Читаем Моабитские тетради полностью

Эчем тулы каргыш, пк белнКитм инде ирне стеннн.Мескен ни мине юкка гынаКз нурларын тгеп стергн.Юкка гына ккрк стен имзеп,Бишек ыры ырлап тирбткн.Дньясына нфрт, каргыш булыпЧыкты ул ыр минем йрктн.йтче, днья, сине газабыаТзмдемме хлем иткнче?Тзмдемме… иксез-чиксез сабрымЯшем белн агып беткнче?р хшрт ирд телгнчСуда йзде, суда ебенде. мин мен согы сулышымда даЧылаталмыйм кипкн ирнемне!Мин крмдем дуслык… дус урнынаБогау кысты минем кулымнан.Кояш… ул да лр минутымдаМхрм итте мине нурыннан.лм, дидем, ярый, тик кайгырдым,Креп лсмче дип кызымны!Анам кабре – туган туфрагымаКуеп лсмче дип йземне!Ниг миа трм кабер булды,Ник кан юды йоклар урнымны?ирне лл артык сйгн чен,ылысыннан мхрм булдыммы?Днья, сине Лйл тсле креп,Мнн гыйшкы белн яраттым. син минем керсез йргемнеВхши этлренн талатты.Аерып мине анам-ВатанымнанКай ирлрг китреп ташлады?Еласам да ксеп, з илемнеТуфрагына таммый яшьлрем.Туган илем, ксез улы булыплм инде читт тилмереп.Яшем барсын сиа елга булып,Каным шытсын кызыл гл булып.Октябрь, 1943<p>Сугыштан со</p>Май аенда тагын ыйналырбыз,Кызыл шраб килер табынга.Бокалларны кмеш чыы белнТабын ыры ярар тагын да.стл тулыр анлы ччк белн,Ччк тсле кызлар, усаллар.Каш кырыен гына пкн булып,Котлап безне кулны кысарлар.Кайберлр булмас бу табында,Алар урны шулай буш калыр.м беренче бокал ктрелерИсме белн батыр дусларны.Бик келле булыр бу очрашу,Шундый авыр кннр кичереп,Без шрабтан тгел, шатлыктанырлашырбыз, блки, исереп.Тик кп тгел, каплап бокалларны,Без табыннан берг кузгалыпЮнлербез дуслар каны тамганКи кырларга, ине сызганып.Ватык юллар, янган зур калаларБез килгнне ктеп яталар.Уянсыннар батыр тракторлар,Уйнасыннар кулда балталар!Кырны тутрып алтын бодай ссен,Ауган йортлар торып бассыннар.игн илне хезмт тире белнКырлар клеп ччк атсыннар!Октябрь, 1943<p>Сержант</p>
Перейти на страницу:

Похожие книги

Полет Жирафа
Полет Жирафа

Феликс Кривин — давно признанный мастер сатирической миниатюры. Настолько признанный, что в современной «Антологии Сатиры и Юмора России XX века» ему отведён 18-й том (Москва, 2005). Почему не первый (или хотя бы третий!) — проблема хронологии. (Не подумайте невзначай, что помешала злосчастная пятая графа в анкете!).Наш человек пробился даже в Москве. Даже при том, что сатириков не любят повсеместно. Даже таких гуманных, как наш. Даже на расстоянии. А живёт он от Москвы далековато — в Израиле, но издавать свои книги предпочитает на исторической родине — в Ужгороде, где у него репутация сатирика № 1.На берегу Ужа (речка) он произрастал как юморист, оттачивая своё мастерство, позаимствованное у древнего Эзопа-баснописца. Отсюда по редакциям журналов и газет бывшего Советского Союза пулял свои сатиры — короткие и ещё короче, в стихах и прозе, юморные и саркастические, слегка грустные и смешные до слёз — но всегда мудрые и поучительные. Здесь к нему пришла заслуженная слава и всесоюзная популярность. И не только! Его читали на польском, словацком, хорватском, венгерском, немецком, английском, болгарском, финском, эстонском, латышском, армянском, испанском, чешском языках. А ещё на иврите, хинди, пенджаби, на тамильском и даже на экзотическом эсперанто! И это тот случай, когда славы было так много, что она, словно дрожжевое тесто, покинула пределы кабинета автора по улице Льва Толстого и заполонила собою весь Ужгород, наградив его репутацией одного из форпостов юмора.

Феликс Давидович Кривин

Поэзия / Проза / Юмор / Юмористическая проза / Современная проза