Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Nie wydaje mi się (мне не кажется), żeby to był powód do przeraźliwych krzyków (чтобы это было поводом для жутких криков) — powiedziała Zosia z lekką urazą (сказала Зося с легкой обидой).

— Wcale nie krzyczałam przeraźliwie (я вовсе не кричала жутко). Poza tym (кроме того) jedna ciotka przyjeżdża do Allerød (одна тетка приезжает в Аллеред), nie wiem która (не знаю, которая), i zupełnie o tym zapomniałam (и я совершенно об этом забыла). Będę musiała się nią zająć (мне нужно будет = придется ей заняться).

— Może byś tak powiedziała wreszcie, o co chodzi z tą ciotką? — spytałam, rezygnując z przekonania jej, że znajduje się na prostej drodze do zguby. — Chyba że tkwi tu jakaś tajemnica rodzinna?

— Owszem, dla mnie — odparta Alicja melancholijnie. — Jest dla mnie całkowitą tajemnicą, jak się powinnam do tej ciotki zwracać. Ich jest dwie, tych ciotek, z jedną z nich jestem na pani, a z drugą na ty. I nie mam pojęcia z którą, nie rozróżniam ich ani z imion, ani z twarzy.

— Nie wydaje mi się, żeby to był powód do przeraźliwych krzyków — powiedziała Zosia z lekką urazą.

— Wcale nie krzyczałam przeraźliwie. Poza tym jedna ciotka przyjeżdża do Allerød, nie wiem która, i zupełnie o tym zapomniałam. Będę musiała się nią zająć.

— Dlaczego ty (почему тебе)? Jest przecież więcej rodziny (есть ведь больше = более близких родственников)?

— Bo właściwie ona przyjeżdża do mnie (потому что она, собственно говоря, приезжает ко мне). Mieszkała tu kiedyś (она когда-то тут жила), dawno temu (давно; temu — тому назад), kiedy jeszcze ten dom nie byt całkowicie wykończony (когда этот дом еще не был полностью закончен), i zostały jakieś jej rzeczy (и остались какие-то ее вещи), które teraz chce zabrać (которые она теперь хочет забрать), chociaż miała je zabrać osiemnaście lat temu (хотя должна была их забрать восемнадцать лет назад).

— Może fisharmonię (может, фисгармонию)? — spytałam ze skrytą nadzieją (спросила я со скрытой надеждой). — Albo może ten obraz ze ściany w ostatnim pokoju (или, может, эту картину со стены в последней комнате)?

— O Boże (о, Боже), jeśli zabierze obraz (если она заберет картину), jestem gotowa dla niej na wszystko (я для нее готова не все)! — ożywiła się Zosia (оживилась Зося), która mieszkała w ostatnim pokoju (которая жила в последней комнате).

— Nie (нет) — odparła Alicja z westchnieniem (ответила Алиция со вздохом = вздыхая). — Obraz pewnie weźmie (картину она наверняка возьмет), ale nie tamten (но не ту) …

— Dlaczego ty? Jest przecież więcej rodziny?

— Bo właściwie ona przyjeżdża do mnie. Mieszkała tu kiedyś, dawno temu, kiedy jeszcze ten dom nie byt całkowicie wykończony, i zostały jakieś jej rzeczy, które teraz chce zabrać, chociaż miała je zabrać osiemnaście lat temu.

— Może fisharmonię? — spytałam ze skrytą nadzieją. — Albo może ten obraz ze ściany w ostatnim pokoju?

— O Boże, jeśli zabierze obraz, jestem gotowa dla niej na wszystko! — ożywiła się Zosia, która mieszkała w ostatnim pokoju.

— Nie — odparła Alicja z westchnieniem. — Obraz pewnie weźmie, ale nie tamten…