Остромирово Евангелие 1056-1057 года

1Си глагола iсоусь и възведе очи свои на небо и рече: отьче приде година прослави сына твоэго да и сынъ твои прославить тя. 2якоже далъ эмоу эси власть вьсякоя плъти. да вьсяко эже эси эмоу далъ дасть имъ живот вэчьныи. зсе же эсть вэчьныи живот да знають тебе эдиного истиньнааго бога и эгоже посъла iсоусь христа. 4азъ прославихъ тя на земли дэло сътворихъ эже далъ эси мънэ да сътворю. 5и нынэ прослави мя ты отьче оу тебе самого славою юже имэхъ прэжде даже не бысть миръ оу тебе. 6явихъ имя твоэ чловэкомъ яже далъ эси мънэ от мира. твои бэшя и мънэ я далъ эси и слово твоэ съблюдошя. 7нынэ разоумэшя яко вься элико далъ эси мънэ от тебе суть. 8яко глаголы яже далъ эси мънэ дахъ имъ. и ти прияшя и разоумэшя въ истину яко от тебе изидохъ и вэровашя яко ты мя посъла. 9азъ о сихъ молю не о мирэ молю нъ о тэхъ яже далъ эси мънэ. яко твои суть. 10и моя вься твоя суть и твоя моя и прославихъ ся въ нихъ. 11и кътомоу нэсмь въ мирэ и си въ мирэ суть. и азъ къ тебэ гряду. отьче святыи съблюди я въ имя твоэ. яже далъ эси мънэ да будуть эдино якоже и мы. 12эгда бэхъ съ ними въ мирэ азъ съблюдаахъ я въ имя твоэ. яже далъ эси мънэ съхранихъ и ни къто же от нихъ не погыбе тойкъмо сынъ погыбэльныи да събудуть ся кънигы. 1знынэ же къ тебэ гряду и си глаголю въ мирэ да имуть радость съ мъною наплънену въ себэ. 14азъ дахъ имъ слово твоэ. и миръ възненавидэ я яко не суть от мира якоже и азъ от мира нэсмь. 15не молю да възьмеши я от мира нъ да съблюдеши я от неприязни. 16от мира не суть якоже и азъ от мира нэсмь. 17святи я въ истину твою. слово твоэ истина эсть. 18якоже ты мя посъла въ миръ и азъ посълахъ я въ миръ. 19и за нw азъ свящу ся самъ да будуть ти священи въ истину. 20не о сихъ же молю тойкъмо нъ и о вэроующиихъ словъмь ихъ въ мя 21да вьси эдино будуть. якоже ты отьче въ мънэ и азъ въ тебэ да и ти въ насъ эдино будуть. да и миръ вэру иметь яко ты мя посъла. 22и азъ славу юже далъ эси мънэ дахъ имъ. да будуть эдино якоже и мы эдино. 2зазъ въ нихъ и ты въ мънэ. да будуть съврьшени въ эдино и да разоумээть миръ яко ты мя посъла и възлюбилъ я эси. якоже мя възлюбилъ эси. 24отьче яже далъ эси мънэ хощу да идеже эсмь азъ и ти будуть съ мъною да видять славу мою юже далъ эси мънэ яко възлюбилъ мя эси прэжде съложения мира. 25отьче правьдьныи и миръ тебе не позна. азъ же тя позиахъ и си познашя яко ты мя посъла. 26и съказахъ имъ имя твоэ и съкажу да любы эюже мя эси възлюбилъ въ нихъ будеть и азъ въ нихъ.

Глава 18