"Ozg agrisi

Bu arzusu dli isty cevrildi. Ondan cmi iki addimliqda olan bu xirdaca cickl son df vidalasmaq "uc"un yerindn dikldi. Ayaga durub pncry nec yaxinlasdigini, cicyi stkandan g"ot"ur"ub yenidn yerin nec qayitdigini bilmdi. Bn"ovsni qoxladi, dogma, mstedici qoxu onu qrib bir alm, sanki sonsuzluga apardi. Hmis arzusunda oldugu alm v illrl ayriligina alisa bilmdiyi Bn"ovsnin yanina… Budur, cmnlikddilr. Bn"ovsdn basina clng qoymus Bn"ovs ag libasda onu sslyir. Camal son df «Glirm g"ul"um, glirm. Nec ildir g"ozlyirm cagirisini», – klmsini picildadi…

Shr Cimnazla G"ulnaz atalarini yoluxmaga gldilr. Otaga girnd onun yatmis oldugunu d"us"und"ulr. Cimnaz irli kecib atasini "opd"u. Dodaqlari onun buz kimi soyuq "uz"un toxunanda qiyya ckdi. Camal artiq g"ozlrini bdi yummusdu. Yariaciq qalmis ovcunda bir bn"ovs vardi – solmus bn"ovs…

1992-ci il

YEDDI PRI

trafa «Trkm»nin oynaq sdalari yayilmisdi. Mclisdkilr musiqiyl hmahng skild l calirdilar. Oyun havasi deysn kimins s"um"uy"un yaman d"usm"usd"u. Bunu toydan gln sn sslr s"ubut edirdi.

Mhllnin o basindan, Zeynbgildn gln calgi ssi Ayisni k"ovrltmis, evdn cixib qaranliqda, tnha gusd oturmaga mcbur etmisdi. O, bagin qurtaracaginda, iri findiq kollarinin dibind, otlarin icind oturub llri il dizlrini brk-brk qucaqlamis, g"ozlrini namlum bir n"oqty zillmisdi. Yarim saatdan cox idi ki, bdbin d"us"unclrin sirin cevrilmisdi.

Son vaxtlar toy sdasi, calgi ssi onu yaman kdrlndirirdi. Bu kdr aci hsrt, cavabsiz qalmis suallar qarisirdi. Bu, xosbxtliy, sadt hsrt qalmis bir qizin "urk siziltisi idi. Qlbini g"oyndn, qaysaqlamayan yarasini qopardan zabli bir agri idi. El agri ki, kims ona lac ed bilmzdi…

Adtn, o, toy-d"uy"un hvssiz yollanardi. Qohum-qonsu, dost-tanis tnsi olmasaydi, bel yerlr yerli-dibli getmzdi. Amma neylmk olar, knd yeridir, ayibdir, getms, «paxilliq edir», – deyrlr. «Paxilliq edirm?» Bu fikrindn tutuldu, sonra is utana-utana "oz-"oz"un etiraf etdi: «lbtt, paxilliq edirm. Ail qurmaq mnim d haqqim deyilmi?» Daha qhrini uda bilmdi. G"ozlrindn yas sel kimi axmaga basladi. Lakin bununla da sakitlsmdi. ksin, agladiqca "uryindki tufan bir az da g"uclndi. Otlarin "ust"un yixilib h"onk"urd"u. O, hirsindn yan-y"orsindki otlari yolusdurur, llri il yeri d"oyclyirdi. Usaq kimi icini ck-ck, yaniqli-yaniqli aglayirdi. Usaqdan onun birc frqi var idi: tslli dilmirdi, ovunmaq arzusunda deyildi. Hec ksin onu bu vziyytd g"ormsini arzu etmirdi.

Belc, xeyli aglayandan sonra el bil y"ung"ullsdi. Ev bu halda ged bilmzdi. «Bir az g"ozlrimin qizartisi kecsin, sonra gedim», – dey llri il dizlrini qucaqlayib g"ozlrini qaranliga dikdi.

– Ayis, ay Ayis!

Anasi eyvandan onu hayladi.

K"on"uls"uz halda, tlsmdn yerindn qalxib asta addimlarla ev sari getdi.

– Ndi? – dey etinasiz halda sorusdu.

– Bayaqdan hardasan? – anasi xbr aldi. Son vaxtlar qizinin bu hallari tez-tez tkrarlanirdi. Onu bir qadin kimi duysa da, qizina n tslli ver bilirdi, n d halina acidigini bildirirdi, bu suali da el-bel verdi. Ayisnin bagda, findiq kollarinin dibind oturdugunu g"orm"usd"u…

Ayis anasinin sualina cavab vermyib ev kecdi. Atasi divanda, hmiski yerind uzanib televizora baxirdi. Ayisni g"ornd:

– Qizim, mn bir cay, – dedi.

Ayis armudu stkana cay s"uz"ub onun qabagina qoydu. Sonra atasinin yatagini qaydaya saldi. Bu vaxt icri girn anasi onun pjm"urd halini, aglamaqdan qizarmis g"ozlrini g"or"ub narahat oldu:

– Sn n olub, Ayis?

– Mn n ola bilr ki, ana? – Ayisnin cavabinda hm istehza, hm inciklik, hm d naraziliq vardi. Bunu anasi o saat hiss eldi. Daha hec n demyib g"unahkarcasina susdu, evin asagi k"unc"un ckilib yarimciq qoydugu yorgani sirimaga basladi. Ayis bunu g"or"ub "uryind brk hirslndi. «Evd yorgan-d"osk lindn trpnmk olmur. Basa d"usm"urm, bunlari neynir? Cehiz yigmaqdan bezmdi? Kim hazirlayir bunlari? Niy anlamaq istmir ki, qizi qariyib? Yaziq anam… Qizinin ag atli oglanini g"ozlmkdn yorulmadinmi?» "Uryind aci-aci g"uld"u.

Bir azdan anasi astadan, qizinin xtrin dymkdn qorxa-qorxa sorusdu:

– Toya getmirsn?

– Hvsim yoxdur, ana.

– Camaatdan ayibdir.

– Istmirm, mni mcbur elm.

– Hec olmasa yarimca saatliga get. Zeynbi tbrik edib glrsn.

– Orda mnim tay-tusum yoxdur axi… – Ayisnin ssi titrdi. O, qonsu otaga kecib qapini arxasinca bagladi. rl arvad bir-birinin "uz"un baxib k"oks "ot"urd"ulr. Amma bes-on dqiq kecmis Ayisnin geyimli-kecimli halda otaqdan cixdigini g"ornd hr ikisi rahat nfs aldi.

Gec mehi "uz"und, saclarinda gznd Ayisnin bdnini xfif bir gizilti b"ur"ud"u. Onda da el bu vaxtlar idi. Abbasla son g"or"us"u g"un"u. Shri Rusiyaya gedckdi. llrini Ayisnin saclarinda gzdirdi: «Snsiz nec olacaq, bu saclari qoxlamadan nec yasayacam, Ayis? Oxumasam d"unyanin bir yani ucmaz ki…» Abbas poliqrafci olmaq istyirdi. Yaxsi thsil almaq, savadli m"utxssis kimi d"onmk fikri il getmisdi vtndn. Bu gedis son gedis olmusdu… Ayis uzaq xatirlrin m"usayiti il Zeynbgil trf yollandi.