ОДАМИЙЛИК СЎҚМОҚЛАРИДА

Нокаст хожи ман деб мачит қурибди,

Баъзи ахмоқлар буни савоб дейибди,

Қайсидир беимон қабул қилибди.

Тангри ғазаб ила қараб турибди.

Нопоклигин унинг ким унитибди?

Гуноҳларини уни ким кечирибди?

ПУЛ ЧУРИСИ

Пул чурисига давр тегди, шунда қутради,

Халқидан юлиб, рисқини қийди,

Порахўрлик қилиб, халққа ҳоинлик қилди.

Кимларнидир ахмоқ қилиб, оёғин ўпди,

Дунёда инсонийлик қилмасдан кетди.

Ҳун тулаб ўтади етти авлоди,

Улар хаётини у дўзах қилди.

У балки бўларни яхши биларди?

Аммо бошқарарди уни асли пастлиги.

ФАРЗАНДИНГИЗ ДОНО БЎЛСИН

Болангизга, Авестони топиб ўқитинг,

Кейин мусулмонмиз, Қуръон ўргатинг,

Албатта Инжилдан саводи бўлсин,

Сўраганда Тавротдан хабари бўлсин,

Буддизм билан ҳам танишиб чиқсин,

Шунда у янада камол топади,

Хар-ҳил миллатлар билан суҳбат қилади.

Хар кимга, хар халққа у дўст бўлади.

Элига, Ватанга керак бўлади.

Фарзанд халқига бир қуёш бўлсин,

Кечалари, тунда ой нури бўлсин,

Бир жойда, бир дамда келиб кетганда,

Ўтирган жойи эл учун муқаддас бўлсин.

Бағри кенг, меҳрибон, ул доно бўлсин,

Камтарин, покиза, йўлбошчи бўлсин.

Халқни хар иллатдан ҳимоя қилсин.

Хар инсондан бу дунёда яхшилик қолсин.

Хар инсон доно, тоза фарзанд қолдирсин.

ХАЙКАЛГА ТЕГМА

Тариҳий хужат бу, хайкалга тегма,

Қай даврда, билгин, қўйилган кимга.

Инсон мехнатининг қадрига етгин.

Тарихни ўзгартираман деб адашмагин,

Сендан донолар буни яратган,

Тегма, турсин хайкал жойида.

Хаётда ўша давр тимсоли,

Ўтмишдан бир ойна мисоли,

Яхши инсонларга қўйишган уни.

Тегма унга, у ҳам санаът асари,

Ё аъламнг борми ўзбек халқидан?

Тарихий хужат бу, нега бузасан?

Тегма, у ёдгорлик хаёт аслидан.

08.08.2008й. Иподром.

ЯХШИЛИК КУТДИ

Вилоятда кўп хокилар ўтди,

Шуро даврида котиблар ўтди,

Бири кеча демай тинмай ишлади,

Бири тоза бўлди, халқ деб яшади,

Бири бойлик еғди, қаллоблик қилди.

Халқ ишлади, ишонди ва сабр қилди,

Лекин ҳаммасидан яхшилик кутди.

ИНСОН ЕЛКАСИДА…

Инсон елкасида, чапида шайтан,

Ўнгида фаришта ўтирар эмиш.

Фаришта виждон, поклик ва иймон,

Шайтон ифлослик, ёвузлик мудом.

Улар ўзаро фаришта ва шайтон,

Кеча кундуз жанг қилишармиш.

Бу жангда қай-бирин боқса бу инсон,

Ўшаси ғалаба шунда қилармиш.

КЕЛИН

(Ривоят)

Нолир экан келин қайнонасидан,

Онангизга ёқмадим, -деркан,

Чиқиб кетайлик, -дея, -бу уйдан,

Эрига нолиш қилиб тураркан.

Йигит шунда кулиб айтаркан, -

Чиқиб кетсак бизлар бу уйдан,

Одамлар афсус ва надомат билан,

Ўғлини Онасининг олди бағридан,

Асрасин, дейшар, бундоқ келиндан,

Сен халқ олдида, йиғиб ақлингни,

Онамга қарагин, ол яхши номни.

Юзаки бўлсада қил мехрибонликни,

Ҳалқ назарида сен бўл яхши келин,

Кўчиб чиқармиз биз шундан кегин.

Келин ўзгарганди, юзаки олдин,

Кегин ростакам қўйди мехрини.

Она кўриб келинни ўзгарганини,

У хам кўрсатди мехрибонликни.

Уч ой ўтиб эри хатинига деди, -

“Кўчиб чиқсак бўлар биз энди,

Ҳалқ ёмон келин демайди сени,” –

Дедида, хотинига кулиб қаради.

Хотини деди, -Мен ойижонимни,

Ташлаб кетмасман мехрибонимни.

ДЎСТЛАР

РИВОЯТ

Икки дўст яшарди, доим аҳил ва иноқ,

Яхши-ёмон кунларни ўтказиб бирга.

Бири-бирига бўлар бир қарашданоқ,

Биларди нима демоқчи дўсти-дўстига.

Дўстлардан бири бир кун тўй қилди,

Чақирди тўйга кўплаб мансабни,

Тўрга чиқазиб бу меҳмонларни,

Кўчада қолдирди эски дўстини.

Бир умрга йўқотди биродарини.

ОҚИБАТ ҚАНИ?

Нега ўтган асирдаги одамийлик,

Янги асирда анча камайган.

Меҳр, оқибат ва андишалик,

Орамизда бунча пасайган,

Одамлар орасида садоқатликни,

Бу асирда излаб юргайман.

Оқибат қани? -дея излайман.

РУХЛАР

Хар кимнинг юриш-туриши,

Феъл-атвори, кўнгли поклиги,

Дунё қараши, виждон-иймони,

Хисобда экан рухлар томондан.

Ота аждодлари кузатар экан.

Кимга мададкор, қайси авлодга,

Кимни қулласак ёруғ дунёда, -

Дея, яхши авлодни излашар экан.

Асраб уларни хар балолардан,

Ишларига рахнамо бўлишар экан.

Нопок авлодига назари тушса,

Ўзлари уни жазолар экан.

Асил наслларга бўлар хос экан.

ЎЗБЕГИМ КИШЛОҚЛАРИ

Ўзбегим қишлоқлари сўлим ўзгача,

Моллар подага хайдалар қуёш чиқунча,

Ховли-кўча супирилар, сувлар сепилар,

Хамма ёқ тоза, озода кун бошлангунча.

Тўй қилса бутун қишлоқ хизмат қилади,

Уй қурса, қишлоқда доим хашар бўлади.

Қишлоқда ҳаёт ўзгача, қадир ўзгача.

Оқибат ўзгача, мехир ўзгача.

Бир болага ота бутун бир қишлоқ,

Бир отага фарзанд хам кишлоқ.

Қишлоқда одамлар самимий, иноқ,

Халқи мехмон дўст, хамиша қувноқ.

Ўзгача хаёт кишлоқда, мехр оқибат,

Одамийлик ўзгача, хамда қадрият.

Тожик, ўзбек аралаш яшар бу ерда,

Қушнинг тожикми? -Деб сўраганда,

Ўзимиздан, -дея, айтилар шунда,

Қишлоқда хаёт ўзгача, файз ўзгача,

Кунлар ўзгача, тунлар ўзгача.

Қишлоқдан чиққан буюк инсонлар,

Пирлар, авлиёлар, шайхлар,

Саркардалар, буюк олимлар…

Мехнатга мехр, тартиб, интизом,

Билан туғилар бунда инсонлар.

Қишлоқда инсон ўзгача, хаёт ўзгача,

Тўйлар ўзгача, уруф ўзгача.

Қуёшдан олдин улар уйғониб,

Тангри мархаматин олгайлар.

Бир-бирига меҳир ўлашиб,

Файзу-барокат хам топгайлар.

Фидоий қишлоқни ташлаб кетмайди,

Кизлари хам қишлоғидан асло ортмайди.

Қишлоқни тонги ўзгача, шоми ўзгача,

Кунлар ўзгача, тунлар ўзгача.

КАПАЛАК

Бир кун шомда, эшик олдига,

Ўчиб келиб капалак қўнди,

Ўғлим шиппаг олиб қўлига,

Капалакни урмоқчи бўлди,