Исландские королевские саги о Восточной Европе

9 margs konar frægð í Garðaríki ok víða um Austrvegu, í Suðrlgndum ok í Vestrlgndum, sem segir Hallfroðr vandræðaskáld: […]

Hilmir vann at holmi
hjalmskóð roðin blóði —
hvat of dylði þess hǫlðar?
– hǫrð ok austr í Gǫrðum.
Rógs brá rekka lægir
rílcr Valkera líki.
Herstefnir lét hrgfnum
hold Flæmingja goldit. […]

(Bls. 141–143)

XXVI. kapítuli

17 Eiríkr lagði þá undir sik Nóreg svá sem áðr var sagt, ok þeir tveir brœðr váru jarlar ok var Eiríkr ríkari. Hann átti Gyðu, dóttur Sveins Danakonungs. Þeira sonr var Hákon. Eiríkr var hermaðr mikill mikla ævi ok langa ok allra manna sigrsælastr. Hann gorði frægðarverk þat, at hann drap Tíðenda-Skopta, er fyrr var ritat, ok annat sinni barðisk hann austr á Gautlandi ok herjaði þar víða, drap mikit folk ok tók sumt hǫndum ok lét leiða til skipa, ok var leyst út með miklu fé. Et þriðja sinni barðisk hann við Jómsvíkinga, et fjórða sinni í Eyrarsundi, hrauð þar fjórar skeiðar af Dgnum. Ena fímmtu orrostu átti hann á Stauri suðr víð víkinga, drap marga, en suma rak hann á kaf. Þar nest for hann austr í Garðaríki á hendr Valdamari gamla ok her-jaði víða um hans ríki. Hann braut Aldeigjuborg ok tók þar mikit fé, ok enn lengra sótti hann austr í Garða, fór allt með hemaði, brenndi borgir ok kastala, en bœndr runnu með byrðar á markir. Enn tók hann í Eystrasalti í hans ríki þrjár skeiðar víkin-ga, drap allt liðit ok tók skipin ok allt fé þeira. Þar nest gekk hann uppa á Eystra-Gautland ok brenndi þar mgrg þorp, fór ofan með herfangi miklu. Þaðan for hann austr herskildi um allar Sýslur¹. Þar næst atti hann orrostu við Óláf Tryggvason. Eiríkr veitti uppggngu á Skáni ok tók þar mikit fé, ok áðr en hann kœmi til skipa átti hann mikla orrostu við landsmenn ok hafði sigr. Þar næst tók hann kngrru fjóra fyrir Yggiustgðum af kaupmgnnum, hljópu sumir fyrir borð, en sumir váru handteknir ok bundnir, meðan jarlinn ok hans menn skiptu klæðum þeira. Þessar allar orrostur talði Eyjúlfr dáðaskáld, þá er hann orti um Eirík þat kvæði, er heitir Bandadrápa.

í þann tíma herjaði Eiríkr jarl mest um Garðaríki í veldi Valdamars konungs, er Óláfr Tryggvasonr var konungr í Nóregi, ok gorði hann þat til hefndar ok óþokka við Óláf konung ok fjandskapar eptir fall Hákonar fǫður sins. […] (Bls. 164–165)

¹ В – allar Sýslur; A – Aðalsýslur.

Перевод

Глава 23

2 Олав Толстоногий, сын Харальда Прекрасноволосого, был отцом конунга Трюггви, того, который был женат на Астридⁱ, дочери Эйрика Бьодаскалли с юга из Опростадира. Их сыном был Олав, который в детстве отправился со своей матерью в неизвестные земли от него и всех его родичей, получил воспитание на востоке в Хольмгардеⁱⁱ у Вальдамара Старогоⁱⁱⁱ.

5 Рос и развивался он как по силе, так и по числу лет, а особенно по разуму и по всякому физическому и духовному совершенству, которое может украсить хорошего хёвдинга. Он имел большой почет, как и следовало, от конунга и всех его людей.

6 Конунг Вальдамар скоро сделал Олава хёвдингом¹ в дружине, и чтобы в управлять теми воинами, которые охраняли земли конунга и увеличивали государство гардских людей. Олав приобрел широкую известность в Гардарики и во многих местах по Аустрвегу, в Судрлёнд и в Вестрлёнд, как говорит Халльфред Трудный Скальд: [висы 99-101] «Конунг обагрил свой острый меч кровью на острове и на востоке в Гардах.

9 Зачем же это утаивать? Распрю прекратил могучий победитель мужей; воин скормил воронам мясо Флемингов». [Продолжение вис.]

Глава 26