ОДАМИЙЛИК СЎҚМОҚЛАРИДА

Қайнота қайнонангни ҳурматлаб,

Тортинмагин кирларини ювишдан,

Ковушларин ювиб артиб қўйшдан,

Тушакларин тўшаб кегин йғишдан.

Кам бўлмайсан шунда ҳурматдан.

Наслни обруйни сақлаганингдан,

Раҳматни оларсан аждодлариндан,

Савобга тўлдириб авлодингни сан,

Қадрда ва ҳурматда яшаб ўтарсан.

ҚАЛБ ОҒРИҒИ..

Қалб оғриғи юрагинга чандиқ бўларкан,

Буни вақт даволайди деб айтилар экан.

Ота онангни яқинингни йўқотиб қўйсанг,

Бир умрга қалбинга оғриқ қоларкан.

Бу оғриққа бу дунёда даво йўқ экан.

Вақт сени бу оғриққа куниктираркан.

Ота онангни якинларни эслаганингда,

Тўшда кўриб уларни ўйқинг қочғанда,

Қалбингдаги оғриқларинг кўчаяр экан.

Сочларингда бир куни оқ оралаганда,

Юзингда ажинлар чизиқ тортганда ,

Бел ва оёқларингдан мадор кетганда,

Қалбингдаги оғриқлар кўчаяр экан.

Ота онангни яқинларни эслатиб шунда

Нурсиз кўзларинга ёш келтираркан.

Вақт хар нарсага даво дерканлар,

Даво бўлмас экан, куникаркансан.

Инсон бу оғриққа чидаб яшаркан,

Удунёда улар васлин орзу қиларкан.

***

Бўлганда ҳам сени молу давлатинг хаддан зиёда,

Мансабда тўтиб ўзинг худодан беш кунлик катта,

Бўлмасанг покликда, аҳлоқда ва одамийликда,

Нархинг бўлар халқ олдида қиммат бир тийнга.

***

Она нидоси

Ярим ғишлар чиқиб қолса теппага,

Бўтун ғишлар чўкиб қолади пастга.

Ор номус ҳаё бўлмас яримталарга,

Садоқати ҳам бўлмас халқа Ватанга,

Ярим ғиштлар чиқиб қолса теппага.

Виждон ва иймон йўқдир уларда,

Покликдан ҳам улар доим йроқда.

Яхшилик кўтмангиз улар даврида,

Яримта ғиштлар чиқса теппага.

Пораҳўрлик ҳам бўлар авжида,

Қонунларга тортилар парда,

Ночорлар қоларлар ўзи кунида,

Яримта ғиштлар чиқса теппага.

Ақл идроқда ҳам улар яримта,

Одамийликни кўрмай уларда,

Овора бўларсиз бўндай ҳаётда,

Яримта ғиштлар чиқса теппага.

Илм маданият қулаб бу кунда,

Мехр ва оқибатни йўқолганида,

Афсусла боқасиз шунда ҳаётга, Я Ярим ғиштлар чиқса теппага.

Яримталар тўймас бойликка,

Мансаб талашиб юрганларида,

Астафурулло дейсиз сиз шунда,

Уларни курибо доим пастликда,

Минг афсуслар дейсиз бу кунда,

Яримта ғиштлар чиқса теппага.

***

ЕРГА ҚАРАТМАНГ.

Юзини ерга қаратманг авлодингизни,

Тоза ва покликда тўтинг ҳаётингизни.

Кўрдингизку қанча гадо шоҳлрни,

Ҳаётида қилишиб нопок ишларни,

Кўйдириб кетганлар авлодларини.

Бой бўлай деб тукманг иззатингизни,

Ҳам мансаб талашиб обругингизни,

Рисқига ҳиёнат қилмангиз халқни,

Ўғри пораҳур деган олмангиз номни.

Жирканмасин халқ ҳаром бойлигингздан,

Мансабчада қилган нопок ишларингиздан.

Бошини эгдирмангиз авлодингизни.

Ота ё бобони айтишса нопоклигини,

Йўллари ёпилар хар бир фарзандни.

Қийналар виждони ва эзилар қалби,

Сен учун бўлар унга ҳаётнинг зарби.