To się tak wszystkim podobało, że zaczęto rzucać Grajkowi już nie tylko miedziaki, ale srebrne i złote monety. Pewien bogaty człowiek, który stał w tłumie i przypatrywał się tańcom Szczupaka, chciał go od razu od Grajka kupić. Ofiarowywał mu cały worek złota. Ale Grajek odparł, że za nic w świecie Szczupaka nie sprzeda.
Cygan mienił się na twarzy
(Цыган менялся в лице;– Zagraj
(сыграй), Grajku! – krzyknął Szczupak (крикнула Щука). – Ja będę gwizdał (я буду свистеть), a ty to samo graj (а ты то же самое играй;Cygan mienił się na twarzy. Z bladego zrobił się szary, z szarego zielony, wszystko z zazdrości. Potem odciągnął na bok swego Niedźwiedzia, szepnął mu coś do ucha i nagle Niedźwiedź ze strasznym rykiem rzucił się na Szczupaka. Ale Szczupak skakał tak zręcznie i tak wysoko, że wciąż przeskakiwał Niedźwiedziowi przez łeb i Niedźwiedź nic mu nie mógł zrobić.
– Zagraj, Grajku! – krzyknął Szczupak. – Ja będę gwizdał, a ty to samo graj!
I Szczupak zagwizdał taką melodię
(и Щука засвистела такую мелодию), że Niedźwiedź od razu się uspokoił i zaczął tańczyć (что Медведь сразу успокоился и начал танцевать). A Szczupak tańczył naprzeciwko niego (а Щука танцевала напротив него). I to było tak niesłychane widowisko (и это было такое необыкновенное зрелище;– Słuchaj, Cyganie
(слушай, Цыган) – powiedział wtedy do Cygana (сказал он тогда Цыгану;