Dorothy helpis lu transirar la fenco, e li marcheskis alonge la voyeto pavita per flava briki vers la Smeralda Urbo.

Toto komence ne prizis ta adjuntajo a la bando. Lu sniflis cirkum la burizita homo quaze lu suspektis ke rato-nesto esas en la palii, ed ofte grondis ne-amikale al Terorigilo.

‘Ne atencez Toto,’ dicis Dorothy a sua nov amiko; ‘lu nultempe mordas.’