Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Nie możemy teraz wracać do domu (мы не можем сейчас возвращаться домой). Jakby nie było już więcej zwłok (если больше не будет трупов), to będzie na nas (то /подозрение/ будет = падет на нас) — perswadował Paweł (уговаривал Павел). — Że niby wyjechaliśmy i od razu jest spokój (что, вроде как, мы уехали и сразу все нормально; spokój — спокойствие, тишина). Nie możemy się narażać (мы не можем рисковать).

— Na miłosierdzie pańskie, o czym wy mówicie (о, Господи, о чем вы говорите)?! — spytałam (спросила я), czując jakieś dziwne oszołomienie i narastającą zgrozę (чувствуя какое-то странное ошеломление/потрясение и нарастающую угрозу). — Co się stało (что случилось)?!

— Włodzio i Marianne (Влодек и Марианн) …! Nie żyją (не живут = мертвы) …! I ja ich znalazłam (и я их нашла) …!!!

— Włodzio i Marianne…! — szlochała rozpaczliwie. — Nie żyją…! Ja już nie mogę, ja mam tego dosyć! Ja chcę do domu…!

— Nie możemy teraz wracać do domu. Jakby nie było już więcej zwłok, to będzie na nas — perswadował Paweł. — Że niby wyjechaliśmy i od razu jest spokój. Nie możemy się narażać.

— Na miłosierdzie pańskie, o czym wy mówicie?! — spytałam, czując jakieś dziwne oszołomienie i narastającą zgrozę. — Co się stało?!

— Włodzio i Marianne…! Nie żyją…! I ja ich znalazłam…!!!

Zrobiło mi się całkiem słabo (мне стало совсем слабо = дурно).

— Jak to (как это) …? Jak nie żyją (как не живут = мертвы)?!

— Całkowicie (совсем) …

— O rany boskie, nie o to mi chodzi (о, Господи, я не про то)! Rozumiem, że nie połowicznie (я понимаю, что не наполовину)! Ale w jaki sposób zginęli (каким образом они погибли)?! Od czego (от чего)?!

— Nie wiem (не знаю)! Nie ma żadnych śladów (нет никаких следов)! Nic nie widać (ничего не видно)! Nic nie ma (ничего нет) …!

— No nie, zwłoki są (ну, нет, трупы-то есть) … — powiedział Paweł dość bezradnie i jakby pocieszająco (сказал Павел довольно беспомощно и как бы утешающее).

Zrobiło mi się całkiem słabo.

— Jak to…? Jak nie żyją?!

— Całkowicie…

— O rany boskie, nie o to mi chodzi! Rozumiem, że nie połowicznie! Ale w jaki sposób zginęli?! Od czego?!

— Nie wiem! Nie ma żadnych śladów! Nic nie widać! Nic nie ma…!

— No nie, zwłoki są… — powiedział Paweł dość bezradnie i jakby pocieszająco.

Zosia oderwała się nagle od jego ramienia (Зося резко оторвалась от его плеча).

— To są dzieci teraz (вот такие сейчас дети = что за дети пошли) …! — krzyknęła z rozgoryczeniem, gniewem i zupełnie bez sensu (крикнула она с ожесточением, злостью и совершенно без смыла = бессмысленно), bo Paweł nic tu nie zawinił (потому что вины Павла в этом не было). — Wy nic nie traktujecie poważnie (вы ни к чему не относитесь серьезно; traktować — относиться к кому-л., чему-л.)! Was nic nie obchodzi (вам ни до чего нет дела)! Zejdź mi z oczu (уйди с моих глаз)!

— Dobra, ja mogę zejść (хорошо, я могу уйти), ale ty nie masz chustki do nosa (но у тебя нет носового платка) …

— To oddaj mi chustkę i wynoś się (тогда отдай мне платок и убирайся)!

Zosia oderwała się nagle od jego ramienia.

— To są dzieci teraz…! — krzyknęła z rozgoryczeniem, gniewem i zupełnie bez sensu, bo Paweł nic tu nie zawinił. — Wy nic nie traktujecie poważnie! Was nic nie obchodzi! Zejdź mi z oczu!

— Dobra, ja mogę zejść, ale ty nie masz chustki do nosa…

— To oddaj mi chustkę i wynoś się!

Poruszyłam się wreszcie (я наконец-то пошевелилась), nabrałam oddechu i weszłam do pokoju (набрала = сделала вздох и вошла в комнату). Przesuwne drzwi do apartamentu Marianne i Włodzia (раздвижные двери в комнате Марианн и Влодека) były częściowo odsunięte (были частично = слегка раздвинуты).

— Ja tam nie wiem (я, конечно, не знаю) — powiedział nieco urażony Paweł (сказал слегка обиженный Павел). — Ale chyba coś trzeba zrobić (но, пожалуй, нужно что-то сделать) …