Камран
—п. 1. «мощный, могущественный»; 2 «счастливый».
Канафи
— баш.
Ханафи.Кани'
— а. «довольный тем, что дал Бог».Канит
— а. «богобоязненный, смиренный, праведный».Канбар (Камбар)
— а. «жаворонок». Имя верного слугихалифа 'Али
.
Канбарали (Камбарали)
— п. (а.)
Канбар + 'Али(см.).Кандар
— тат. (п.) «сахарный».Кандил
— а. «источник света»; «лампа, люстра, свеча,канделябр».
Кантемир — т. Хантемир.
Каплан
— тат. (т.) КСИ «барс, леопард».Капланбек
— тат. (т.)
Каплан + Бек.Каплангарай
— тат. (т.)
Каплан + Гарай.Капшай
— тат. (т.) «торопливый; быстрый, рьяный».Кара
— т. КСИ 1. «могучий, сильный, великий»; 2. «черный,смуглый».
Караарслан
— тат. (т.)
Кара + Арслан.Карабай
— т.
Кара + Бай,«могучий повелитель».Карабарс
— тат. (т.)
Кара + Барс.Карабатур
— т. «могучий богатырь».Карабахадур
— т.-п.
Кара + Бахадур.Карабаш
— тат. 1. «слуга, работник»; 2. «черноволосый(смуглолицый) мальчик».
Карабек
— т.
Кара + Бек,«могучий правитель».Караби
— тат. (т.)
Кара + Би.Карабирде
— тат. «[Бог] дал мальчика, который станеткрепким и сильным».
Карабуга
— т.
Кара + Буга;в значении: «великий герой».Карабулат — тат. (т.) Кара + Булат.
Карагай — тат. «лиственница» (хвойное дерево).
Карагужа — баш. (т.-п.) Кара + Ходжа.
Карагузя (Карахузя) — тат. (т.-п.) Кара + Ходжа.
Карагул (Каракул) — т. Кара + Кул.
Караегет — тат. Кара + Егет (юноша).
Караискандар — т.-а. Кара + Искандар.
Караиш — тат. Кара + Иш.
Карай — тат. (т.) «стань сильным, мощным».
Каракаш — тат. (т.) «чернобровый».
Каракилде
— тат. (т.) «родился смуглый, темноволосыймальчик».
Каракуз
— тат. (т.) «черные глаза».Каракуш
— тат. (т.) «коршун, беркут».Карам
— а. «великодушие, щедрость».Карамали
— п.
Карам + 'Али.Карамалишах — п. Карам + 'Али + Шах.
Карам Аллах
— п. (а.)
Карам + АЛЛАХ (1)
.Карамат
— а. 1. «честь, достоинство»; 2. «щедрость, ве-ликодушие»; 3. «чудодейственное дарование».
Караматали — а. Карамат + 'Али.
Карамат Аллах (Караматуллах) — п. (а.) Карамат +
АЛЛАХ (1).
Караметдин — тат. (а.) Карам + Дин.
Карамурза — т.-п. Кара + Мурза.
Карамхудо — тадж. «щедрость Бога».
Карамшах— тат. (а.-п.) Карам + Шах.
Карамыш — тат. (т.) «ребенок родился».
Каранай — тат. (т.) «с угрюмым лицом»; в значении
«серьезный».
Каранияз — тат. (т.-п.) Кара + Нияз.
Карасункур — т. «могучий сокол».
Каратай — тат. (т.) Кара + Тай.
Караташ — тат. (т.) Кара + Таш.
Каратегин — т. «могучий принц».
Каратимер — тат. (т.) Кара + Тимер.
Каратуган — тат. (т.) Кара + Туган.
Караусман — т.-а. Кара + Усман.
Карахан — т. Кара + Хан, «великий хан».
Карсисасан — т.-а. Кара + Хасан.
Карахмет — тат. (т.-а.) Кара + Ахмад.
Карахусайн — т.-а. Кара + Хусайн.
Карач — тат. «смуглый».
Карачман— тат. «смуглый человек».
Карачура — тат. (т.) Кара + Чура.
Карбалаи
— п. «посетивший Карбалу или напоминание оКарбале». Карбала (Кербела) — место мученической смерти
имама Хусайна и некоторых его сыновей.
Карбуга
— т.
Карабуга.Кардар
— п. «премьер-министр».Кари
— а. чтец Корана, знающий Коран наизусть.Кариб
— а. «близкий кровный родственник».Кариб ад-Дин (Карибуддин)
— а. А. «близкий к религии».Кариб Аллах (Карибуллах)
— а. «приближенный кАллаху».
Карибетдин
— тат. (а.)
Кариб ад-Дин.Карихан
— т.
Кари + Хан.Карим
— а. «великодушный, благородный, щедрый».Карим ад-Дин (Каримуддин)
— а. Л. «великодушный[слуга] религии».