Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Pościel (постель) — powiedziałam z rezygnacją (сказала я отрешенно). — Zabieraj to co dla nich z tego barłogu (забирай все, что /нужно/ для них с этой берлоги), a ja przyniosę swoją (а я принесу свою). Pośpieszmy się (давай поторапливаться), bo inaczej ci padną przy stole (а то они упадут прямо за столом).

— Nonsens (ерунда), Włodzio ziewa na złość (Влодек зевает назло), żeby pokazać (чтобы показать), że go moje zdanie nic nie obchodzi (что его мое мнение ничуть = совершенно не интересует) …

— I naprawdę uważasz, że to jest najodpowiedniejsza chwila?! Miałaś powiedzieć, o co chodzi z tą ciotką Thorkilda. Marianne i Włodzio przeszkodzili. Miałaś położyć spać Marianne i Włodzia. Zginął Paweł…

— O rany boskie! — powiedziała z irytacją Alicja.

— Jeszcze ta ciotka! Nie masz pojęcia, jaki ja mam z tym problem! Zaraz, Włodzio i Marianne…

— Pościel — powiedziałam z rezygnacją. — Zabieraj to co dla nich z tego barłogu, a ja przyniosę swoją. Pośpieszmy się, bo inaczej ci padną przy stole.

— Nonsens, Włodzio ziewa na złość, żeby pokazać, że go moje zdanie nic nie obchodzi…

Włodzio i Marianne na ostatnich nogach udali się na spoczynek (Влодек и Марианн на последних ногах = в изнеможении отправились отдыхать; spoczynek — отдых, покой). Zosia doszła do stanu całkowitej niepoczytalności (Зося пришла в состояние полной невменяемости), obie z Alicją z największym trudem powstrzymywałyśmy ją (мы вдвоем с Алицией с огромным трудом уговорили ее) od pójścia na poszukiwania w niewiadomym kierunku (от идеи пойти на поиски в неизвестном направлении), kiedy zaginiony Paweł pojawił się nagle w drzwiach od ogrodu (когда/как пропавший Павел внезапно появился в двери сада).

Wyglądał tak (он выглядел так), że różne okrzyki zamarły nam na ustach (что разные = разнообразные возгласы замерли у нас на устах; różny — разный, различный). Odzież miał w pożałowania godnym stanie (его одежда была в заслуживающем сожаления = прискорбном состоянии; pożałowanie — сожаление), we włosach jakieś zielsko i gałęzie (в волосах какие-то сорняки и ветки), na policzku szramę (на щеке шрам), w oczach dziwne błyski (в глазах странный блеск), a w rękach rozprutą torbę z kawą (а в руках распоротую/разорванную сумку с кофе), zawiniętą w chustkę do nosa (завернутую в носовой платок).

Włodzio i Marianne na ostatnich nogach udali się na spoczynek. Zosia doszła do stanu całkowitej niepoczytalności, obie z Alicją z największym trudem powstrzymywałyśmy ją od pójścia na poszukiwania w niewiadomym kierunku, kiedy zaginiony Paweł pojawił się nagle w drzwiach od ogrodu.

Wyglądał tak, że różne okrzyki zamarły nam na ustach. Odzież miał w pożałowania godnym stanie, we włosach jakieś zielsko i gałęzie, na policzku szramę, w oczach dziwne błyski, a w rękach rozprutą torbę z kawą, zawiniętą w chustkę do nosa.

— Śledziłem kogoś (я тут кое-кого выслеживал)! — zawołał dramatycznie (драматично сказал он), uprzedzając przewidywane wyrzuty (предупреждая возможные упреки).

— Kogo (кого)? — spytałyśmy wszystkie trzy równocześnie (спросили мы все трое враз), chociaż niewątpliwie każda z nas (хотя, несомненно, каждая из нас) pierwotnie zamierzała powiedzieć zupełnie co innego (первоначально хотела сказать совершенно другое).

— Nie wiem (не знаю). Zdaje się, że ktoś się tu czaił (мне кажется, тут кто-то прятался), ale nie wiem kto (но не знаю, кто), bo uciekł samochodem (потому что он удрал на машине)!

— Czy ty sobie nie zdajesz sprawy z tego (ты себе представляешь), co ja tu przeżywam (что я тут переживаю)?! — krzyknęła Zosia rozdzierająco (душераздирающе крикнула Зося). — Jak ty wyglądasz (как ты выглядишь)?! Czy ty nie masz sumienia (у тебя что, совести нет) …?!