рк аны

Шулай тиз ген китеп барса да Закиран бик интегеп лгндер сыман тоелды. Газаплары чиксез-чамасыз булгандыр. Танырлык ире д калмаган иде бит. Аны беренче тапкыр кргч, Скин артына авып кит язды. Бнд шул тиклем д згрер икн! Я, хода! Закиран бтенлй бтн кешег охшап калган иде. Хтта кызлары да танымады бит:«Бу минем ти тгел!» – дип тик торды. з бала да танымаслык булгач инде…

ир стенд кргн газаплары савап булып кайтсын инде зен. ннт трлренд ген булырга насип итсен.

Ирен ирллрен ч кен кн узса да, шул арада лл кпме згрешлр булганлыктан, бик озак гомер ткндер сыман тоела иде. Лкин вакыт бик т акырын узды. ичьюгы, кырыгын ткрслр, крше-тирдн яшеренеп маташмый гына з хстрене крерг д булыр иде… лег бик килешеп итми шул…

«Рнем инде, кадерлем… Тыныч йокла. Урыны омахта булсын.» – диде ул, ирене портретын ак йм белн каплап. Аннан со йокы блмсен кереп, мтам киемнрен салды да кыска халат алып киде. Ччлрен степ иен таратты. Кзге алдына басып иренен буяды. Шулай киск кен ул суты ташып торган гзлг йлнде д китте. Аа беркем д кырык яшь бирерлек тгел иде.

Сгатен карап алды.

Бу вакытта килеп итрг тиеш иде инде. Бтн чакта бу вакытта алар караватта аунап туйган булалар иде. Бген никтер солады ле. Нык сога калды.

Кинт ишект кыгырау шалтырады.

Скин сикереп куйды.

Сикерглгн кйг чбкй итрг тотынды.

Тагы кыгырау.

Скин ки елмайды. Тик ишекк йгерерг ашыкмады. Ктсен ле бераз. Озагырак телгн нрс кадерлерк була ул.

Тагы кыгырау.

Скин шатлыклы бтерелеп алды. Прихожийдагы якты утны сндереп, интим кызгылт нурлы лампаны гына калдырды. Ансын да сярксе блк иткн иде.

м шатлыклы елмаеп ишекне ачты.

м керчене куенына ташланды.

м коты алынып ачы тавыш белн кычкырып ибрде. Аны сярксе урынына нафталин исе сегн ак бркнчек япкан адм тора иде.

– Ааааааа, уууууууууу!

Ак бркнчекне йзе д юк иде ахры, рхлд, анда карагы бушлык кына крен иде.

Шул бушлык эченнн тавыш ишетелде:

– Курыкма, кадерлем… Бу мин – Хсн…

Тавышы таныш иде. Хатын бераз тынычланып калды. Лкин тагы бер кычкырды.

– Ааааааааааааууууууууууууу…– Бу юлы ирне каушату чен.

– Курыкма, бергенм… – Хсн ак ймсен шудырып тшерде д трусикчан гына калды,– Курыкма… Болар сиа!

Хсн аа ччклр сузды. Хатын бертын аптырап карап торды да ирен чите белн ген елмаеп ччклрне стлдге вазага утыртты. Розалар нурланып балкымады. Алар таушалып беткнлектн, карт сйрлчекк охшап тора иде.

Ир Скинне куенына алды. Хатын бераз гына назланды да аны читк этрде. Хснне тненнн д нафталин исе кил иде.

– Бар, юынып чык,—диде хатын назлы елмаеп, – лл нинди ис сегн.

м ирне кыяфтен карап кычкырып клеп ибрде. Хсн уайсыз хлдн тизрк котылырга телп, ваннага юнлде.

– Нрс булды?

– Чыккач сйлрмен…

Лкин Скин аны юлына аркылы тште:

– Хзер к сйлисе. Нрс булды?

Хсн ни йтерг д белмде. Ул сабагын оныткан шкерт кебек бер ноктага теклеп тынып калды. Скин тагын клерг тотынды.

– Киемнре кайда?

Хсн ык-мык итте. Кызарынды. рк белн булган хлне исен тшердн ген д аны тнен бала йоннары калкып чыкты. Иреннре ккшеллнеп калды.

– Бер телнчег бирдем… – диде аннан со, – йе, бер телнчег бирдем.

– Телефоныны дамы?

Хсн зе д сизмстн бар кчен баш какты.

– Акчаны дамы?

Хсн тагы баш какты. Аннан со кыенсынып кына стп куйды:

– йе… Барсын да… Кесд киткн…

Хатын кинт хкемдарга верелде:

– Бирм берг д! – диде ул, баласын рлгн ана тоны белн,– Чит кешег мал таратып йрм.

Хсн аны р сзен баш кагып тылады. Хзер ул аларны кабатлап крстер кебек иде:«Берг д бирмм. Чит кешег мал таратып йрмм..» Аны бтен кыяфте шуны вгъд ит иде. мма Хсн бтенлй боек тавыш белн каршы тште:

– Кызгандым мин аны… Ул бик жалкы булды.. Ул р… ул телнчене йтм… Кызгандым…

– Алар миа да кызганыч,– диде хатын, талпчн тавыш белн, – Тик мин берсен д бирмим бит. Син д бирм.

Хсн баш какты.

– й эчен, мен, зе д креп торасы бит… Бер юньле нрс юк. Телнчелрне кызганып йргнче, миа ярдм итр иде.

Хснг ан кереп китте:

– Ярдм итчкмен, лбтт,– диде ул лззтле бер ашкыну белн, – Телисе икн, иртгдн к евроремонт ясатам…

Хатын ки елмайды.

Хснг сокланып карап торды.

–  бер уйласа, оригинально! – дип елмайды ул, – Сйгне янына кем трусик белн килгн моа кадр?! Юк…

Хсн д елмайды.

Ул хатынны кочакларга омтылды да нрснедер исен тшереп, ваннага юнлде.

– л д син бар ле, берднберем! – диде ул ихлас елмаеп, – Яратам мин сине.

Кинт телефон шалтырады. Скин йгереп барып трубканы ктрде. Хсн ванна ишеге янында сагаеп басып калды.

– йе, тылыйм, – кинт Скинне тсе згрде, ул агарынып китте м бтен ан ачысы белн сыгып чыгарды, – Я, хода!..

Хсн борчылып аны янына килде.

– Кем ул анда?

Хатын дшмде. Хсн телефонны кайсыдыр тймсен басты. Шалтыратучыны тавышы хзер бтен йг ягырый иде. Хснг ул тавыш ничектер таныш кебек тоелды. «Кайда ишеттем со?»– дип уйлады ул. Тик исен тшер алмады. «Тоеладыр гына…»– диде ахырда.

– Скин, дим, Скин! Ник дшмисе? Нрс булды? – дип ныкышты тавыш.

– Син… Син кайдан… Кайдан шалтыратасы?..

– Кибеттн. Я аптырама инде. Кайткач, барсын да алатырмын.

Скинне кулыннан трубка тшеп китте.

– Я, ходай… Аннан кайтып була мени?!. – дип пышылдады ул залдына.

Тик аны сзен ишеттелр.

– Ялгышлык килеп чыккан, Скин…– диде тавыш кыенсынып кына, – Ялгышлык…