Мхббт ягыры

Ильяс икенче кнне д, ченче кнне д килде… Урамнарда, яланнарда йрделр. Баштагы кел давылы гомер буе двам итр кебек тоелса да тора- бара тына башлады. Тачулпан Ильясны ктеп ала, аны янына шатланып чыга иде. Тик инде егет хакында кннр буе уйланып йрмде, язгы елга булып ташкан хислр кабат з ярына кайтты. Кабат хрби хезмтк китр алдыннан Ильясны: "ктрсеме?"– дигн соравына уай авап бирс д з сзен зе д бик ышанып итмде. Амияга киткч, егетне хатлары бер-бер артлы агылып кына торды. Алар Тачулпанны келен назлы бер рхтлек сти иде. Лкин кыз зе язарга бик ашыкмады, икене берсен ген авап бирде. з хлен зе д аламады ул, Ильяс аа шул тиклем якын да, шул кадр ят та кебек иде. Нишлисе, мхббт шулай буладыр инде. Ильяс армиядн кайтып яадан очраша башласалар, хислре дрлп кабыныр ле.

Авылда да, институтка укырга кергч т артыннан йрче егетлр аз булмады. Тик Тачулпан берсен д иялштермде аларны. Хер, крше авылдан Тлгать ябышып диярлек йргн иде, бернич тапкыр озатып та куйды. кыз нишлсен, тукмап озата алмый ич. Капка тплрен иткч, беренче уайлыктан ук файдаланып, йлрен сыпырта иде. Юк, тиргшмде д, кыргыйланмады да ул, ни дис д Тлгать начар егет тгел иде, чибрлеге д бар, тртипле д. Тачулпанны Тлгатьк исе китмвен креп, ахиртлре шелтлп т алгалады:

–Мен дигн егет бит. итмс, колхоз рисене улы. Аа кияг чыкса, балда-майда гына йзчксе.

лбтт, херчелект гомер итсе килми иде кызны. Бай кешене баласы кем булса да ярлылыкта интекми ул. Аннан со яратышып йлнешеп т озак яшмгн гаиллр авылда да хтсез ген. Ахиртлре бу яклап хаклы иде, лбтт. йбт кеше белн берг яши-яши мхббт т килерг ммкиндер ле ул. Тик Тачулпан Тлгать белн йрерг зен мбр ит алмады. нисене сзлре д колагына кергндер инде.

– Байга тгел, яраткан кешег чыгарга кирк,– ди торган иде ул,– Аны млкте, барыбер, синеке булмый. Берг тапкан мал гына кадерле була ул. Алтын сарайда тоткын булганчы, гади ояда асылкош булганы.

Ильяс кайткач, чынлап та, хислр яадан кабынды. Авылда да еш очраштылар, егет шрг д килеп йреде. Кызны кичерешлре беренче кат очрашкандагы кебек глтлп китмс д Ильяска ул битараф тгел иде. Лкин егет тора-бара з кадерен зе ибр башлады, эчеп т килгли, сю-назлауларны тирнгрк ибрерг телп т бимазалый. Тик и зкк ткне сбп табып та, бер сбпсез д кнлшеп ан ашавы булды. Ильяс сз йтмсен дип бер егет белн д сйлшмич тора алмый ич инде Тачулпан. Аны кнлше институтка имтихан тапшырып та укырга крлми кайткач, отыры ныгак кчйде. Артык нык яратуданмы, лл з-зен кимрк санаудан идеме бу, белмссе. Блки, икесе д булгандыр. Авылга кайткан чакларында:

– ибрмим Уфаа! Егетлр белн буталмыйсы! Миа кияг чыгасы!– дип этлгн чаклары да аз булмады.

Тачулпан инде аны белн кабат очрашмау турында да уйлана башлаган иде, тик "блки, гомер буе шулай булмас, тзлер, акылга килер"—дигн мете моа ирек куймады. Ни ген йтс д, Ильяска булган хислре снеп бетмгн иде ле. Бу хл, блки, озак двам итр м Тачулпан аа кияг д чыгып куяр иде, мма бер келсез хл бтенесен д кинт згртте.

Ул кнне тулай торак блмсенд берг яшгн бер ахиртене туган кне иде. Егетлр, кызлар табын корып берг ыелышып кел ачтылар, ырладылар, биеделр. стлд аракы, шраб та бар иде, шуадырмы, ркемне кефе ктренке булды. Млес ахырына итеп килгнд ишек тукылдаттылар. Бу Ильяс иде. Тачулпанны чакырып кына чыгарды да иснлек-саулык та сорашып тормастан, икеренерг тотынды:

–Син.. Фхиш… Бордель оештырып ятасымы?! Ктлк!..

Якын кешесеннн мондый сзлр ишетдн Тачулпан еларга да, ачуланырга да белмде. Егетне сгене тагы да ямьсезрк тс ала башлагач, кинт килгн ярсу белн, аны яагына чабып ибрде. Ильяс ушына килер д гаф тенер дип кткн иде. Лкин нык ялгышты. Егет зе д аны шанлап ибрде м якасыннан алып стенага кысты:

– Син… Сйрлчек… Минем алда саф булып кыланасы… Бел, земнеке итм, барыбер. Тотып эшлим мин сине!

м кыз аны-моны уйлап лгергнче, китеп т барды. Тачулпан юыну блмсен кереп туйганчы елады. Моа кадр беркемне д аны болай мсхрлгне юк иде ле.

Тынычланып блмг кергнд млес тмамланган иде инде. Егете белн бер ахирте ген калган. Тиздн алар да кинога дип чыгып китте. Авыр уйлардан арынырга телп, кыз телевизорны кабызды, тик бер юнле нрс д юк иде. н шулай нишлрг белми утырганда кинт ишек ачылып китте д анда Ильяс пайда булды. Ул кер белн блмне биклп куйды.

– Мен вакыты килеп т итте,– дип ыржайды ул, авызыннан аракы исе беркетеп м ан шеткч кискенлек белн стде,—Чишен!

Тачулпан аны-моны уйларга лгергнче, изеннн алып кофтасын ертып тшерде.

– Чишен, кнтй!

Кызны келенд ниндидер кыл зелгндй булды, бтен тнен чемердтеп ачы салкын тте.

– Башкаларга бирсе бит… Нрс, кыланып торасы… Ильяс аа ян сугып ибрде д кош баласын ктргн иеллек белн караватка ыргытты.

– Кит, Ильяс… Сантыйланма… Син бит исерек…

Ниндидер мескенлек белн йтелгн бу сзлр егетне тагы да ныграк котыртты гына, ул Тачулпанны стен ташланды.

– Мгег д сиа буласым юк, – дип шышыды кыз, нфртен тончыгып, – Мгег д…

–  мин сине барыбер…

Егет сзен йтеп бетермде, Тачулпан аны белгеннн умырып тешлп алды. Ильяс ыгырашып куйды м икенче кулы белн кызны яагына тондырды. Нкъ шул вакытта ишек шакыдылар.

– Ярдм итегез, ярдм…– Тачулпан бтен кчен кычкырды, тик егетне сугуыннан сзе зелеп калды.