Остромирово Евангелие 1056-1057 года

1Въ эдиныи же суботы мария магдалыни приде заоутра эще сущи тьмэ на гробъ и видэ камень възятой от гроба. 2тече же и приде къ симоноу петроу и къ дроугоуоумоу оученикоу эгоже любляаше iсоусь. и глагола има: възяшя господа от гроба и не вэмь къде положишя и. зизиде же петръ и дроугыи оученикъ идэасте къ гробоу. 4течаасте же оба въкоупэ и дроугыи оученикъ тече скорээ петра и приде прэжде къ гробоу. 5и приникъ видэ ризы лежящя. обаче не въниде. 6приде же и симонъ петръ въ слэдъ эго и въниде въ гробъ и видэ ризы лежящя 7и соударь иже бэ на главэ эго не съ ризами лежящь нъ особь съвитой на эдиномь мэстэ. 8тойгда же въниде и дроугыи оученикъ пришьдыи прэжде къ гробоу. и видэ и вэрова. 9не оубо вэдэаху кънигъ яко подобаэть эмоу от мрьтвыихъ въскрьснути. 10идосте же пакы къ себэ оученика. 11мария же стояаше оу гроба вънэ плачущи ся. якоже плакааше ся приниче въ гробъ и видэ дъва ангела въ бэлахъ сэдяща эдиного оу главы и эдиного оу ногоу идеже бэ лежало тэло iсоусово. 1зи глаголасте эи она: жено чьто плачеши ся; глагола има: яко възяшя господа моэго и не вэмь къде положишя и. 14и си рекъши обрати ся въспять и видэ iсоуса стояща и не вэдэаше яко iсоусь эсть. 15глагола эи iсоусь: жено чьто плачеши ся; кого ищеши; она же мьнящи яко врьтоградарь эсть глагола эмоу: господи аще ты и эси възялъ повэждь мънэ къде и эси положилъ. и азъ възьму и. 16глагола эи iсоусь: мариэ. обращьши же ся она глагола эмоу: раввоуни эже нарицаэть ся оучителю. 17глагола эи iсоусь: не прикасаи ся мънэ. не оу бо възидохъ къ отьцоу моэмоу. иди же къ братии моэи и рьци имъ въсхожду къ отьцоу моэмоу и отьцоу вашемоу и богоу моэмоу и богоу вашемоу. 18приде мария магдалыни повэдающи оученикомъ яко видэ господа и си рече эи.19сущоу же поздэ въ той дьнь въ эдиныи суботы и двьрьмъ затворенамъ идеже бэаху оученици эго събьрани за страхъ иоудеискъ. приде iсоусь и ста по срэдэ ихъ и глагола имъ: миръ вамъ. 20и си рекъ показа имъ руцэ и ребра своя. въздрадовашя же ся оученици видэвъше господа. 21рече же имъ iсоусь пакы: миръ вамъ. якоже посъла мя отьць и азъ посылаю вы. 22и се рекъ доуну и глагола имъ: приимэте доухъ святыи. 2зимъже отпоустите грэхы отпоустять ся имъ и имъже дрьжите дрьжять ся имъ. 24фома же эдинъ от обою на десяте нарицаэмыи близньць не бэ тоу съ ними эгда приде iсоусь. 25глаголааху же эмоу дроузии оученици: видэхомъ господа. онъ же рече имъ: аще не вижду на рукоу эго язвы гвоздиныя и въложу прьста моэго въ язву гвоздиную и въложу рукы моэя въ ребра эго не иму вэры. 26и по осми дьнъ пакы бэаху вънутрь оученици эго и фома съ ними. приде iсоусь двьрьмъ затворенамъ и ста по срэдэ и глагола имъ: миръ вамъ. 27потомь глагола фомэ: принеси прьстой твои сэмо и виждь руцэ мои. и принеси руку твою и въложи въ ребра моя. и не буди невэрьнъ нъ вэрьнъ. 28и отвэща фома и рече эмоу: господь мои и богъ мои. 29глагола эмоу iсоусь яко видэвъ мя вэрова. блажени не видэвъшеи и вэровавъше. з0мънога же и ина знамения сътвори iсоусь прэдъ оученикы своими яже не суть писана въ кънигахъ сихъ. з1си же писана бышя да вэру имете яко iсоусь эсть христосъ сынъ божии. и да вэроующе живота вэчьнааго имате въ имя эго.

Глава 21