Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)

Quat ille sexies vires defodero in solum.

Nos omnes vivere sup tuos vexationis,

Non scire vitae sine aliquando dolorem,

Nunc non flero, quat tu deinde defunctis,

Non sonarum cantatae in tua honorem.

Nos te tam memorem in somne sonitum

Nullus verbum optimalis de te nos dicit,

Tuos flagrum nos dorsi non misericordum,

Et sine te nostram esse liberum vivit!

Vivere in charitas et amoritas cum mulieren suam et aliam!

Valete!

Datum ex Peterburgum.

Appendix.

Omnes nos scire, quo magister noster Constantin Semenis non totum diurnarista, sed etiam ipse poeta est. Debitum omnes illum carmenis, qui ipse scribunt ad suam amicis in epistolandi, nos non posse immisi cum epistolas haec in libro, debitum nos non habeo pecuniam, et librum nostrum sic parve esse. Sed melioris carmenis nos colligero et collocaro in haec appendix. Nos credum, quo lector noster valde delectare debitum phones divines carmenibus in verum Latinam et Antiquam Graecis linguam.

Antonina et Dennis.

Unum calida autumno in die

Antonina et Dennis simul guzzle.

Quod voluptatem in tam mirabili autumn

Eat in gazebo, quod Antonina villa in hortum.

«Volo, carissime Dennis, placenta,

Si vis, tunc vos erant hoc certa?» –

Antonina interrogavit, iacentem in parte eius.

«Puto ive had hodie nunc pulchellus.» –

Dennis respondit, manducatione collyridam,

Potus ejus aqua vita, et manu prensis eam.

«Heus, da Aegyptium dulcis, misellus servus,

Cum ea, mea infirma salus sentit melius!» –

Abdomen de Dennis a vestimentum multo ablatus,

Tactus de manu est mollis pelles et album eum corpus.

Dennis ruminat pullum et adipem de fluentem mentum.

Musculi eum nescio opus, ita infirmus, as a pullum.

Antonina et Dennis, sic porcos, piger et crassus,

Quamvis hoc statu multo pro es beatus.

Lit tunc Dennis et Antonina ebrietas jucundum,

Sic amatores et dormierunt circumdata cibum.

Ad hoc ex dumis de Faun emersit,

Post eum suis civibus surrexit.

Tunc in hortum Antonina descendit de caelis Bacchus.

«Ut sem multo magna cibus – hic vos a can bonus tempus!» –

Dixit ridens gluto, simul hydria de Falernian in manus.

Deinde misit in os suum a mensa Antonine racemus.

«Qui operatur multum, et non vinum bibere,

Et qui dormierit, non potest plene manducare!» –

Locutus est bona Deo in principio festo honorem,

Tunc coepit porta Antonina manducare ad vorem.

Cum Fauns comederunt omnia possent et reliquit amatores solus,

Antonina et Dennis evigilans a somno, erigens caput eius.

«Carissime Dennis, reprehendo cellarium!» –

Antonina dixit, questus a mollis cervicalia sursum.

«Qui comederunt omnes nostri cibum et bibit vinum?» –  Dennis interrogatus.

Hoc tempore audivit in frutices magnum silentium recedat risus.

Discipulus-urinator.

Haec fabula capit in symposio principium,

Ubi discipuli constat bibere vinum modicum.

Habent multum vilissimum vinum de Tauris bibit

Et quia cito surrexit ebrius et animum perdidit.

Unus discipulus erat, quod omni differens aliis:

Est fun et ebrius festum eam dilexit magis.

Ipse maxime dilexit ad vinum bibendum,

Et dilexit, ut ipse ut sequitur vescendum.

Erat nomine discipulus Dennis, qui bene vivant erat.

Et est manifestum, cum eam pueritia vixit in voluptate.

Ipse bibit quod multa per vini calicem,

Et tunc dedit fera choro et in mensam.

Tunc ille arreptaque sedem, et sollicitudin eius in humanis.

Clamantes: «Te turpis, et doctores non erit auxilium vobis!».

Antonina, qui accepit cathedra on capite, iratus.

Dicit: «Erit tibi horribiliter punitur, sneaky asinus!».

Postero die venit Dennis ad Antonina pro tormentum.

«Facti sunt ut urinator, quod nomen meum glorificandum!».

Ad hoc tempus, erat nunc novembris, et quia erat frigus.

Tunc abiit cum Dennis et servi ad columpna flumen magnus.

Caelum color sicut plumbum, cum flumina flante Boreas potens,

Magnus fluctus turbida aqua navi, quae as novaculata, oscillationes.

Tribus sapiens abiit trans tempestas mare in pelvis,

Si pelvis erat magis solidum, eam diutius fabulam illis.

Dixit gubernaculo: «Vos, urinator, nolite timere!».

Tunc duo servi impulit Dennis in abyssum frigore.

In impenetrable tenebris Dennis descendit,

Manus a frigore paralyticus, sed lucet accendit.

Antonina Dennis dictum, imo debet invenire monstrum,

Latentes penitus in imo, sed sursum populus ad devorandum.

Diu in harenosum imo erraverunt Dennis;

Reliquias naves vidisset in magnis numeris.

Hic enim magna navis, aliquid terribilis apparuit,

Sic nigrum gutta, magnitudine walrus, as rana sicut.

Ad hoc, funem, qui coniuncta Dennis cum navis, fractum.

Caedibus aptae ventus pulsante navis, privati a subsidium.

Negligens servi in navi bibens vinum, in Dennis non vultus.

Navi in Borey ex subvertit; et demergatur stulti ebrius.

Dennis exsurrexerunt in turbinum superficie, pro supernatet adhaerere,

Usque ad hoc tempus imo monstrum piger et stultus servi manducare.

Tempestas sedatum paulatim, stetit omnino propius ad noctes,

Et mane Dennis sustulerunt tulit in navis piscandi piscatores.

In domo Antonina.

In divites domus Antonina vixit bonum,

Nulla tribulationis, non sciens dolorum.

Videbatur die omne festum Antonina mea,

Semper onusta dapibus a mensa marmorea.