Otte brudstykker af Den ældste saga om Olav den hellige. Med Facsimiler / G. Storm. Christiania, 1893.
Brot úr elztu sögu Óláfs helga / Guðni Jónsson // Konunga sögur. Reykjavik, 1957. В. I. Bis. 401–426.
Литература
Sigurður Nordal 1914. S. 48-132; Finnur Jónsson 1923. S. 612–618, 667–672; Seip 1929; Sigurður Nordal 1953. S. 200–202, 210; Turville-Petre 1953. P. 175–190; Paasche 1957. S. 379–380; Holtsmark 1961b; Olsen 1965. S. 45–47; de Vries 1967. S. 239–241, 277–279; Holtsmark 1967; Schier 1970. S. 12, 13, 17, 23, 24; Louis-Jensen 1970a; Jónas Kristjánsson 1972; Jónas Kristjánsson 1976; Andersson 1985. P. 212–213; Simek, Hermann Pálsson 1987. S. 268; Джаксон 1991a. C. 23–25; Heinrichs 1993; Andersson 2004a; Andersson 2009.
Текст
Публикуется по изданию: Otte bmdstykker af Den ældste saga om Olav den hellige. Med Facsimiler / G. Storm. Christiania, 1893.
[Фрагмент 1]
[…] þórir hvn[dr var oc ríkr maþr. hann hafþi farit til Biarma la]ndz. oc drepit þar góþan [mann þann er Karli hét. konvngr sendi menn til þóri]s. oc fek hann ná/þa sætt. fir [illvirki sitt. for síþan ór landi oc margir a]þrir lendir menn. oc gorþosc [ótrvir konvngi af ráþom sinom oc ihuga.] […]
[Фрагмент 6]
[…] þessir vóro í ferþ meþ olafi konvngi. þeíra manna er vér cvnnom ngfinom merkia. sem nv mvn ec telia. Astríþr drótning. Goðroþr. Hálfdanr. Rognvaldr. Dagr. Hringr. Þorleífr tveggia hvárr. Aslácr. Helgi. Þórþr. Eínarr. Fiðr hærecs sonr. Þórðr. Fiðr ama sonr. Þorbergr. Arni. Kolbiom. Þormoþr scáld. Tofi. Egill. þessir allir fóro ór landi meþ konvnginom. oc fara nú á/str of Eíþa scóg. oc i svia veldi. oc dvalþisc þar mioc lengi. meþ sigtryggvi fæþr ivars. fæþor sona. fæþor karls. þaþan for hann of várit. á/str igarþa ríki. oc er hann annan vetr. ihólmgarþi. meþ iaritzleífi konvngi. ос ingigerþi dóttor olafs ens s0nsca. systor astríþar. er olafir konvngr átti þá. En knvtr konvngr. er hann com […]
Перевод
[Фрагмент 1]
[Фрагмент 6]
§ 6.3. «Легендарная сага об Олаве Святом»
Так называемая «Легендарная сага об Олаве Святом» представлена единственной рукописью, которая хранится в Университетской библиотеке Упсалы – DG 8 II 4°. Рукопись – норвежская и была написана ок. 1250 г. в Трённелаге.
Первые издатели «Легендарной саги», Р. Кейсер и К. Р. Унгер, датировали ее 1160–1180 гг. Г. Сторм отнес ее к середине XIII в.[420]
Но в дальнейшем исследователи обходили молчанием вопрос о времени возникновения этой саги[421]. Лишь А. Холтсмарк – в предисловии к факсимильному изданию – попыталась доказать, что дошедшая до нас рукопись является копией норвежской рукописи, созданной ок. 1200 г.[422] По мнению Сигурдура Нордаля, «Легендарная сага» основана на несохранившейся «*Средней саге об Олаве Святом», возникшей немногим позднее рубежа XII–XIII вв. и послужившей промежуточным звеном между ней и «Древнейшей сагой об Олаве Святом». Ионас Кристьянссон убедительно доказал, что «*Средняя сага» никогда не существовала[423], а «Легендарная сага», созданная в самом начале XIII в. (но после 1210 г.), восходит непосредственно к «Древнейшей саге».