Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus Semenis hunc in librum collegit (СИ)

Tota domus impleta est ex incensum odore.

Erat enim omnes populi fun et dulcis sopore.

Omni die Antonina hospitio chorum indecens,

Servis implacabile corporibus suis quatiens.

In genua carmina de Antonina legere poetarum,

In antiqua et sacra linguarum complicatum.

Multi servi amoribusque certaminibus Antonina habebat;

Inter eos sunt multa pulchra et adipem pueri effeminate.

Unum calidum et infectum vespere aestate,

Cum odore flos calcis arbores ubique penetrat,

Antonina a Parva theatrum in domum retro a luxuria currus.

Quae venisset in locum, ergo quod cito terebravisse factus.

Antonina tunc magna jurare servi dictum,

Dicit: «Veni huc, a putrida pars a cibum!».

Antonina ei ferre ingenti lucustarum et uvas multum,

Tam bene fed mulatto servus ludere amor et peccatum.

Mox servus, cum tormentum trahentes ad pedes, grub attulit,

Lectum servus George, exuding salutem, in cubiculum intravit.

«Tolle vestimenta tua, mea piger servus,

Etiam, voluptatem mihi tota nocte tempus!».

Georgius tunc spoliaverunt, in unum braccae mollis mansit,

Eius fragiles aqualiculus quatiens, cum ad lectum Antonina misit.

Antonina blandior Georgii crassus sinus adipem In ventre.

«Diu tua musculi opus non scire, exercitia fuisti non facere!».

Heroes comedere pingue cibis erat cum excessus,

Tunc totus ad vestes deponeret Antonina et Georgius.

Cum obscena voluptatibus indulgere placuit,

Ut pede lectus sub eis in vastitatem et fregit.

Lavantem Julia.

Factum est autem una die ad mare Scythian in litore tacit,

Ubi in Meridie Tauris Antonina cum suo servi requievit.

In gloriosum mensis iulii nox erat tamen quiete et calidum,

Et populus in litore egressus est in tenebris ad natandum.

Iulia, amicus Antonina, abiit in talis noctibus unum

In litore, quod erat ab saxa longe in absconditum.

«Nemo videre me in litore, non ego me molestum,

Tranquillitas in aqua frigida lavabit corpus tenera meum.».

Cum magna difficultate venit Iulia ad litus:

Iulia infelix infirma cor tritis et grave spiritus.

«Ego mendacium multum, multum dulce et pingue cibis manducare,

Et postquam movere paulo; ego sanus modus vivendi frangere.

Nimis longe me non confirma musculorum; fiunt flaccus.

Ego rotundatis et factus est mollis, et meus venter ablatus.».

A aqualiculus, quae musculus erat prius, Iulia delicata tetigit.

«Ego ante sicut a dea Diana, est nunc a Venus ad similis coepit!.».

In arena est alba Iulia vestimenta eius habitu vespere,

Sed paruum pedes crura strode versus fluctibus mare.

Quid agatur in omnibus Dennis observabant in petris et ex speluncis,

Quae corpus Iulia pulcherrima et delicata fueled infinita passionis.

Sed in eodem tempore, non dicam ut quisquam noluit,

Quia de ira a Antonina, eam domino et regina, timuit.

Cum omnes in reprehenderit in Iulia in mari aqua lavit,

Tunc rustled in montibus pinus, et risum Zephyr volavit.

In terra et lapides Zephyr Dennis suscitavit

Et eum versus fluctus maris cum Iulia portavit.

In fuga Dennis vestes omnes perdidit et nudus stetit,

Et tunc, sicut rana, ante Iulia in aquam cecidit.

Μια φθινοπωρινή μέρα.

Την ημέρα ένα κρύο, βροχερό και παγωμενός,

Με το γκρι του ουρανού οταν φύσηξε ο ανεμός

Σε ένα δροσερό βουνό ανέβηκε ειμαί,

Από θάμνους μικρά οδοντωτά καλυπτεταί.

Άνοιξε μου τη βαριά πόρτα ξύλο κέδρου από,

Μπήκε στο σπίτι λιτό και μικρό, αλλά ζεστό.

Άναψε φως στο σπίτι το μικρό μαι,

Και μετά πήγε στην κουζίνα, και

Στη φωτιά σου φτιάξω καφέ τον εαυτό σας,

Να ήταν παχιά και σε αυτό στάθηκε το σουπάς.

Αυτός στο τραπέζι κοντά στο παράθυρο για να καθεταί,

Δείτε στο βουνό, το δάσος με άγρια καλυπτονταί.

 «Γω τέλεια. Όλα καλά μου στη ζωή!» – σκέφτομαι τωρά.

 Το χιόνι έξω από το παράθυρο, σπάζοντας μικρά δεντρά.

De schola.

Nuper, totius societatis factus est notus

In Moscoviae, in una schola populus.

Doctores mired fornicatione et luxuria,

Quod etiam et non pudet eorum vitia.

Oblitus magistris omnibus bonis moribus,

Et alumni in eorum viliores fiunt prorsus.

Unus magister cum discipulis simul dormiens,

Alia cum eis cervisia et vino post opus bibens.

Similia unus magister fun cum pueri lenis,

Et aliis agitur vinum et tobacco cum eis.

Purus arcu bibendum post classes pueri noster,

Sed sunt valde laudat propter hoc magister.

Nulla magister, etiam Director domine,

Latine sacra non scire, non classica legere.

Dolor, medicinae et corruption florere –

Quid est quod adduxit doctores schola nostre.

Et hoc est quod theologia prorsus oblitum,

Et nunc ego legere damnati saecularis poetarum.

Omnes poetae et scriptores profani isti

Athei, ebriosi et terribilis fornicarii.

Pushkin erat ebrius cum uxor peccator,

Lermontov erat interfectorem, odio Imperator.

Tolstoy, dignus nisi de nostra scolded,

Sancta theologia blasphemaverunt et vilified.

Volo dicere profani scriptores:

«Ego volo te mortuus maxime omnes.».

Haec «artifices» meritas doloris intolerabilis,

Sit eos ardere in flammis inferni sunt terribilis.

Η σκοτεινή άνθρωπος.

Έζησε στη γη ένας δημοσιογραφός,

Ήταν ένα σκοτεινό ανθρωπός.

Όταν ήταν μικρός ακόμα παιδί μικρός,

Έκανε κοπάνα σχολείο συνηθώς.

Όταν έγινε μεγαλύτεροι εφηβός,

Άρχισε το κρασί πίνουν με τους φιλός.