Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Тонька (Антанна Неруш па пашпарце) жыла Старым Овельску, у дыхтоным дамку з драляным сценам, шыферным дахам, разным аканчкам каменным ганкам. Па-над Тонькным домам прасцрал сваё вецце стараданя яблын, велчэзныя, як дубы, а нзе сё патанала рознакаляровых кветках, што цвл з ранняй вясны аж да самых зазмка. Тонька любла краск з задавальненнем важдалася свам кветнку, як бы прадметам яе гонару лчыся ледзь не найлепшым ва см мястэчку.

Бронька (Бранслава Скавыш па пашпарце) жыла той частцы мястэчка, што завецца 'Блокам", у тыповай "аднушцы" на другм паверсе цаглянай хрушчок. Вокны адзнага пакойчыка яе кватэры глядзел на быльняговую пустку, а акенца кухн - на дворык, у якм мелся: прыпад'ездныя лавачк агародчык, дзцячая пясочнца, арэл, слупы для бялзны, бакока дворнка скрын для смецця, паркока савецкага зору, разлчаная на тры ато сярэднх габарыта, а таксама цагляная трансфарматарная будка з жалезным дзвярыма надпсам 'Не влезай - убьет!'.

Тонька Бронька, хоць жыл процлеглых частках мястэчка, сябравал з маленства, хадзл адзн дзцячы садок, а потым вучылся адной школцы нават сядзел за адной партай.

Вучылся абедзьве сяброк цераз пень-калоду. На нтэгралы ды функцы Бронька глядзела, як на ктайскую грамату, Тонька блытала памятныя даты выбтных асоб (аднойчы гстарычка ляпла Тоньцы "адзнку", пачушы ад яе, што Сувора разб Напалеона Альпах), Бронька з цяжкасцю магла адшукаць на мапе Прэнэ Сахару, а Тонька з усяго школьнага курса ангельскага засвола тольк адну фразу: 'Энд ай вл олвейс лав ю!'*.

Пасля рока сяброк хадзл кавярню пры гастраноме, дзе разам здымал стрэс лманадам пясочным прожным з цягучым, як клейстар, джэмам бляклым крэмавым ружачкам. 'От нахалеру мне тая Сахара, кал я сё рона нкол туды не паеду?', -- разважала Бронька, надкусваючы прожнае. 'Угу, -- пагаджалася Тонька, сёрбаючы лманад. - А з тым нтэгралам нават у прыбральню не сходзш'. ' з суворавам хнм таксама!' - казала Бронька, пасля чаго сяброк пачынал гучна рагатаць, пралваючы лманад на пластыкавую стальнцу рассыпаючы па падлозе крошк прожных.

Пры см пры гэтым был сяброк дзячынам прыстойным, з кампаняй тутэйшых шлёндра-раздзябаек не знался, абзаводзцца хлопцам не спяшался. Абедзьве яны был рамантыкам летуценнцам марыл пра шчаслвы шлюб.

Тонькны мары был суцэль зямныя не адарваныя ад рэчаснасц. Яна жо вырашыла, што пасталешы, засвоць якую-небудзь практычную прафесю, а потым выйдзе замуж народзць як мнмум чатырох дзяцей -- двух хлопчыка дзвюх дзячынак. Можна блзнятак.

З Бронькай усё было складаней. У выпускным класе яна жо мела свайго Прэкраснага Прынца - не мройнага, а цалкам рэальнага. Бронька пазнаёмлася з м па газеце прыватных аб'я, вяла з м нтэнснае лставанне чакала яго, як тая Асоль свайго Грэя. Усё б нчога, але меся адзн нюанс: Прэкрасны Прынц тамся цямнцы, хаця мус незабаве адкнуцца... 'Бронька, ты з зэкам перапсваешся?!' - пытала Тонька з сумессю жаху захаплення. 'Ён бязвнна асуджаны! - з жарсцю казала Бронька. - Яго падставл! Сябар, якому ён давяра амаль як брату, здрадз яму... Але ён дарава не будзе помсцць, ён высакародны чалавек! Хутка ён выйдзе забярэ мяне Мнск, там у яго свой бзнес'.

Тое 'хутка' расцягнулася на цэлы год, акурат да выпускнога вечара. Надышла тая цудоная часна напачатку лета, кал адцвтае бэз зацвтае шыпшына, ночы стаяць кароткя светлыя, а на стромкх берагах Овельк да рання звняць конк грымяць хоры рапух. Школьныя экзамены адгрукатал, як кананада, местачковым рэстаране ладзся школьны баль.

На першым свам бал Тонька Бронька блстал. Бронька прыйшла шыконай, амаль вясельнай сукенцы з вузкм гарсэтам беласнежным карункам. Тонька, якая была прагматыкам ва см, выбрала светлы гарнтурчык з палоскам мятнага адцення, разважлва вырашышы, што вячэрняя сукенка, якую раз апранеш, а потым назасёды закнеш у шафу - гэта непрактычна, а гарнтур можна жываць яшчэ шматкроць.

Баль атрымася на славу. Аркестр гра 'Школьны вальс', начапураныя мамы потайк змахвал слязу, таты строгх пнжаках паважна цягнул шампань Кабернэ, памж сталам скака тамада, заклкаючы сх жадаючых станьчыць адмысловае танго, зацснушы пад падбароддзем надзманы шарык, а выпускнк гаманл не хаваючыся выходзл на ганак пакурыць - ну а што, дарослыя жо людз.

Баль бы у самым разгары, кал звонку раптам пачуся рэзк сгнал клаксана. Бронька спачатку збялела, потым папунсавела, вымавшы: 'Гэта ён!', накнула на плечы лёгкае палцечка колеру спелай морквы выбегла на ганак. Усм стала зразумела, што Асоль дачакалася, нарэшце, свайго Грэя. Услед за Бронькай на ганак высыпал яе аднакласнк, а таксама хня мамы таты. Усм карцела паглядзець на Бронькнага выбраннка. Але х чакала расчараванне. Каля рэстарана прыпаркавася - натуральна, не карабель з пунсовым ветразям, але пунсовы 'бумер' з танраваным вокнам. Уласна Грэя так нхто не разгледзе. Дзверы 'бумера' прыадчынлся, Бронька слзганула нутр салона, заро матор, машына з'ехала - тольк х бачыл.