Польские сказки

Odtąd uczeń czarów zaniechał, z księżniczką się ożenił, do pałacu swą matkę sprowadził, siostry za bogatych kupców powydawał, a po wszystkich szynkach całego kraju zalecił, by jego ojcu bezpłatnie wódkę dawano, za którą sam z własnej kieszeni co rok wypłacał.

A wkrótce po śmierci swego teścia ów poczciwy synek szewca i biedny uczeń czarownika udzielnym księciem został i wraz z żoną i dziatkami, i całym ludem poddanych był tak szczęśliwy, że tego ani piórem opisać, ani pieśnią wyśpiewać, ani bajką wybajać.

Lucjan Siemieński (Люциан Семеньский)

12. Królowa Bałtyku 11 (Королева Балтийского моря)

W głębinie wód Bałtyku wznosił się za dawnych czasów pałac królowej Juraty (в глубине вод Балтийского моря возвышался в прежние времена дворец королевы Юраты; za dawnych czasów – в прежние времена). Ściany tego pałacu były z czystego bursztynu (стены этого дворца были из чистого янтаря), progi ze złota (пороги – из золота; próg – порог), dach z łuski rybiej (крыша – из рыбьей чешуи), a okna z diamentów (а окна – из бриллиантов). Razu jednego rozesłała królowa wszystkich szczupaków z listami do najznakomitszych bogiń Jury (однажды разослала королева всех щук с письмами к самым знатным богиням Юры12 = Моря; list – письмо; do – к; znakomity – уст. знаменитый. знатный), prosząc do siebie na gody i wspólną poradę (прося = приглашая их к себе на пиршество и совместный совет; prosić – просить; gody – мн. пиршество; wspólny – общий, совместный). Nadszedł dzień wyznaczony i zaproszone boginie przybyły (пришёл назначенный день и приглашённые богини прибыли; zaprosić – пригласить): wtenczas królowa (тогда королева), otoczona przydwornym orszakiem (окружённая придворной свитой), ukazała się w Sali (появилась в зале), uprzejmym ukłonem powitała gości i zasiadłszy na bursztynowym tronie (любезным поклоном приветствовала гостей и, сев на янтарный трон; uprzejmy – вежливый, любезный; zasiąść na czymś – усесться, сесть на что-л.), tak mówić zaczęła (начала говорить так; zacząć – начать):

W głębinie wód Bałtyku wznosił się za dawnych czasów pałac królowej Juraty. Ściany tego pałacu były z czystego bursztynu, progi ze złota, dach z łuski rybiej, a okna z diamentów. Razu jednego rozesłała królowa wszystkich szczupaków z listami do najznakomitszych bogiń Jury, prosząc do siebie na gody i wspólną poradę. Nadszedł dzień wyznaczony i zaproszone boginie przybyły: wtenczas królowa, otoczona przydwornym orszakiem, ukazała się w sali, uprzejmym ukłonem powitała gości i zasiadłszy na bursztynowym tronie, tak mówić zaczęła: