Международный язык. Предисловие и полный учебник. Por Rusoj.

Mi leg|is anta^u kelk|a|j tag|o|j libr|et|o|n sub la nom|o «Lingv|o inter|naci|a». La a^utor|o kred|ig|as, ke per tiu lingv|o oni pov|as est|i kompren|at|a de la tut|a mond|o, se e^c la adres|it|o ne sol|e ne sci|as la lingv|o|n, sed e^c anka^u ne a^ud|is pri ^gi; oni dev|as sol|e al|don|i al la leter|o mal|grand|a|n foli|et|o|n nom|at|a|n «vort|ar|o». Dezir|ant|e vid|i, ^cu tio est|as ver|a, mi skrib|as al vi en tiu lingv|o, kaj mi e^c unu vort|o|n ne al|met|as en ali|a lingv|o, tiel kiel se ni tut|e ne kompren|us unu la lingv|o|n de la ali|a. Respond|u al mi, ^cu vi efektiv|e kompren|is kio|n mi skrib|is. Se la afer|o propon|it|a de la a^utor|o est|as efektiv|e bon|a, oni dev|as per ^ciu|j for|o|j li|n help|i. Kian mi hav|os vi|a|n respond|o|n, mi send|os al vi la libr|et|o|n; montr|u ^gi|n al ^ciu|j lo^g|ant|o|j de vi|a urb|et|o, send|u ^gi|n ^ciu|n vila^g|o|n ^cirka^u la urb|et|o, ^ciu|n urb|o|n kaj urb|et|o|n, kie vi nur hav|as amik|o|j|n a^u kon|it|o|j|n. Est|as neces|e ke grand|eg|a nombr|o da person|o|j don|u si|a|n vo^c|o|n — tian post la plej mal|long|a temp|o est|os decid|it|a afer|o, kiu pov|as port|i grand|eg|a|n util|o|n al la hom|a societ|o.

IV. Mi|a pens|o.

Sur la kamp|o, for de l'mond|o,
Anta^u nokt|o de somer|o
Amik|in|o en la rond|o
Kant|as kant|o|n pri l'esper|o.
Kaj pri viv|o detru|it|a
^Si rakont|as kompat|ant|e, —
Mi|a vund|o re|frap|it|a
Mi|n dolor|as re|sang|ant|e.

* * *

«^Cu vi dorm|as? Ho, sinjor|o,
Kial tia sen|mov|ec|o?
Ha, kred|ebl|e re|memor|o
El la kar|a infan|ec|o?»
Kio|n dir|i? Ne plor|ant|a
Pov|is est|i parol|ad|o
Kun fra^ul|in|o ripoz|ant|a
Post somer|a promen|ad|o!

* * *

Mi|a pens|o kaj turment|o,
Kaj dolor|o|j kaj esper|o|j!
Kiom de mi en silent|o
Al vi ir|is jam ofer|o|j!
Kio|n hav|is mi plej kar|a|n —
La jun|ec|o|n — mi plor|ant|a
Met|is mem sur la altar|o|n
De la dev|o ordon|ant|a!

* * *

Fajr|o|n sent|as mi intern|e,
Viv|i anka^u mi dezir|as, —
Io pel|as mi|n etern|e,
Se mi al gaj|ul|o|j ir|as…
Se ne pla^c|as al la sort|o
Mi|a pen|o kaj labor|o —
Ven|u tuj al mi la mort|o,
En esper|o — sen dolor|o!

V. El Heine'.

En son^g|o princ|in|o|n mi vid|is
Kun vang|o|j mal|sek|a|j de plor|o, —
Sub arb|o, sub verd|a ni sid|is
Ten|ant|e si|n kor|o ^ce kor|o.

* * *

De l'patr|o de l'vi|a la kron|o
Por mi ^gi ne est|as hav|ind|a!
For, for li|a sceptr|o kaj tron|o —
Vi|n mem mi dezir|as, am|ind|a!»

* * *

— «Ne ebl|e!» ^si al mi re|dir|as:
«En tomb|o mi est|as ten|at|a,
Mi nur en la nokt|o el|ir|as
Al vi, mi|a sol|e am|ar|a!»

VI. Ho, mi|a kor'.

Ho, mi|a kor', ne bat|u mal|trankvil|e,
El mi|a brust|o nun ne salt|u for!
Jam ten|i mi|n ne pov|as mi facil|e
Ho, mi|a kor'!

* * *

Ho, mi|a kor'! Post long|a labor|ad|o
^Cu mi ne vink|os en decid|a hor'!
Sufi^c|e! trankvil|i^g|u de l'bat|ad|o,
Ho, mi|a kor'!

III.