Doktoro Jivago (Libro 1)

„Salutez, Tonya, salutez Alexander. Konfesez, to esas infameso! Omnaloke on dicas, il esas itere hike, omnaloke en Moskva on parolas pri to, ma me esas la lasta persono, qua audas to da vi. La diablo sizez vi! Ka me meritis to? Ube il esas? Liberigez la voyo! Vi stacas kam muro cirkum lu. Salutez! Tre bone, tre bone! Me lektis tua libro. Me komprenas nulo, ma ol esas geniala. On sentas lo instantale. Bona jorno, Nikolai Nikolayevitsh. Me venos senfriste a tu, Yura. Me devas parolar kun tu. Bona jorno, yuna amiki! Ah, tu esas anke hike, Gogotshka! Gansi, Gansi, gak, gak, gak, vi volas manjar, hap, hap, hap?"

188

Ica lasta ekvoko esis por tre fora parento dil Gromeko- familio, Gogotshka, fairoza partisano da omna nova tendenci. Pro ke il sempre ridis, e pro ke il esis kelke stulta, on nomizis lu gansulo o tenio pro la longeso. „Ka vi drinkas e manjas hike? Me anke! Ho, amiki, amiki, vi savas nulo! La mondo esas en movado! Quo omno eventas! Irez a kunveno kun autentika laboristi e soldati! To ne esas kam en libri! E lore vi devas parolar ibe pri 'la milito til la vinko'! Lore li montros a vi, quon li komprenas sub la vorto vinko! Me audis jus navano, Yura! Tu ne kredus to! Quala pasiono, quala uneso!" On interruptis Shura Shlesinger sempre itere. Omni kriis sovaje desordine. El sideskis apud JIVAGO, prenis lua manuo e vokis kam per parol-tubo: „Tu devas venar irga tempe kun me, Yura. Lore me montros a tu homi. Tu devas senkondicione tushar la tero, kam olim Anteus, ka tu komprenas? Pro quo tu facas tala okuli? Ka tu astonesas pri me? Ka tu ne savas, ke me esas olda kombat-kavalo, Yura? Me konocas la inquestanta aresto, me kombatis sur barikadi. Ma yes, quon tu pensis? Ho, ni ne konocas la populo. Me esis jus ibe, en la granda turbo! Me aranjos por la homi biblioteko." El drinkabis ja ed esis evidente ebria. Ma anke Yuri sentis ebrieteso. Il ne remarkis, ke Shura Shlesinger sidis subite an altra fino dil tablo. Il levis su e komencis parolado, tote kontre sua volo. Ne instantale il trovis atenco.

„Gesiori, me volas... Me devas... Misha! Gogotshka! Ho Tonya, quon me povas facar, se li ne volas audar? Gesiori, me volas dicar kelka vorti. Nekonocata venos a ni! Ante ke ol venos, me volas expresar deziro.

189

Deo donez, ke ni restos ensemble, se lo nekonocata venos, e ke ni ne perdos nia anmo. Gogotshka, vu povas vokar plu tarde Hura. Me ankore ne atingis la fino. E la altri ibe en la anguli, audez precize quon me diras. En triesma milit-yaro la populo kredas, ke la limito inter la fronto e la patrio formacos uneso, e ke maro ek sango supervarsar omni, qui serchis protekto. La revoluciono esas ica maro.

Vi kredos, tam kam ni en milito, ke la vivo fineskos, ke nula personala idei plus existas, ke nur ankore existas mortigar e mortar. Ma se ni vivos sat longa por skribar nia memoriali pri ica tempo, ni vidos, ke ni travivis en ica yari plu kam altri en tota yarcento. Me ne savas, ka to omno eventas en la nomo dil populo. Tala evento ne bezonas irga dramatala pruvi. Me kredas anke sen pruvi. Esus meskina, se on serchas che ciklopala eventi ad irga kauzi. Existas nula. Kontroverso en propra domo havas propra genezo, e se homi kombatas unu kontre la altru o se li jetas per la potaro, nulu konocas la komenco. Omno, quo esas vere granda, esas sen komenco, kam la universo. Ol esas subite hike, sen divenado, quale se ol existis ja sempre. Me pensas anke, ke Rusia esos la unesma socialista lando depos la existo dil mondo. Se to eventas, ni esos por longa tempo en narkoto, e se ni vekos, ni ne trovos nia perdita memori. Ni oblivios parto de nia pasinto e ne serchos ad irga klarigo. La nova ordino esos kam foresto en la foreso o kam nubo super ni. Ol esos omnaloke. Nur ol existos."

Il parolis pluse e divenis sobra. Ma il ne audis la vorti cirkum su, ed il respondis ofte sen senco. Il vidis, ke omni amis lu, ma la tristeso restis tamen.

190

Nun li dicis: „Me dankas. Me povas vidar via sentimenti. Ma me ne meritas oli. On ne amez tro hastoze, quale se on timus, ke on plu tarde devas amar plu forta."

Omni ridis ed aplaudis, pro ke li pensis ilua vorti esus joko, il ma presentis la futura dizastro, sua propra esvano, quankam il deziregis boneso, quankam il posedis la kapableso por la fortuno. La gasti iris. Li esis fatigita e lia vizaji esis longa. Dum la adio on eskartis la kurteno ed apertis la fenestro. Esis flavatra matino, humida cielo e sordida, griza nubi. „Dum ni hike babilis pri sensenca kozi, eventis sturmo", dicis irgu.

„Kande me venis adhike, pluvis. Ma me havis ankore tempo e restis sika", asertis Shura Shlesinger. En la vakua ed obskura strado klakis la pluvo de la arbori. Paseri protestis laute.