Читаем Мусульманские имена полностью

Кудратали — п. (а.) Кудрат + 'Али.

Кудрат Аллах (Кудратуллах) — а. Кудрат + АЛЛАХ

(1).

Кудс— а. «святость, священность».

Кудси— а. «святой, священный».

Куду с— а. «святость, священность».

Куз— т. КСИ «глаз».

Кузак— тат. «стручок гороха».

Кузбай — тат. (т.) Куз + Бай.

Кузбек — тат. (т.) Куз + Бек.

Кузби — тат. (т.) Куз + Би.

Кузгун— тат. «ворон».

Кузи— тат. (т.) «ягненок».

Кузибай — тат. (т.) Кузи + Бай.

Кузибала — тат. (т.) Кузи + Бала.

Кузибек — тат. (т.) Кузи + Бек.

Кузимкул (Кузикул) — тат. (т.) Кузи + Кул.

Кужа— баш. (п.) Ходжа.

Кужак— баш. «стручок».

Куке (Кукуй)— т. (монг.) «кукушка».

Кук— т. только КСИ «синий, зеленый; небо».

Кукмурза — тат. (т.-а.) Кук + Мурза.

Куктимер — тат. (т.-а.) Кук + Тимер.

Кул— т. КСИ 1. «раб, слуга»; в значении: «раб Божий»;

2. «рука».

Кулайбек — тат. Кул + Айбек.

Кул Ахмад— (т.-а.) Кул + Ахмад;так называет себя в

Дивани ХикматХоджа Ахмад Ясави (ум. в 1162 г.).

Кулахмет— тат. (т.-а.) Кул Ахмад.

Кулбай— тат. (т.) Кул + Бай.

Кулбарс — тат. (т.) Кул + Барс.

Кулбек — тат. (т.) Кул + Бек.

Кулби — тат. (т.) Кул + Бы.

Кулбирде— тат. (т.) 1. «[Бог] помог»; 2. «дал обет, присягу на

верность».

Кулгапи— тат. (т.-а.) Кул + 'Али.

Кулгарай— тат. (т.) Кул + Гарай.

Кулдавлет— тат. (т.-а.) Кул + Даулат.

Кулибай— тат. (т.) «тот, чья рука богата».

Кулибек— тат. (т.) «тот, чья рука властвует».

Кулкамар— тат. (т.-а.) Кул + Камар.

Кулмурза— тат. (т.-п.) Кул + Мурза.

Кулмурод— узб. (т.-а.) Кул + Мурад.

Кулмухаммад— узб. (т.-а.) Кул + Мухаммад.

Кулмухаммет— тат. (т.-а.) Кул + Мухаммад.

Кулмухамметамир— тат. (т.-а.) Кул + Мухаммад +

Амир.

Кулсадык— тат. (т.-а.) Кул + Садик.

Кулсаит— тат. (т.-а.) Кул + Сайд.

Кулсамат— тат. (т.-а.) Кул + АС-САМАД(68).

Кулсум— а. «полнощекий».

Култаш— тат. (т.) Кул + Таш.

Култимер— тат. (т.) Кул + Тимер.

Култуган— тат. (т.) Кул + Туган.

Кулун— т. «жеребенок».

Кулунбай— тат. (т.) Кулун + Бай.

Кулшарип— тат. (т.-а.) Кул + Шариф.

Кумуш— т. «серебро».

Кумушай— тат. (т.) Кумуш + Ай.

Кумушбай— тат. (т.) Кумуш + Бай.

Кумуштегин— т. Кумуш + Тегин.

Кун— т. КСИ «солнце»; «день».

Кунак— т. КСИ «гость»; «кунак; товарищ».

Кунакбай— т. Кунак + Бай.

Кунаккилде— т. «родился долгожданный [ребенок]».

Кунаккул— тат. (т.) Кунак + Кул.

Кунакхузя— тат. (т.-п.) Кунак + Ходжа.

Кунбай— тат. (т.) Кун + Бай.

Кунбирде— тат. (т.) «[Бог] дал ребенка (мальчика), по-

добного солнцу».

Кутур— тат. «русый, бурый».

Кунгурбай— тат. (т.) Кунгур + Бай.

Кундугмиш (Кунтугмши, Гундугмиш)—т. «родилось

солнце», в значении: «восход солнца»; название дастана.

Кундуз— т. «бобр».

Кундузбай— тат. (т.) Кундуз + Бай.

Кунтимер— тат. (т.) Кун + Тимер.

Кунтуган— тат. (т.) Кун + Туган.

Кунтумыш— тат. (т.) Кундугмиш.

Кунчура— тат. (т.) Кун + Чура.

Купал— н.-п. «сила, мощь», букв, «столп».

Кур— т. КСИ 1. «отважный, герой»; 2. «слепой».

Курайб— а. ласкат. ф. от Карб.

Курайш— а. название арабского рода, жившего в Мекке, к

которому принадлежал Пророк Мухаммад

Курайши (Кураши)— а. принадлежащий к роду Курайш.

Курбан — п. т. (а.) «жертва; пожертвованный».

Курбанали — п. (а.) Курбан + 'Али.

Курбанбай — тат. (а.-т.) Курбан + Бай.

Курбанбаки— тат. (а.-т.) Курбан + Баки.

Курбанбек — тат. (а.-т.) Курбан + Бек.

Курбанвали — тат. (а.) Курбан + Вали.

Курбангази — тат. (а.) Курбан + Гази.

Курбангали — тат. (а.) Курбанали.

Курбанкилде — тат. (а.) Курбан + Килде.

Курбанкул — тат. (а.-т.) Курбан + Кул.

Перейти на страницу:
Нет соединения с сервером, попробуйте зайти чуть позже