рк аны

– Туктале, кем со син?.. Ник шаяртасы? Шулай шаярырга ярый мени?!– Скин мен-мен елап ибрер сыман иде.

– Шаярмыйм мин, Скин,– Тавыш калтыранды, – Шаярмыйм. Мин – Закиран.

Скинне иреннре дерелдп куйды.

– Без Закиранны ирлдек бит инде, —диде ул, кзлрен млдертеп, – Минем ле бик кайгылы чагым. Зинар, бтн алай кыланмагыз.

Ул телефон тймсен басты. Бипелдгн тавыш ишетелде.

– Вот, нахал! Кулыма килеп элксме! – дип тчлнде Хсн, – Крмгнен крстм юнсезне…

Тагын телефон шалтырады. Скин тймг басты.

– Скин, тагын мин ле бу. Закиранны ирлдек, дисеме син?

–йе. ч кн элек.

– Моны булуы ммкин тгел!

Скин мосуланды:

– Ммкин икн шул…

Теге башта югалып калдылар шикелле.

– Туктале… мин кем со, алайса?

– Чаманы белебрк эчрг кирк! – дип кызды Скин, – Башыны югалтмаслык итеп…

м телефон тймсен басты.

– Нинди псих булды со бу?

–  тавышы чынлап та охшаган, – диде Скин икелнгндй итеп, – Кабереннн шалтыратмыйдыр бит инде…

Тынлык урнашты.

Авыр тынлык.

– Кулыма элктерм мин аны, – диде Хсн. Аны ярсуы чын йрктн иде.

– бит ул килерг д ммкин…– Скин уйга калды.

– Килсен! Ботарлыйм мин аны!

Хатын аа назлы караш ташлап алды.

– Юк, кадерлем. Ярамый. ирлгнебезг ч кен кн. Икебезне берг крслр килешеп бетмс.

Тын калдылар.

Берсе бер сз дшмде. Икесене д келенд лл нинди авыр тойгы иде.

– Син кайт инде бген, аным, – диде Скин.

Хсн каршы килмкче иде д, хатынны хаклы икнен алап тыелып калды. йе, чынлап та кайтырга гына кала инде хзер. лл нинди тискре кн булды бген. ле теге рк. ле бу телефон маньягы. Тьфу!..

Скин йокы блмсен чыкты да киемнр ктреп килде.

– Мен. Сиа блкй булыр инде. Тик нишлисе…

Чынлап та бернрс д эшлп булмый иде. Хсн Закиранны киемнрен киде. Чалбары тар да кыска да иде, клмге кендектн ген. Бу киемд ул бик мрк кренс д берсене д клсе килмде.

– Такси гына тотарсы инде, – диде Скин, – Мен сиа юллык акча. итр бит?

Акча итрлек иде. Эх, акыллы да хатын инде бу Скин! Хатын тгел, алтын! Хсн бу мизгелд Скинг табынырга да зер иде.

– Сау бул, аным…– Хатын аны яагыннан беп алды. Хсн д беп авап бирде, – Сау бул…

– Исн кайтып ит.

– Исн тор. Бер-бер хл булса, шалтырат.

* * *

Хсн чыгып киткч, й бтенлй бушап калды. Хатын зен япа-ялгыз итеп тойды. Тир-якта салкын бушлык кына, тышта – карагы тн, йд – шом.

Кем шулай шаяртты икн со?

Болай кыланырлык якын танышлары да, усал ният белн ан кыярлык явыз дошманы да юк иде бит. Закиранны дус-ишлре дис… Юк ла, булмас… Бала-чага тгеллр бит инде…

Кем со? Кем со?..

тавышы бик т охшаш иде. Сйлш рвеше д. лл зе микн?

Каберднме?!.

Скинне келен чиксез шом йгерде. Мет ч кн ир астында ятканнан со телефоннан шалтырата аламы?

Юк, лбтт!..

Алайса кем со? Закиран тавышы белн кем шалтырата со? Кем? Кем? Кем?..

Аягсте тш крми л инде ул. Уяу килеш саташып та йрми. Ул саташса да Хсн саташмыйдыр. Димк, аа чынлап шалтыраттылар.

Кангать булып китмс, рвахлар рк булып кайта икн, дип сйлнлре чын микн со лл? Закиранны ашыктырыбрак кмделр шул. Якын туганнары кайтып иткнен д ктмделр. лл шуа рнеде микн? Шуа рк булып кайтты микн? лл ул Скинне Хсн белн мавыгуын креп-белеп торамы? Шуа аны тынлык табалмыймы? Шуа рк булып кайтканмы?

Шулайдыр ул…

Шуны ргедер…

Телефон шалтырады. Аны тавышы шул тиклем ямьсез булып тоелды, Скин хтта тертлп китте, бтен тнен салкын телеп тте.

Тагын шалтырау…

Тагын…

Телефонны алу куркыныч иде, хзер япа-ялгыз калгач, ул теге Тавыш белн сйлш алмас, йрге ярылып китр сыман тоелды. мма телефон тынмады. Аны шалтыравы зе к анны талый иде. Скин трубканы ктрде.

– Скин, ишекне ачарга зерлн. Мин подъездга якынлашып килм.

Хатын катып калды. Кулыннан трубкасы тшеп китте. Ул телефон тймсен туры килде д Тавыш дштле бер дулкын булып бтен фатирга таралды:

– Ник дшмисе? лл ышанмыйсы?

Скинне иреннре кгреп калтыранырга тотынды.

– Тавышымнан танымыйсы мени?! Ник дшмисе?!

Хатын нрсдер йтерг телде. Тик иреннре ген тартышты.

–  ирлвегез хакмы? – дип тлнде Тавыш, – Ашыккансыз! Ашыкмаска иде. Ха-ха-ха…

Скин хлсезлнеп иднг чглде.

– Мен кызык булачак хзер. Ник дшмисе?– Тавыш бераз тынып торды, – Ярый, мин кайтып итм. Кт, яме!

Тавыш телефоннан тгел, кклр ккргеннн ишетелгн сыман иде. Закиранны аны адашып йргн кклр катыннан кил иде тавыш. Шуа да ул шомлы, бтен барлыгыны актарып ташлый, бтен кзнклрене курку белн тибрнерг мбр ит. Бу дньяда куркудан башка, йргене ярсып чблнерг мбр иткн, котыны алып бтен эчтлегене мсхрлгн куркудан башка, бер хис т калмагандыр тсле иде.

Кинт форточка ачылып китте. Ниндидер улау ишетелде. Хатын з-зен белештермич кычкырып ибрде д зур ачылган кзлрен трздн аера алмыйча ишек тбендге почмакка шуышты. Форточкага теклеп озак торды. Аннан згр томанга уралып ниндидер коточкыч нрс керер сыман иде. Керер д идн уртасына итеп Закиранны рген верелер. «Син ник мине мсхрлисе, тере чагымда стемнн кллре ген итмгнме, ник лгч т тынгы бирмисе?!» – дип Скинне бугазына ябышыр…

Тик форточкадан бер нрс д кермде. ил ген булды бугай.

Шулай да хатын бтен батырлыгын туплап торып басты. Як-ягына карана-карана гына трзг табан атлады. м кискен хрктлр белн форточканы ябып куйды. Аны кемдер карап, кзтеп торадыр сыман иде. Трз прдлрен тартып чыкты. Теге тойгы таралмады. Кемдер кзт кебек… Кзт…