Читаем Мусульманские имена полностью

Камран—п. 1. «мощный, могущественный»; 2 «счастливый».

Канафи— баш. Ханафи.

Кани'— а. «довольный тем, что дал Бог».

Канит— а. «богобоязненный, смиренный, праведный».

Канбар (Камбар)— а. «жаворонок». Имя верного слуги

халифа 'Али

.

Канбарали (Камбарали)— п. (а.) Канбар + 'Али(см.).

Кандар— тат. (п.) «сахарный».

Кандил— а. «источник света»; «лампа, люстра, свеча,

канделябр».

Кантемир — т. Хантемир.

Каплан— тат. (т.) КСИ «барс, леопард».

Капланбек— тат. (т.) Каплан + Бек.

Каплангарай— тат. (т.) Каплан + Гарай.

Капшай— тат. (т.) «торопливый; быстрый, рьяный».

Кара— т. КСИ 1. «могучий, сильный, великий»; 2. «черный,

смуглый».

Караарслан— тат. (т.) Кара + Арслан.

Карабай— т. Кара + Бай,«могучий повелитель».

Карабарс— тат. (т.) Кара + Барс.

Карабатур— т. «могучий богатырь».

Карабахадур— т.-п. Кара + Бахадур.

Карабаш— тат. 1. «слуга, работник»; 2. «черноволосый

(смуглолицый) мальчик».

Карабек— т. Кара + Бек,«могучий правитель».

Караби— тат. (т.) Кара + Би.

Карабирде— тат. «[Бог] дал мальчика, который станет

крепким и сильным».

Карабуга— т. Кара + Буга;в значении: «великий герой».

Карабулат — тат. (т.) Кара + Булат.

Карагай — тат. «лиственница» (хвойное дерево).

Карагужа — баш. (т.-п.) Кара + Ходжа.

Карагузя (Карахузя) — тат. (т.-п.) Кара + Ходжа.

Карагул (Каракул) — т. Кара + Кул.

Караегет — тат. Кара + Егет (юноша).

Караискандар — т.-а. Кара + Искандар.

Караиш — тат. Кара + Иш.

Карай — тат. (т.) «стань сильным, мощным».

Каракаш — тат. (т.) «чернобровый».

Каракилде— тат. (т.) «родился смуглый, темноволосый

мальчик».

Каракуз— тат. (т.) «черные глаза».

Каракуш— тат. (т.) «коршун, беркут».

Карам— а. «великодушие, щедрость».

Карамали— п. Карам + 'Али.

Карамалишах — п. Карам + 'Али + Шах.

Карам Аллах— п. (а.) Карам + АЛЛАХ (1) .

Карамат— а. 1. «честь, достоинство»; 2. «щедрость, ве-

ликодушие»; 3. «чудодейственное дарование».

Караматали — а. Карамат + 'Али.

Карамат Аллах (Караматуллах) — п. (а.) Карамат +

АЛЛАХ (1).

Караметдин — тат. (а.) Карам + Дин.

Карамурза — т.-п. Кара + Мурза.

Карамхудо — тадж. «щедрость Бога».

Карамшах— тат. (а.-п.) Карам + Шах.

Карамыш — тат. (т.) «ребенок родился».

Каранай — тат. (т.) «с угрюмым лицом»; в значении

«серьезный».

Каранияз — тат. (т.-п.) Кара + Нияз.

Карасункур — т. «могучий сокол».

Каратай — тат. (т.) Кара + Тай.

Караташ — тат. (т.) Кара + Таш.

Каратегин — т. «могучий принц».

Каратимер — тат. (т.) Кара + Тимер.

Каратуган — тат. (т.) Кара + Туган.

Караусман — т.-а. Кара + Усман.

Карахан — т. Кара + Хан, «великий хан».

Карсисасан — т.-а. Кара + Хасан.

Карахмет — тат. (т.-а.) Кара + Ахмад.

Карахусайн — т.-а. Кара + Хусайн.

Карач — тат. «смуглый».

Карачман— тат. «смуглый человек».

Карачура — тат. (т.) Кара + Чура.

Карбалаи— п. «посетивший Карбалу или напоминание о

Карбале». Карбала (Кербела) — место мученической смерти

имама Хусайна и некоторых его сыновей.

Карбуга— т. Карабуга.

Кардар— п. «премьер-министр».

Кари— а. чтец Корана, знающий Коран наизусть.

Кариб— а. «близкий кровный родственник».

Кариб ад-Дин (Карибуддин)— а. А. «близкий к религии».

Кариб Аллах (Карибуллах)— а. «приближенный к

Аллаху».

Карибетдин— тат. (а.) Кариб ад-Дин.

Карихан— т. Кари + Хан.

Карим— а. «великодушный, благородный, щедрый».

Карим ад-Дин (Каримуддин)— а. Л. «великодушный

[слуга] религии».

Перейти на страницу:
Нет соединения с сервером, попробуйте зайти чуть позже