Мхббт ягыры

Искндр дшмде. Егет бабай аа караш ташлап-ташлап алды да з эшен тотынды. Искндрне тел чарларга телге юк, димк, бик мим эше бар. Нинди нрс белн шогыллнгнен сиздермде сиздерен д, тик язган йберсе зен ошаса, ул аны Егет бабасына укымый калмый инде. Мен мин нинди дигндй киннеп, хтта бераз масая биребрк укый ле ул аны. Егет бабасыны фикерлрен д бирелеп тылый, кайбер урыннарында бхслшеп т ала, лкин, барыбер, ризалаша, кимчелеклрен тзткн чен рхмт йт, келе булганда: « лд син бар ле!» – дип берр коньяк та утырта. Тик язганыны бер ген терен д тзтми, ничек булган – шулай калдыра. гр нрснедер згрт башлый икн, аны бтенле белн, танымаслык итеп згртеп куя. Яхшы якка, лбтт. Шул хакта берр сз йтс, кул гына селти: «й, мин тзт белмим шул… Баш тзт башласам да яадан исерм мин.» Шилма да малай инде. Егет бабай дигне д аннан чыкты бит. Эшк килеп ике атна т белн:«Пенсия яшенд булса да бер тынгылык белмисе. Яшь егетлрдн болай чабасы. Егет бабай син. Чын-чынлап егет бабай»– диде д… Зарифан бабасыны исемен бтенлй онытты, гел «Егет бабай»– дип эндш башлады. Аа башкалар иярде. Шуннан китте инде… н, бик бирелеп нидер укып утыра бит ле. Бер нрсне аа укып крстерг иде д бит. Ярый инде, башка вакытка калдырырга туры килер. Бленмсен.

Гадтт, бер казанга ике тк башы сыймый, дилр. Егет бабай белн Искндр, икесе д абруйлы, танылган кеше булсалар да, бер-берсен бик ихтирам итлр, вакыт-вакыт бхслшеп, хтта ачуланышып алсалар да, авырлык килгнд бер-берсен ил-ягыр тидермск тырышалар иде. Мен ченче ел инде бер блмд, кара каршы утырып иат итлр, иг-и куеп яшилр, моа яшь аермасы да, икесене д горур анлы, туры сзле, вакыты белн хтта аяусыз ачы телле булулары да комачау тгел.

– Таланты бар моны,– дип куйды кинт Искндр, залдына сйлнгндй. Аннан со ниндидер бер горурлык белн двам итте, – Мондыйлар сирк була. дби ср язып караганы юк микн?..

Егет бабайны зен серсенеп тблгнен креп тертлп китте, алдындагы гзит тплмсен ябып ук куйды. Бу уен кычкырып йтерг телмгн иде ул.

– Нрс, зебезне гзитне кргне юк идеме лл?—дип мыек астыннан елмайды Егет бабай,– Кемне талантына исе китте тагы?

– Дресен йткнд, бик ентеклп укымыйм мин аны. зе пешергн ашны ничек ашамак кирк?! – Искндрне т итди кыяфте зе бер мрк иде,– ле мен сине язмаларга кз йгертеп чыктым. Бу килештн ничава егет кренсе…

Егет бабай блм ягыратып клеп ибрде.

– Сине кебек остазым булганда сер биреп тормам инде,– диде ул Искндрне шаяруын кабул итеп,– зе хйран кзтчн икн…

Искндр дшмде. стлдге гит тплмсен читк этреп куйды да бик эшлекле кыяфт белн алдындагы кгазг теклде. Аны шулай кинт згрен сагаеп калган Егет бабай бераз гапсенеп торды да, блдермим инде моны дигндй, кабат эшк тотынды. Блмд тынлык урнашты. Озак вакыт буе, трзг сиблгн тамчылар астында, Егет бабайны ручкасы кгазь буйлап йгергне ген ишетелеп торды.

Искндр бер нрс д язмады, алдындагы ак кгазьг тблеп тораташ кебек каткан хлд тик утырды. Ул язарга уйлап та карамады, ул бтенлй бер нрс хакында да уйламады, бары тик трзг брелгн тамчылар ырын гына тылады. ягыр, йрк тибеше белн бер ешлыкка кереп, бары бер ген сзне кабатлый иде:«Тамчы, там. Тамчы, там…» Шушы гади ген сзлрд Искдр чен тирн мгън ятадыр сыман тоела, аны бтен гомере шушы сзлрне ничек ягырашына бйледер тсле иде. Тамчы, там… Тамчы, там… Юк шул, гади ген сзлр тгел шул бу… Аны нрс алатканын бер Искндр ген бел…

Бу халтеннн аны Егет бабайны тавышы тартып чыгарды:

– Карале, син авырмыйсыдыр бит?

Искндр бертын аптырап карап торды. Егет бабайны йзендге кайгыртучанлыкны кргч кен, сорауны мгънсе аына барып итте. Ул башта инрен ген сикертеп куйды, азак бу хрктне Егет бабайны борчуга салачагын уйлап, акланырга ашыкты:

– Юк инде, нинди авыру ди ул!..

– Кйсезрк кренсе… пклгн дисм… Сине белмсм, уйлар идем инде…

– Баш эшлми мен…

Егет бабай сынап карап торды да клемсерп куйды. Аннан со стл астыннан бер шеш аракы тартып чыгарды:

– Блки?

– Блки…—дип килеште Искндр,– Беррне ибрик, булмаса.

Рюмкаларга салып ктрделр.

– Бер сорау бар!—диде Искндр. Егет бабай игътибар белн тыларга зерлнде. Монда тост йтеш урынына сорауга авап биреп эч гадтк кергн иде. – Нрс ул мхббт?

Егет бабай, шул да булдымы сорау дигндй, ткббер караш ташлап алды, тик шундук кзлренд хыялый очкыннар балкып китте:

– Мхббтме?!– ул бераз уйлангандай итте,– Мхббт ул – бтенесе д!

Искндр тулырак, флсфирк, тапкыррак авап кткн иде. Лкин, тптнрк уйласа, моннан да тапкыр сзне табып була микн?! Мхббт ул – бтенесе д. Шулай шул… Кызганычка каршы, шулай…

Егет бабай, Искндрне зе белн килешен сизеп, кангать елмайды да рюмкасын алгарак сузды:

– Хзер минем чират. Син йт мен – шигърият нрс ул?

Искндр уйга калды. Колагына ян ягыр ыры килеп керде. Тамчы, там… Там-чы-там… Тик бу хакта уйларга киркми иде, моннан арынырга, ераграк качарга телп рюмка ктрделр тгелме со?!.

– Шигърият ул мхббт кебек, – диде Искндр, шаяруга кчеп,– Аны алап та, алатып та булмый…

Бу аваптан кангатьсезлеге Егет бабайны йзен к чыккан иде. Хзер ул ачы итеп, ник туганыа кенерлек итеп нрсдер йтчк иде. Тик шуны гына кткн Искндр бик итди кыяфт белн фикерен тгллп куйды:

– Аны белн шгыллнеп кен була.