Исландские королевские саги о Восточной Европе

En er Viðgautr hafði verit um vetr með Knúti lávarði í miklum kærleikum, þá beiddi hertoginn hann, at hann mundi fara sendifgr hans austr í Hólmgarð at biðja Engilborgar, dóttur Haralds konungs, til handa honum. […]

En er Viðgautr var búinn, þá siglir hann í brott með sitt fgruneyti, ok er ekki sagt frá hans ferðum, fyrr en hann kom austr í Hólmgarð á fund Haralds konungs, ok heimti hann sik brátt fram í fégjgfum við konunginn. Haraldr konungr tók honum sœmiliga, þvíat Viðgautr var frægr maðr ok djarfr í máli ok kunni margar tungur ok þyrfti ekki túlk fyrir sér. […]

Síðan átti konungr tal við dóttur sína Engilborg ok við annat ráðuneyti sitt ok tjáði þetta mál fyrir þeim. Allir fýstu þessa ráðs, ok þótti þetta vel efnat, ok var þat ráð ggrt með samþykki Engilborgar, konungs dóttur, at hana skyldi gipta Knúti lávarði, ok fór Viðgautr til Danmerkr með þessum erendum ok fann Knút lávarð ok sagði honum frá sínum ferðum. Hertoginn þakkaði honum sitt starf. Eptir þetta ef-naði Knútr lávarðr til brúðlaups sins, en Haraldr sendi Engilborg, dóttur sína, austan ór Hólmgarði at nefndri stundu með fríðu fgruneyti. En er hon kom til Dan-merk, tók hertoginn vel við henni ok þar með gll alþýða; síðan gerði hann brúðlaup sitt með miklum sóma. Þau áttu ngkkur bgm, þau er enn munu síðar nefnd vera. (Bls. 203–206)

K. 93. Frá bgmum (Knúts Lávaröar)

Enn helgi Knútr lávarðr ok Engilborg áttu dœtr III, Margrétu ok Kristínu ok Katrínu; hon var gipt í Austrveg, en Kristínu átti Magnús blindi Nóregskonungr, son Sigurðar Jórsalafara; Margrétu átti Stígr hvítaleðr á Skáni. […] En er enu heila-gi Knútr lávarðr fell, þa var Engilborg, kona hans, með barni; hon var þenna vetr austr í Garðaríki með Haraldi konungi, feðr sínum; hon fœddi sveinbam, ok hét sá sveinn Valdimarr; hann var fœddr VII nóttum eptir liflát ens heilaga Knúts lávarðar, fǫður sins; hann var snemma bæði vænn ok mikill ok afbragðligr um fiesta hluti; hann óx upp austr í Garðaríki með móðurfrændum sínum, meðan hann var í barnœsku, ok var brátt vinsæll af alþýðu manna. (ВIs. 216–217)

К. 99. Eiríkr eymuni (tekinn til konungs)

[…] Hann átti Málmfríði dróttningu, dóttur Haralds konungs (Valdimarssonar), Jarizleifssonar, austan ór Hólmgarði, systur Engilborgar, er átti Knútr lávarðr, bróðir hans. Málmfríði hafði fyrr átta Sigurðr Jórsalafari Nóregskonungr. (Bls. 224)

K. 108. Frá konungum

[…] Síðan fór Knútr konungr austr í Garðaríki ok þaðan austan; hann fór þá suðr í Rauðstokk til móðurbrœðra sinna, ok vildu þeir eigi, at hann væri þar, þvíat þeir ætluðu, at hann mundi vilja hafa ríkit undan þeim. […] (Bls. 238)

К. 109. Frá keisara ok Sveini konungi

[…] Eptir þetta gipti Knútr konungr Valdimar Suffíu, systur sína sammœdda; hón var dóttir Valaðars konungs af Pólínalandi. Hér með gaf Knútr konungr Valdimar þriðjung af allri sinni eign til vináttu ok heilla sátta. Kristófórús hét son Val-dimars; han var frilluson; Tófa hét móðir hans. (Bls. 242)

K. 123. Drepnir Kúrir

[…] En er þeir váru úti á herskipunum, þá spurðu þeir, at Kúrir hǫfðu her úti ok herjuðu á Bleiking; þeir vissu þó eigi víst, hvárt þetta var með sannleik, ok þótti þeim hér þurfa ráð við at gera, ok gerðu þeir þat ráð, at Kristófórús ok Absalón biskup ok Ásbjgrn fóru þangat ok sigldu til Eylands; þar tóku þeir fé mikit ok svá menn; en er þeir kómu til skipa sinna, þá spurðu þeir, at Kúrir váru við Mgn. […] (Bls. 275–277)

K. 124. Tekinn ór jpröu enn helgi Knútr

[…] En frændsemi var milcil með þeim Magnúsi konungi ok Valdimar konungi. Móðir Valdimars konungs var Engilborg, dóttir Haralds konungs Valdimarssonar, sem fyrr var sagt, en systir hennar var Málmfríðr, en átti Sigurðr konungr Jórsalafa-ri, ok var þeirra dóttir Kristin, móðir Magnúss konungs Erlingssonar. […] (Bls. 278)

Перевод

Глава 2. Гибель Стюрбьёрна Могучего

В дни конунга Харальда Гормссона был Стюрбьёрн Могучий¹ в военном походе в Аустрвеге². Стюрбьёрн был сыном О лава Бьярнарсона, конунга свеев. Стюрбьёрн пришел со своим войском в Данмарк и захватил конунга Харальда; тогда отдал ему Харальд в жены Тюри, свою дочь, а сам отправился в Свитьод вместе со Стюрбьёрном. [Харальд возвращается в Данию, а Стюрбьёрн погибает в битве с Эйриком Победоносным.]

Глава 6. Святой Ятмунд убил конунга Свейна

Конунг Свейн³ был великим воином и могущественнейшим конунгом; он воевал во многих местах как по Аустрвегу, так и на юге по всему Саксланду; наконец, он отправился со своим войском на запад в Энгланд и воевал там повсюду, и было у него там много битв; там был тогда конунгом Адальрад Ятгейрссон⁴. [О том, как погиб конунг Свейн.]

Глава 11. О ярле Ульве⁵