Читаем Нигина ва Мирмалик полностью

Умуман, оид ба шари бузурги соили Сайун дар сарчашмаои зиёд сухан бисёр аст. Аз ин хирвор як итибос меорам. Сайё ва урофидони машури араб Муаддас китобе навиштааст бо номи «Асан-ут-таосим фи маърифат-ил-аолим».

Эй Фотима, унвони китобро ба тоик гардонда метавон?

– Агар хато накунам, «Тасимоти бетарин барои фамиши илим» мешавад.

– Ин китобро хонда?

– Не.

– Дар китобхонаи Байтулхуанда ду нусха аст. Якеро бигиру бихон ва ба дугонаоят фамон. Махсусан умлаи зеринро бодиат мутолиа намо: «…агар кас хоад, ки хушбахт, некавол, серию пур ва арзониро бинад, бояд аз ин пан шар якеро интихоб кунад: айсария, Баина, Хуанд, Динавар, Нукон…»

Маънии умларо сае фамидед, эй тозагулои чамантироз?

Духтарон бо аломати тасди сар унбонда, хестан шуданд, то аз пайи рбучин шаванд. Вале каломи хотимавии муаддиб оноро ниго дошт:

– Одоби тасил таозо мекунад, ки агар суоле дошта бошед, беистихора бипурсед.

Фотима филол риштаи савол ба даст гирифт:

–Падарам мегянд, ки Зиёуддини Форс аз айси насаб ба Салмони Форс – саобаи алил-ул-адри Пайамбари гиром саллалоу алайи ва олии вассалам мепайванданд. Оё ин сухан дуруст аст?

– абл аз ту дао нафар ин суолро матра кардаанд ва ама як авоб шунидаанд:

аонам Форс хондасту аргиз

Бад-он ониб маро кас менахонад.

Сае медонам, ки ману падараму падари падарам ва падари падари дар амин маалла чашм ба олами аст кушодаем. Вале агар падари ту уати дигаре дошта бошад, манзур намояд, то сбатро идома бахшем. Маъул?

– Оре, устод. Боз як саволи дигар – ба Байтулхуанда агар шоирони арабзабон омадан хоанд, оё иозат аст?

– Дари ин кошона ба рйи ама тоику турку араб кушода!

– Оё аз дигар шару вилоято низ шоирон меоянд?

– Албатта. Мое абл ду шоири исфаранг мемони мо буданд, амшариёни Нигина.

– Шаобуддину Амад?

– Бале. Ин бародаронро мешинос?

– Шаобуддинро шунидаг, Амадро дидаг…

– Кай?

– Он ват сесола будам. Вай дар як маъракаи мо иштирок карда, ба ман чор хат шеър бахшидаг. Лекин аду басту чашму ряш дар лави хотирам бо намондаст.

Перейти на страницу:

Похожие книги