Вершы для дзяцей

Коніка свайго люблю я,
Грыўку прычашу даўгую,
Шчотачкай прыгладжу хвосцік,
Паскачу да мамы ў госці.

Кот

Мы ката паспрабавалі
Пракаціць на самазвале.
Кот катацца не любіў,
Грузавік перакуліў.

Мішка

Мішку скінулі з канапы,
Мішку адарвалі лапу.
Я яго адрамантую
І цукеркай пачастую.

Мурзачка неслухмяная

— Ах ты мурзачка неслухмяная!
Рукі брудныя, локці з плямамі!
А пазногці чыста
Як у трубачыста!
— Я на сонейку ляжала,
Рукі дагары трымала,
Вось яны і загарэлі.

— Ах ты мурзачка неслухмяная!
Шчокі брудныя, носік з плямамі!
Вушы — проста гора,
Быццам у шахцёра!
— Я на сонейку ляжала,
Тварык дагары трымала,
Вось ён і загарэў.

— Ах ты мурзачка неслухмяная!
Ногі брудныя, пяткі з плямамі!
Быццам не ў дзіцяці,
А у парасяці!
— Я на сонейку ляжала,
Пяткі дагары трымала,
Вось яны і загарэлі.

— Вой, а мы не верым,
Можа нахлусіла?
Бруд увесь адмыем,
Дзе там наша мыла?

Як убачыла вяхотку,
Выдзіралася, як котка:
— Ды няма тут бруду,
Пальцы мыць не буду!
Не будуць рукі белыя,
Бо рукі загарэлыя!
А рукі ўзялі ды адмыліся!

Тупала нагамі:
— Не сябрую з вамі!
Вой, мой носік мілы,
Ён не любіць мыла!
Не будзе тварык белы,
Бо тварык загарэлы!
А тварык узяў ды адмыўся!

Тата губкай пяткі цёр —
Плакала, як той бабёр:
— Вой, не казычыце,
Шчоткі прыбярыце!
Не будуць пяткі белыя,
Бо пяткі загарэлыя!
А пяткі ўзялі ды адмыліся!

— Вось цяпер ты белая,
Зусім не загарэлая.
Гэта ўсё быў бруд.

Памочніца

Спраў у Танечкі багата.
Хто б управіцца паспеў?
Памагала ўранку брату —
Брат цукеркі ўранку еў.

Мыць хацела лыжкі ў місцы,
Ды да кухні не дайшла:
Адчыніла дзверы кісцы,
Мяўкаць кісцы памагла.

Малако піла і ела,
Заклапочана была:
Села, з мамай пасядзела,
Да бабулі падышла.

Перад сном сказала маме:
— Распраніце мяне самі,
Я ад стомы — не магу,
Я вам заўтра памагу!

Самалёт

Самалёт змайструем самі,
Паляцім па-над лясамі,
Паляцім па-над лясамі,
Памахаем ручкай маме!

Слон

Ноч прыйшла, заснуў бычок,
Павярнуўся на бачок.
Мішка сон салодкі сніць,
Толькі слон яшчэ не спіць.
Ён хітае галавой:
«Добрай ночы, дружа мой!»

Таня

Наша Таня гучна плача,
Упусціла ў рэчку мячык.
Ціха, Танечка, не плач,
Не патоне ў рэчцы мяч.