Любовный повесть Холдора Вулкан "Летние вечера, освещенные луной" на узбекском языке (СИ)

-Э, Парвардигор!Энди хотинимга нима дейман?!Болаларни қаровсиз қолдирибсан деб, мендан юз ╝гириб кетиб қолса нима қиламан?! -дея йиғлардим.Эҳ, қандай масъулиятсизлик!Мен энди одамни ютиб юборадиган кимсасиз космик жимликда, ёлғизликда, бу виждон азоблари ичра қандай яшайман?! -дея оҳ чекардим.Охири, ╝зимни ╝зим жазолаш мақсадида океанга ғарқ б╝лиш учун энди сувга сакрайман деб турсам, шумтака болалар бирин кетин сув юзида пайдо б╝лдилар.Мен ҳайрат ичра, худди эс хушидан айрилган одамдай турган жойимда қотиб қолдим.Маълум б╝лишича, улар сув остида жабралар ёрдамида худди қуруқликдаги каби бемалол нафас олаверар эканлар.Вах, мана ҳақиқий м╝жиза! - дейман ╝зимга келиб.Шундай қилиб биз яна аввалгидай бирга яшай бошладик.Бир куни улкан сузувчи шаҳарга дуч келдик.Шаҳар ҳокими меҳрибон одам экан.Бизга шаҳар четидан ер ажратиб беришди.Мен ╝ша жойга минг машаққат билан икки қаватли чайла қурдим.Биринчи қаватда болалар, юқорида эса мен иккинчи хотиним сув париси билан яшай бошладим.Болалар секин аста улғайиб, мактабга қатнайдиган б╝лишди.Ҳамма муаммо улар вояга етганда бошланди.Болалар турли диний секталарга аъзо б╝либ кетишди.Улар диний масалада келишолмас, натижада кечагина аҳил иноқ юрган ака укалар бир бирлари учун ашаддий ёвга, ёвуз душманга айландилар.

Мен уларга: -Болаларим, ахир сизлар бир отанинг ва бир онанинг фарзанларисизлар!Динингиздан миллатингиздан, ирқингиздан қатъий назар, барчангиз бир оила фарзандларидай аҳил иноқ яшашларингиз керак!Уруш жанжал й╝ли тубсиз жарликка, ҳалокатга элтийди! -дея жуда к╝п насихат қилдим.Лекин улар менинг гапимга қулоқ солмадилар. К╝п ╝тмай улар бир бирларини иблис, сатана дейдиган одат чиқаришди.Туғишган биродарлар орасидаги ╝заро уруш жанжаллар шу даражага бориб етдики, охири улар икки қаватли чайламизга бензин қуйиб, ╝т тортиб юборишди.Яшаш жойимиз сувга яқин б╝лгани учун биз ╝зимизни сувга отдик.Болалар ҳам.Барча қулайликларга эга қ╝шқаватли чайламиз ёниб кетди.Океандан эсаётган шамолда қасра қуср ёнаётган чайламиздан учган олов эса бошқа уйларга ҳам илашди.Натижада сузувчи шаҳар ёна бошлади.Дахшатли ёнғинни аранг ╝чиришди.Мен ҳамон ёрдам с╝раб бақирар эдим.Қирғоққа одамлар йиғилди.Шаҳар ҳокими ҳам келди. У қ╝лидаги овозкучайтиргич ёрдамида менга гапира бошлади:- Ҳурматли жаноб!Биз сизларни сузувчи шаҳримиз бортига олгандик.Лекин сизлар шаҳримизга ╝т қ╝йиб юбордиларинг!Энди, биз сизларни шаҳарга киритолмаймиз!╬ша ёқда сузиб юраверинглар!Сизлар яхшиликка ёмонлик билан жавоб берар экансизлар!Аблахлаааар! -дея бақирди у.

-Ҳурматли ҳоким жаноблари, майли, сузувчи шаҳарга бизни киритмасангизлар ҳам, ҳеч й╝қ шиширилган трактор камерасини қайтариб беринглар!Акс ҳолда мен сувга ғарқ б╝лишим мумкин! -дея бақирдим.Шаҳар ҳокими баджахлроқ одам экан, этигининг қ╝нжисидан кнопкали пакки пичоғини чиқариб, ғазаб билан шиширилган трактор камерасига урди. Кейин уни йиртиб, сувга улоқтирди.Уйғонсам, тушим.

Холб╝ри шу тариқа тинимсиз алжираётган ароқх╝р Ғойиб тракторчининг гапларини тинглаб тураркан, яна қорларни ғарт ғурт эзиб, й╝лида давом этди.

Қор эса ҳамон б╝ралаб ёғар эди.

12 боб

Бир енги й╝қ пальто